Στο άρθρο μου την παραμονή της πρωτοχρονιάς, αναρωτιόμουν: «Τα καλύτερα μπροστά μας;». Ήρθαν οι πρώτες δημοσκοπήσεις να επιβεβαιώσουν μια μικρή, αλλά αισθητή αλλαγή κλίματος. Η χώρα παραμένει μουδιασμένη, υπό την επήρεια του δημοσιονομικού σοκ και της απότομης πτώσης του βιοτικού επιπέδου, αλλά ταυτόχρονα η απελπισία έχει δώσει την θέση της σε μια πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση. Θα είμαστε εκτός πραγματικότητας αν μιλήσουμε για ελπίδα. Μένει πολύς δρόμος μέχρι να αχνοφανεί ένα τέτοιο ζωογόνο συναίσθημα, ο οποίος πρέπει να διανυθεί το δύσκολο 2013, αλλιώς, δύο άλλες στάσεις θα προβάλλουν, που δεν ξέρεις ποια είναι καλύτερη. Η τυφλή οργή, ή η μοιρολατρία;

Αυτή η στροφή προς την ψυχραιμία προαναγγέλλει την επιστροφή της πολιτικής. Αλλά και εδώ το ερώτημα είναι απαραίτητο. Οι πολίτες άρχισαν κάπως να ακούνε και να προβληματίζονται, όμως τα αποτελέσματα της περιόδου οργής και απελπισίας είναι ακόμα ορατά στο κοινωνικό και το εκλογικό σώμα. Άρχισαν όμως για πρώτη φορά να υποχωρούν. Και η ανησυχία των κομμάτων που επωφελήθηκαν εκλογικά από την περίοδο που ακούγονταν μόνο τα ηχηρά όχι, είναι ορατή. Αποτυπώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στην πλειοδοσία παραπομπών για την προανακριτική επιτροπή για τη λίστα Λαγκάρντ, στην οποία επιδίδονται ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες και Χρυσή Αυγή. Μόνο που όταν οι πολίτες αρχίζουν να συμπεριφέρονται ψυχραιμότερα, τότε κάνουν και δεύτερες σκέψεις, αναρωτιούνται μήπως δεν είναι η αγωνία για να λάμψει η αλήθεια που τους κινεί, αλλά η κυνική προώθηση πολιτικών σχεδίων. Διερωτώνται, π.χ., γιατί επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ στην παραπομπή του Ευάγγελου Βενιζέλου, όταν και οι πιο φανατικοί του αντίπαλοι αντιλαμβάνονται – μετά μάλιστα τον τεχνικό έλεγχο στο αντίγραφο της λίστας – ότι ούτε υπεξαίρεσε έγγραφο, ούτε συγκάλυψε. Προφανώς γιατί θέλουν να λεηλατήσουν το ΠΑΣΟΚ και να αδυνατίσουν την κυβέρνηση. Όμως, πού το βρήκαν γραμμένο ότι μπορούν να παίζουν με την τιμή και την αξιοπρέπεια των πολιτικών τους αντιπάλων; Για τις προθέσεις των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ό,τι και να υποθέσετε, μέσα θα πέσετε. Δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος με αυτούς. Μέχρι και πολιτική νομιμοποίηση δώσανε στην Χρυσή Αυγή, που προσυπογράφει ό,τι φθείρει τους θεσμούς και το δημοκρατικό πολίτευμα. Ό,τι ενισχύει τα «καθαρά χέρια» τους, με τα οποία ευελπιστούν να στραγγαλίσουν τη δημοκρατία. Αν όμως η πολιτική επιστρέψει, τότε και οι δημαγωγοί και οι φασίστες και οι κατεργάρηδες θα πάνε στον πάγκο τους.