Με την ενεργοποίηση της δικαιοσύνης για την αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης μελών της ΧΑ, ο Ν. Αλιβιζάτος, σε άρθρο του στην «Καθημερινή» με τον τίτλο «Ήρθε η ώρα των δικαστών», επικαλείτο τους «μεγάλους δικαστές» του παρελθόντος και ζητούσε να βρούν «επάξιους επιγόνους».

.

Ο υπογράφων, σε κείμενό του που δημοσιεύτηκε στη «Μ» με τον τίτλο: «Η μοναξιά του δικαστή απέναντι στον χρυσαυγίτη», σχολίασε ως εξής τη θέση αυτή του Ν. Αλιβιζάτου: «Όταν χρειάζεται όμως να επικαλείσαι τους «προγόνους» και μάλιστα τους μεγάλους, για να εμψυχωθούν οι επίγονοι, τότε κάτι δεν πάει καλά με το παρόν σου. Και πράγματι κάτι δεν πάει καλά με όλους μας. Διότι, οι μεγάλοι «πρόγονοι» των σημερινών δικαστών, διέθεταν ένα ιστορικό πλεονέκτημα: Ένα σημαντικό κάθε φορά τμήμα της κοινωνίας, ήταν ενεργητικά μαζί τους. Και φαίνεται πως εμείς, απασχολημένοι αποκλειστικά με τα «μιστά» μας, δεν φερθήκαμε ως κοινωνία και αφήσαμε ακάλυπτους τους δικαστές, απέναντι σε αδίστακτες συμμορίες δολοφόνων. Δεν αντιλαμβανόμαστε όμως οι δυστυχείς, ότι η απουσία μας σημαίνει ένα και μόνο: «Ασυλία» των δολοφόνων».

.

Ένα νοσηρό αποτέλεσμα της απουσίας μας αυτής, μας πνίγει τώρα με την κακοσμία του: Ο εσμός των πρωτοπαλίκαρων της ΧΑ ασχημονεί απροκάλυπτα, μετά τη μεγάλη «ανακάλυψή» τους: Ότι ο σύζυγος της ανακρίτριας Κας Κλάπα, είναι μέλος κόμματος και μάλιστα της ΔΗΜΑΡ!

.

Δεν γνωρίζω ούτε τον σύζυγο της Κας Κλάπα, ούτε αν είναι μέλος οποιουδήποτε κόμματος. Είναι φυσικό όμως, ζώντας με όρους κοινωνικής κανονικότητας, να έχει οικογένεια, να δουλεύει, να ασχολείται με τα κοινά και κατά συνέπεια να ανήκει σε κάποιο κόμμα και πιθανότατα, αν σέβεται τον εαυτό του, να έχει και την ύψιστη για όλους τους άνδρες ιδιότητα: Να είναι και οπαδός  κάποιας ομάδας. (Προτιμώ Παναθηναϊκό). Για να συνεννοηθούμε δηλαδή, στον άνθρωπο αυτόν, πιθανόν να συμβαίνει ό, τι πιο σύνηθες και κομφορμιστικό, μπορεί να συμβεί στον καθένα μας.

.

.

Την ίδια ώρα, η  Κα Κλάπα ορίστηκε ως ανακρίτρια, όχι από τον σύζυγό της, ούτε από την κυβέρνηση, ούτε καν από κάποιο προϊστάμενο. Επελέγη ως ανακρίτρια, από την ολομέλεια του Εφετείου Αθηνών. Συνήλθαν δηλαδή όλοι οι δικαστές του Εφετείου Αθηνών και την επέλεξαν χωρίς οποιαδήποτε θεσμική ή άλλη μεσολάβηση.

.

Προκειμένου λοιπόν να υπονομεύσει την υπηρεσιακή και θεσμική ελευθερία της Κας Κλάπα στην επιτέλεση του καθήκοντός της, ο Κος Κασιδιάρης προαναγγέλλει αίτηση εξαίρεσης εναντίον της, επειδή ο σύζυγός της είναι ένας κανονικός άνθρωπος!

