Τελικά αυτή η επιστολή Παπαδήμου, για το περιεχόμενο της οποίας φέρεται ο κ. Κάρολος Παπούλιας να ενημέρωσε χθες τους πολιτικούς αρχηγούς που αποδέχθηκαν, τι τόσο ρηξικέλευθο και καινούργιο είναι αυτό που φέρνει; Τίποτα περισσότερο από εκείνο που όλοι γνωρίζουν, αλλά παρασυρμένοι από τη γοητεία της πολιτικής αντιπαράθεσης, έχουν βάλει στην άκρη.
Μια μικρή τεχνική λεπτομέρεια, που λέει ότι η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει ούτε μέρα, ότι τα ταμειακά διαθέσιμα επαρκούν έως τον Ιούνιο, ότι οι πολίτες δεν εκπληρώνουν τις φορολογικές υποχρεώσεις τους προσδοκώντας σε ενδεχόμενες ανατροπές, και ότι αν δεν προχωρήσει άμεσα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τα ATM θα μοιάζουν με βρύσες στη Σαχάρα. Μια «λεπτομέρεια», που ο ΣΥΡΙΖΑ εντάσσει ευθέως σε σχέδιο «τρομοκράτησης» των πολιτών και στη δημιουργία κλίματος αποσταθεροποίησης.
Δεδομένου του αδιεξόδου στη χθεσινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, καθώς και της άρνησης του κ. Τσίπρα να συμμετάσχει στην αποψινή με τους κ.κ. Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη, φαίνεται ότι ο δρόμος προς τις κάλπες είναι ο πιο πιθανός.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διαχείριση του εκλογικού αποτελέσματος, από τις πολιτικές δυνάμεις, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Πολύ περισσότερο που τα πολιτικά κόμματα, ενώ επιχειρούν τα πείσουν ότι γνωρίζουν τον κατεπείγοντα χαρακτήρα των προβλημάτων, αγνοούν ωστόσο ότι κάθε μέρα που χάνεται είναι αδύνατον να αντικατασταθεί.
Από τις έως τώρα διεργασίες, δύο είναι τα συμπεράσματα: πρώτον, ότι ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ θέτουν ως προαπαιτούμενο για, το σχηματισμό κυβέρνησης, τη συμμετοχή ή την ψήφο ανοχής από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεύτερον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το συζητά, μαξιμαλίζοντας για τους όρους συμμετοχής του, ζαλισμένος από τις δημοσκοπήσεις για μία επόμενη αναμέτρηση.
Άρα, ο κ. Τσίπρας δεν θέλει τίποτα περισσότερο από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο κ. Σαμαράς απευθύνει προσκλητήριο –χωρίς ακόμη κάποιο απτό αποτέλεσμα– σε κεντροδεξιά πανστρατιά, ποντάροντας στο σενάριο αναμέτρησης μεταξύ «ευρώ εναντίον δραχμής», όπου ο αντίπαλος πόλος του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι εκείνος της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς. Οπότε οι ευθύνες της κεντροαριστεράς γίνονται τεράστιες: ή πρέπει να αποτρέψει την οικονομική κατάρρευση, υπολογίζοντας σε μία ιστορική τους δικαίωση, συμφωνώντας σε κυβέρνηση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ, ή εγκαίρως να προετοιμαστεί για την αναμέτρηση του Ιουνίου, αποτρέποντας να εξελιχθεί σε αναμέτρηση μεταξύ «Τσίπρα και Σαμαρά» – ή οποιουδήποτε άλλου εμφανιστεί καταλληλότερος να ηγηθεί του σχετικού εγχειρήματος.