Οι εκλογές έγιναν με νίκη του Αλέξη Τσίπρα, η Κυβέρνηση στηρίζεται στους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τα κόμματα της αντιπολίτευσης αναζητούν τον βηματισμό τους, είτε με αλλαγή ηγεσίας, είτε με συνέδρια, είτε με ανασυγκρότηση των πολιτικών τους χώρων που θέλουν να εκφράσουν. Πάντως επειδή στις τελευταίες εκλογές κατέπεσαν πολλοί μύθοι, το νέο πολιτικό σκηνικό είναι υπό διαμόρφωση, οπότε να περιμένουμε μεγάλες αλλαγές και ανακατατάξεις στην πορεία, στα ίδια τα πολιτικά κόμματα, αλλά και στην δημιουργία νέων φορέων, ιδιαίτερα εάν καθιερωθεί ένα αναλογικότερο εκλογικό σύστημα. Και από την άλλη η επόμενη μέρα ξεκίνησε με την οικονομία στα χειρότερά της, την ανεργία να καλπάζει, τα δύσκολα για τους πολίτες (και για τη χώρα) να είναι ήδη στο σαλόνι μας. Τι κάνουμε λοιπόν ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται νομίζω σε στρατηγική σύγχυση. Κατ’ αρχήν το κόμμα αυτό που έδωσε την εκλογική μάχη του Ιανουαρίου δεν υφίσταται πλέον. Τις εκλογές του Σεπτεμβρίου τις έδωσε ο κος Τσίπρας με το επιτελείο του και τους επικοινωνιολόγους του και τις κέρδισε. Όμως και ο ίδιος ο κος Τσίπρας και το επιτελείο του βρίσκονται σε στρατηγική σύγχυση. Ωσάν να έχουν διχασμό προσωπικότητας. Φάνηκε στο ταξίδι του στις ΗΠΑ, στις ομιλίες και στις συνεντεύξεις που έδωσε. Το καταλάβαινες στην ομιλία του Πρωθυπουργού στις προγραμματικές δηλώσεις και το επιβεβαίωνες στις ομιλίες των υπουργών του και των βουλευτών του. Να υποστηρίξουν το μνημόνιο ή να πουν ότι ήταν μια ήττα η υπογραφή του ; Είτε έγερναν από τη μία ή από την άλλη μεριά, δεν μπορούσαν παρά να δυσκολεύουν τα πράγματα περισσότερο και να επιτείνουν την σύγχυση. Αν δεχτούν ότι ήταν μια ήττα, ένα πραξικόπημα όπως το αποκάλεσαν όταν υπέγραψαν το 3ο μνημόνιο, τότε τι κάνει μια Κυβέρνηση Τσίπρα που κέρδισε τις εκλογές δεσμευόμενη την υλοποίησή του ; Είναι δυνατόν – σκέφτονται- να υλοποιήσουμε αυτά που χτες καταγγέλλαμε ως προδοσία ; Όχι, κάτι έχει στο μυαλό του ο μεγάλος, και εννοούν τον κο Τσίπρα. Και κάτι για κάποιο παράλληλο πρόγραμμα ψελλίζουν, αλλά δεν πείθουν ούτε τον εαυτό τους τον ίδιο. Είμαι σίγουρος ότι οι πιο συναισθηματικοί του ΣΥΡΙΖΑ και αυτοί που δεν είχαν πολλά νταλαβέρια με την εξουσία στο παρελθόν, έχουν προβλήματα με τον ύπνο τους το βράδυ. Δεν μιλώ για τους κυνικούς, όσους είναι μαθημένοι στα κόλπα και στα ψέματα. Ούτε στους βουλευτές των ΑΝΕΛ αναφέρομαι, οι οποίοι εάν τους έδινες μια Γενική Γραμματεία, μπορούσαν να δηλώσουν πίστη όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Τσίπρα, αλλά και στον Μάο Τσε Τουγκ !
Αναφέρομαι κυρίως σε εκείνους που θεωρούν ότι αυτή είναι η πολιτική. Να λες ψέματα δηλαδή, όποτε θέλεις, αρκεί να πετύχεις τον στόχο σου. Την εξουσία. Είναι οι υποστηρικτές του ρητού, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τάχα μου ο σκοπός είναι ιερός, αφού εμείς, του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, είμαστε καλύτεροι από τους άλλους που Κυβέρνησαν σαράντα χρόνια και είναι διεφθαρμένοι, άρα το ότι είπαμε και κάποια ψέματα για να πάρουμε την εξουσία, ε, δεν τρέχει και τίποτα. Ο σκοπός μετράει. Η εξουσία. Τώρα αφού την πήραμε θα υλοποιήσουμε τον καλό μας σκοπό. Λάθος μέγα. Μια πολιτική δύναμη που θέλει να εκφράσει το νέο, την ελπίδα, την ανανέωση, την αριστερά, ποτέ δεν λέει ψέματα. Και αυτό θα το καταλάβουν πολύ γρήγορα όσοι υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία.
