Οι διεργασίες στο Κίνημα Αλλαγής (ΚΙΝΑΛ), με αφορμή τις διαφορετικές προσέγγισης στα του «Μακεδονικού», προκαλούν τουλάχιστο προβληματισμό για τις προθέσεις και το επίπεδο ευθύνης ηγετικών προσωπικοτήτων και συλλογικοτήτων του χώρου.

Είναι πολύς καιρός που αυτός ο ευρύτερος χώρος επιδιώκει τη κοινή συνύπαρξη, κάτω από μια ομπρέλα, κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων με διαφορετικές διαδρομές και εκκινήσεις, αλλά με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό και κατεύθυνση. Έτσι όπως εκφράζεται αυτή η ευρύχωρη δυναμική προοπτική στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος PES.

Δυνάμεις των διαφορετικών σοσιαλδημοκρατικών εκδοχών, των σοσιαλιστικών απόψεων, του μεταρρυθμιστικού κέντρου, της πολιτικής οικολογίας και των δικαιωμάτων όπως και άλλων ρευμάτων που αποτελούν τελικά μια συνύπαρξη δυνάμεων του ορθού λόγου.

Υπό αυτή την έννοια αναφορές που επιδιώκουν μια γενικευμένη επιβεβαίωση ή ακόμη και άρνηση του παρελθόντος ατόμων ή συλλογικοτήτων, ενώ ανθρωπολογικά ερμηνεύονται δεν μπορούν να αποτελέσουν βάση συνοχής και σεβασμού των διαφορών, που επιχειρήθηκε με τη συγκρότηση του Κινήματος Αλλαγής να συγκλίνουν.

Καμιά επιλογή, προσωπικής επιβεβαίωσης των επιλογών του παρελθόντος ή “πείσματος” για διαφορές στη διαχείριση του παρόντος , δεν μπορεί να αγνοεί την ανάγκη έκφρασης και στη χώρα μας, της δυναμικής και της συμβολής που προέρχεται από δυνάμεις και πρόσωπα του χώρου του μεταρρυθμιστικού, φιλελευθέρου και ριζοσπαστικού κέντρου.

Αποτελεί λάθος, μεγίστης αβλεψίας, για όποιον με τις συμπεριφορές του οδηγεί στη περιθωριοποίηση ή σκόπιμη αγνόηση τους. Αφορά και σε όσους θεωρούν πως εκφράζουν αυτό το χώρο και σε όσους επιχειρούν να τον ενσωματώσουν αγνοώντας τις ιδιαιτερότητες του. Ιδιαιτέρως η αναγκαιότητά έκφρασης του πρέπει να αποτελεί πολιτική προτεραιότητα τώρα που, για λόγους που αφορούν στα χαρακτηριστικά της Νέας Δημοκρατίας, καταγράφεται μια εξελικτική μετατόπιση του κου Κ. Μητσοτάκη προς τα δεξιά του πολιτικού χάρτη.

Η θεμιτή προσπάθεια ηγεμονίας στο χώρο της κεντροαριστεράς, θα προσδιοριστεί και από αυτή τη στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή, τη στιγμή μάλιστα που είναι εμφανής η αδυναμία και η χαμηλή αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως η νέα Κεντροαριστερά.

Δεν μπορούν να αγνοούνται τόσο επιδεικτικά, από όλους σχεδόν τους παράγοντες του ΚΙΝΑΛ, τα μηνύματα για ενότητα και συνύπαρξη που επιθυμεί η κοινωνική βάση, που μεγάλο μέρος της συμμετείχε στην εκλογή Προέδρου. Δεν γίνεται να κινείσαι με αδιαφορία για τις εκτιμήσεις και απόψεις που στέλνουν οι πολιτικοί ευρωπαίοι σύμμαχοι.

Τώρα χρειάζεται να λειτουργήσουν οι δυνάμεις του μετώπου λογικής, για την ανάγκη επιβίωσης του εγχειρήματος διαμόρφωσης του ΚΙΝΑΛ. Πολιτικά πρόσωπα με διαφορετικές καταβολές, προσωπικότητα και παρουσία στο Δημόσιο βίο, πρέπει να βρουν κοινή συνισταμένη και πλαίσιο ΣΥΝλειτουργίας σε αυτή τη φάση, μέχρι τη συγκρότηση κάποιας ενιαίας δομής, για να προχωρήσουν μαζί.

Ούτε οι ιαχές για την αναβίωση ιστορικών στιγμών, με επίκληση του πατριωτικού χαρακτήρα της υπό δημιουργία πολιτικής παράταξης ούτε η ρητορική για την ανασυγκρότηση του παλαιού ΠΑΣΟΚ ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της εποχής μας. Προφανές είναι ότι μπορεί να διαμορφωθεί συμπεφωνημένα το πλαίσιο έκφρασης των διαφορετικών απόψεων όπου υπάρχουν χωρίς να δημιουργεί το αίσθημα Βαβέλ στη πολιτική δράση.

Η διαδρομή από τον Α. Παπανδρέου, στον Κ. Σημίτη, ακολούθως στον Γ.Α. Παπανδρέου μέχρι τον Ε. Βενιζέλο και στη Φ. Γεννηματά έδειξε την ανάγκη προσαρμογής στις νέες διεθνείς εξελίξεις, που αφήνει πολλά από το παρελθόν πίσω, μιας και η αναβίωση τους ούτε στη χώρα έχουν να προσφέρουν ούτε στη παράταξη.

Η προσπάθεια ενοποίησης του Δημοκρατικού χώρου έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια με σημαντικά βήματα κάποιες στιγμές και με υποχωρήσεις σε άλλες.

Από τον ΟΠΕΚ με το Κ. Σημίτη, στον εμβολιασμό με κοσμοπολιτισμό του προγραμματικού λόγου από το Γ.Α. Παπανδρέου, στη προσπάθεια με την «ΕΛΙΑ» του Ε. Βενιζέλου και στη Δημ. Συμπαράταξη της Φ. Γεννηματά.
Με τη συμβολή του κου Θεοδωράκη και άλλων «κορυφαίων», όπως και πολλών άλλων ενεργών στελεχών και πολιτών ανδρών και γυναικών του χώρου, φτάσαμε επιτέλους σε ένα σημείο έναρξης ώσμωσης και διαδικασιών σύγκλισης.

Η προσπάθεια να επικρατήσει το θετικό-δημοκρατικό αποτέλεσμα, συνιστά ρεαλιστικό πολιτικό αγώνα.

Όποιος, όποια υπονομεύσει με πράξεις ή παραλείψεις αυτή τη προσπάθεια είναι υπόλογος στην ιστορία, υπεύθυνος για το μέλλον και της χώρας και της παράταξης.
Βήματα λοιπόν επανάκτησης ενός πλαισίου εμπιστοσύνης για αποτελεσματικές αλλά ταυτόχρονα δημιουργικές και δημοκρατικές λειτουργίες στα πλαίσια του ΚΙΝΑΛ.