Ένα διαφορετικό σκηνικό σχηματοποιείται το τελευταίο διάστημα στο πολιτικό χάρτη της χώρας. Μια σειρά από γεγονότα διαμορφώνουν τη νέα κατάσταση όσον αφορά την δυναμική των κομμάτων. Οι τελευταίες μετρήσεις- με πιο αξιόπιστη αυτή της MRB, στη οποία συμμετείχαν 2.000 πολίτες με τη μέθοδο, πρόσωπο με πρόσωπο, οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι η ΝΔ έχει «ταβανοποιήσει» τα ποσοστά συσπείρωσης της. Σίγουρα θα είναι ο επόμενος νικητής και απομένει να δούμε αν θα κινηθεί σε νούμερα αυτοδυναμίας. Το άλλο συμπέρασμα που βγαίνει από τις τελευταίες μετρήσεις είναι το γεγονός, αν ο νέος φορέας (Κίνημα Αλλαγής) με την δυναμική που αναπτύσσει, είναι σε θέση να απειλήσει τη πρωτοκαθεδρία του κεντροαριστερού χώρου, ο οποίος σήμερα έχει καταληφθεί από το κυβερνών κόμμα, το οποίο σημειωτέον αύξησε τα ποσοστά του, σε σχέση με την προ εξαμήνου ( Ιούνιος 2017) μέτρηση της ίδιας εταιρείας.
Με άγνωστο Χ την ημερομηνία των εκλογών, οι οποίες είναι στην δικαιοδοσία της κυβέρνησης αν θα γίνουν πριν την συνταγματική προθεσμία, κατά την άποψη μου, οι βασικοί παράμετροι που θα κρίνουν την επόμενη μέρα των προσεχών εκλογών είναι το πόσο κοντά θα βρίσκονται τα ποσοστά του δεύτερου και τρίτου κόμματος, σε συνδυασμό με την αυτοδυναμία ή όχι της Νέας Δημοκρατίας. Οι συσχετισμοί έτσι όπως είναι διαμορφωμένοι σήμερα, δείχνουν την απομόνωση του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο προσπαθεί απεγνωσμένα να δημιουργήσει συμμαχίες, που θα του επιτρέψουν να επιδιώξει την ηγεμονική του παρουσία με αφορμή την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας το 2020, στοχεύοντας στη λεγόμενη δεξιά παρένθεση. Κάτι, που ανεπιτυχώς ήλπιζε και η ΝΔ με τη λεγόμενη «σύντομη αριστερή παρένθεση». Χαρακτηριστική είναι η δήλωση παλαιότερα του Ν. Φίλη περί προοδευτικής κεντροαριστερής συμμαχίας, αλλά και η πρόσφατη ομολογία του προέδρου της βουλής κ. Ν. Βούτση ότι «το success story του 2014 δε το διακόψαμε εμείς αλλά οι δανειστές, οι οποίοι επεδίωκαν μια άλλη κυβέρνηση η οποία θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις μιας πολιτικής σταθερότητας!» Και συνέχισε λέγοντας ότι, «καλόν είναι να δούμε πως οι προοδευτικές δυνάμεις θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μια συμμαχία για την σταθερότητα ανάπτυξη».
Όμως όλα αυτά είναι ευσεβείς πόθοι, και σχέδια επί χάρτου, τα οποία γίνονται χωρίς να υπολογίζονται δυο βασικοί παίκτες που είναι, οι αγορές- δανειστές, και ο λαϊκός παράγων.Αναφέρομαι και στους δυο αυτούς παράγοντες, γιατί τα τελευταία χρόνια αυτοί είναι που καθορίζουν τη μοίρα της χώρας, είτε αντικρουόμενοι μεταξύ τους, (μνημόνιο-αντιμνημόνιο) είτε προσαρμοζόμενοι, όπως στο 3ο και πιο ντροπιαστικό μνημόνιο, αλλά πιστεύω και στο λεγόμενο «υβριδικό μνημόνιο» το οποίο βρίσκεται «επί θύραις» μέχρι το 2022, με ήδη ψηφισμένα μέτρα για μειώσεις μισθών και συντάξεων, δραστική μείωση του αφορολόγητου, τα οποία συνοδεύονται με δυσθεώρητα πλεονάσματα της τάξης του 3,5%. Πως λοιπόν, την επόμενη μέρα, το πολιτικό σύστημα θα επικοινωνήσει το επονομαζόμενο «υβριδικό μνημόνιο» με τους δανειστές-αγορές από τη μια πλευρά και τον λαϊκό παράγοντα από την άλλη; Θα επιμείνουμε στις μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που απαιτούνται στη δημόσια διοίκηση και την οικονομία ή θα παραμείνουμε θιασώτες του λαϊκισμού, του κρατισμού, της μετριότητας και των χαμηλών προσδοκιών; Θα καθιερώσουμε ένα δίχτυ προστασίας των αδύναμων και περιθωριοποιημένων ανθρώπων ή θα ακολουθήσουμε τη παλαιοκομματική λογική της εξευτελιστικής παροχολογίας ; Θα προωθήσουμε το ήθος, την αλήθεια και την αξιοκρατία στη πολιτική ή θα παραμείνουμε στο πελατειακό σύστημα που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από την μετριότητα; Ίδωμεν.