.

Η προαναγγελία όμως αυτή, μπορεί να φαντάζει ως ένας ανόητος «εξυπνακισμός». Μπορεί επίσης να αποτελεί ευθεία προσβολή των αυτονόητων του πολιτισμού μας, δεδομένου ότι υπολανθάνει η βάναυση αμφισβήτηση της γυναίκας ως αυτόνομης ύπαρξης. Άλλωστε, δεν θα διανοείτο καν να πει τα ίδια, αν συνέβαινε το αντίστροφο. Αν δηλαδή ανακριτής ήταν ο σύζυγος.

.

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Διότι, με τον τρόπο αυτό επιχειρούν να «παγώσουν» τους ίδιους τους δικαστές, μεταμφιέζοντας σε «κώλυμα», όχι τυχόν παράβαση του καθήκοντός τους, αλλά τα προσωπικά και κοινωνικά μας αυτονόητα. Δεν είναι δηλαδή μόνον εκδήλωση υποπολιτισμού, ούτε έστω γελοιότητας, που θα αρκούσε να πνιγεί στη γενική θυμηδία. Αποτελεί πρωτίστως απόπειρα θεσμικής εκτροπής.

.

Και ενώ έπρεπε να «ξεσηκωθούν και οι πέτρες», ώστε η μεθόδευση αυτή να εισπράξει τη γενική καταδίκη, αντιμετωπίστηκε με όρους μιθριδατισμού. Κάτι που δείχνει ότι συνηθίσαμε το κακό, ως απλή κοινοτοπία.

.

Έτσι λοιπόν, μπορεί να ήρθε η ώρα των δικαστών, αλλά η δική μας ακόμα αργεί. Και ώσπου να φανεί, «η μοναξιά του δικαστή απέναντι στον χρυσαυγίτη», δεν θα έχει τέλος.

.

.

Το δίκιο του Κασιδιάρη

.

Τα πράγματα όμως, όπως πάντα, έχουν και την άλλη τους όψη, την οποία επίσης συμμερίζομαι. Την θυμίζω: Παρ’ ότι ο ίδιος ο κος Κασιδιάρης αυτοπροσδιορίστηκε ως καθοδηγητής του θανάτου, με την δέσμευσή του για επαναφορά της κρυπτείας. Παρ’ ότι και η δικαιοσύνη συμφώνησε μαζί του και δέχτηκε ότι μετέχει στη διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης που σπέρνει το θάνατο. Παρ’ ότι η ηγετική θέση σε μία τέτοια εγκληματική οργάνωση είναι ο ορισμός της επικινδυνότητας. Παρ’ ότι και ο ίδιος έκανε τα πάντα για να αποδείξει πόσο επικίνδυνος είναι, εν τούτοις συνέβη το αδιανόητο: Η δικαιοσύνη έκρινε ότι είναι ακίνδυνος και τον άφησε ελεύθερο!!! Με τον τρόπο αυτό τον εξευτέλισε, υποτιμώντας τον. Και τον τρέλανε. Όπως βεβαίως  τρέλανε και όλους μας.

.

Δεν μπορώ λοιπόν να μη συμμεριστώ το δίκιο του Κου Κασιδιάρη, όταν λοιδορεί τους πάντες και ιδίως τη δικαιοσύνη. Διότι σωστά διαμαρτύρεται για την αδικία που διαπράχθηκε: Να έχουν εγκλειστεί στις φυλακές ως επικίνδυνα, άτομα χαμηλότερης επικινδυνότητας από την δική του.

.

Επειγόντως λοιπόν η δικαιοσύνη οφείλει να επανορθώσει. Και  να τιμήσει τον Κο Κασιδιάρη, σύμφωνα με την εγκληματική του επικινδυνότητα. Διαφορετικά, θα δικαιούται να την λοιδορεί ως πραγματικά τυφλή, μια και δεν βλέπει αυτό που όλοι οι άλλοι βλέπουμε: Πόσο επικίνδυνος είναι ο εν λόγω, για τη ζωή συνανθρώπων μας.

.