Το συμπέρασμα από την πρώτη διαπίστωση είναι ότι ένα κόμμα που βρίσκεται σε στρατηγική σύγχυση, δεν μπορεί να κυβερνήσει. Δεν θα μπορούν να συνεννοηθούν οι υπουργοί μεταξύ τους, γιατί δεν θα μπορούν να βάλουν προτεραιότητες, να κάνουν ιεραρχήσεις, γιατί απλά θα ερμηνεύουν διαφορετικά ο καθένας τις πολιτικές που χρειάζεται να εφαρμοστούν. Για παράδειγμα τις δεσμεύσεις που έχουν υπογράψει, για το άνοιγμα των επαγγελμάτων ή για τις ιδιωτικοποιήσεις ή τις μειώσεις στις συντάξεις, ή τις περικοπές στα επικουρικά ή την φορολογία των αγροτών, ποιος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ θα τις μετατρέψει σε εφαρμόσιμες πολιτικές, γιατί είναι γνωστό ότι εμπλέκονται περισσότερα υπουργεία από ένα, για καθένα από αυτά τα προβλήματα ; Κανένας. Ή έστω και αν υπάρξει κάποιος που θα θελήσει να προχωρήσει κάτι, θα βρίσκει χίλιες άλλες δυσκολίες και καθυστερήσεις από τους υπόλοιπους. Να μην μιλήσουμε για τις κομματικές τρικλοποδιές.
Εάν εδώ προσθέσουμε και τις αντιδράσεις των οργανωμένων ομάδων και συντεχνιών που θα αντιδρούν στις αλλαγές και στις μεταρρυθμίσεις αυτές, καταλαβαίνουμε για τις τεράστιες δυσκολίες που θα προκύψουν ; Ήδη έχουν ξεσηκωθεί διάφορες κοινωνικές ομάδες ακόμη και για ήσσονος σημασίας θέματα. Εάν θα υποχρεωθούν να δέχονται μόνο κάρτες για το κόστος των υπηρεσιών τους προς τους πολίτες. Σκεφτείτε τι θα γίνει με άλλα πολύ πιο σοβαρές αλλαγές που είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε ως χώρα και που αφορούν πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι αγρότες, οι συνταξιούχοι και άλλες κοινωνικές ομάδες.
Το επόμενο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι αυτή η Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Και θα χρειαστεί αναδόμηση συνολική, για να μπορέσει να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της, για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η χρηματοδότηση της χώρας. Εκλογές βέβαια αποκλείονται γιατί θα τους πάρουν με τις ντομάτες. Βέβαια ο κος Τσίπρας μας έχει εκπλήξει και άλλες φορές οπότε ποτέ δεν ξέρεις… Αλλά ας υποθέσουμε ότι θα επιδιωχθεί να βρεθεί λύση Κυβερνησιμότητας της χώρας με τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις. Ποια δύναμη θα δώσει χέρι βοηθείας σε μια Κυβέρνηση με στρατηγική σύγχυση ; Που δεν ξέρει τι θέλει να κάνει και που θέλει να πάει τη χώρα. Νομίζω καμία, από τις σοβαρές και υπολογίσιμες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις και αναφέρομαι στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ και το ΠΟΤΑΜΙ.
Άρα νομίζω ότι μια λύση υπάρχει μόνο. Τον σχηματισμό μιας Κυβέρνησης Ειδικού Σκοπού με πρωτοβουλία του κου Τσίπρα, που θα στηρίζεται από όλες τις δημοκρατικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, μέχρι την έξοδο της χώρας στις αγορές και την κάλυψη των χρηματοδοτικών της αναγκών από αυτές. Για όσο χρόνο δηλαδή χρειαστεί για να επιτευχθεί αυτό. Μια Κυβέρνηση που θα έπρεπε να την είχαμε κάνει από το 2010. Μια Κυβέρνηση που θα αναλάβει να υλοποιήσει όλες τις επώδυνες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, ενός εθνικού προγράμματος ανασυγκρότησης της χώρας, πέρα από τις δεσμεύσεις του μνημονίου. Μιας Κυβέρνησης με τους πιο άξιους εκπρόσωπους της χώρας. Μιας Κυβέρνησης για τις μεγάλες αλλαγές στο Σύνταγμα, στον εκλογικό νόμο, στον νόμο περί ευθύνης υπουργών και στις άλλες μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις στην δημόσια διοίκηση και σε όλα τα επίπεδα που έχει ανάγκη η χώρα και που το μόνο πρόσημο που έχουν είναι το δημοκρατικό πρόσημο. Στο τέλος αυτής της περιόδου να γίνουν εθνικές εκλογές και τα κόμματα που θα έχουμε τότε, ας φάνε τα μουστάκια τους για την Κυβέρνηση της επόμενης φάσης της χώρας. Μιας χώρας όμως που θα έχει βάλει τις βάσεις ώστε να λειτουργήσει ως μιας κανονική ευρωπαϊκή χώρα.