Η χώρα πάει στα βράχια, με την Κυβέρνηση να έχει επιτύχει να στρέψει τις 18 από τις 19 χώρες της ευρωζώνης εναντίον μας. Ακόμη και ο Κύπριος υπουργός οικονομικών δήλωσε μετά το πέρας του χθεσινού (16/1/2015) Eurogroup ότι «είχα πρόθεση να στηρίξω την ελληνική θέση, υπό την προϋπόθεση ότι γνώριζα ποια είναι αυτή».
Είμαστε ένα βήμα πριν από τη ρήξη και το τέλμα. Ένα τέλμα που θα εκφράζεται όχι μόνον από την κατ’ ουσίαν (όχι τυπική) απομάκρυνσή μας από τους θεσμούς της ευρωζώνης και ενδεχομένως της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά κυρίως από τις sine qua non μεταρρυθμίσεις, όπως το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό, το φορολογικό και οι αποκρατικοποιήσεις, που θα προσελκύσουν επενδύσεις και θα δημιουργήσουνε θέσεις εργασίας.
Η εθνική περηφάνια και η επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας δεν επιτυγχάνονται με λογοπαίγνια ή με κόκκινες γραμμές, αλλά με σκληρή εργασία, μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό, ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό. Δεν επιτυγχάνονται με επαναφορά των πανεπιστημίων στην προ του 2011 κατάσταση, καταργώντας τα Συμβούλια και επαναφέροντας τους φοιτητές στα εκλεκτορικά σώματα εκλογής μονομελών οργάνων, αλλά με ενίσχυση των μεταρρυθμίσεων και του αυτοδιοίκητου των ιδρυμάτων. Δεν επιτυγχάνεται με κατάργηση των αποκρατικοποιήσεων και την εσωστρέφεια, αλλά με προσέλκυση επενδύσεων για να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας. Δεν επιτυγχάνεται με την κατάργηση της αριστείας και της ευγενούς άμιλλας, αλλά με την ενίσχυσή της. Δεν επιτυγχάνεται με την αποξένωση της χώρας από την Ευρώπη και τα 8 δις ευρώ που εισρέουν στη χώρα ετησίως μέσω του ΕΣΠΑ, της ΚΑΠ, των ερευνητικών προγραμμάτων, αλλά με την ενίσχυση των δεσμών μας με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Δεν επιτυγχάνεται με την πρόσληψη των καθαριστριών και των φυλάκων και με την αλλαγή των υπηρεσιακών συμβουλίων, προσφέροντας την πλειοψηφία στους συνδικαλιστές. Επιτυγχάνεται με την εξοικονόμηση πόρων, προκειμένου να ενισχυθεί η έρευνα, αυξάνοντας το ποσοστό του ΑΕΠ από 0,45% σε 3% και επιτυγχάνοντας την εξαίρεση του αυξημένου σε 4,5-5% ποσοστού, που δαπανάς για την Παιδεία, από το έλλειμμα του προϋπολογισμού.
Τέλος, δεν επιτυγχάνεις την εθνική περηφάνια με το να εφευρίσκεις εχθρούς εντός και εκτός της χώρας, στους οποίους αποδίδεις κάθε αποτυχία σου. Την επιτυγχάνεις λέγοντας στους πολίτες την αλήθεια. Διότι τον πρώτο τρόπο εφάρμοσαν στη Γερμανία οι εθνικολαϊκιστές (ισοδύναμο με τους εθνικοσοσιαλιστές) το 1935 και έσπειραν την καταστροφή στην Ευρώπη. Ο δεύτερος είναι ο δύσκολος. Δυστυχώς τέτοιες τακτικές βλέπω να επαναλαμβάνονται από την παρούσα αριστερο-ακροδεξιά κυβέρνηση.