Στο προηγούμενο σημείωμά μου (τη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου) έλεγα γιατί η πρόσφατη πολιτική πορεία του τόπου μου φαίνεται σαν προετοιμασία διαδοχικών λαθών. Στο μεταξύ έγινε το πρώτο επόμενο λάθος, που ήταν η αποτυχία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την απελθούσα Βουλή και η προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Η αξιωματική αντιπολίτευση, που επεδίωξε μετά μανίας τις εκλογές αυτές, ισχυρίζεται ότι η χώρα έχει φτάσει στο απροχώρητο, ότι υπάρχει αναντιστοιχία της εθνικής αντιπροσωπείας με το λαϊκό αίσθημα και ότι χρειάζεται επειγόντως ριζική αλλαγή πορείας. Ακόμα και αν αληθεύουν οι ισχυρισμοί αυτοί, φοβάμαι ότι προετοιμάζεται έτσι το επόμενο λάθος.
Εξηγούμαι: εκτός από τις προφανείς δυσμενείς παρενέργειες (υποβάθμιση του θεσμού της Προεδρίας, παρεμπόδιση της νόμιμης κυβέρνησης να ολοκληρώσει το έργο της, καθυστέρηση της συνταγματικής αναθεώρησης, ενίσχυση του κλίματος αβεβαιότητας που υπονομεύει την οικονομική ανάκαμψη), η σπουδή αυτή μπορεί να αποδειχθεί μοιραία και εξ αποτελέσματος. Πράγματι, τι θα συμβεί την Κυριακή το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου; Θα υπάρξουν οι προϋποθέσεις κυβερνησιμότητας ή θα βυθιστεί η χώρα σε μια πιο μακρά περίοδο αστάθειας;
Ολα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει αυτοδυναμία κανενός κόμματος. Και αν μεν κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό την ίδια και με εταίρους ένα ή δύο ΠΑΣΟΚ, ίσως και με το ΠΟΤΑΜΙ. Αν όμως κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Οι δύο δυνητικοί εταίροι του, η αυτοκαταστροφική ΔΗΜΑΡ και οι αλλοπρόσαλλοι ΑΝΕΛ, μάλλον δεν μπαίνουν στη Βουλή, και αν ακόμα έμπαιναν, δεν φαίνεται να υπάρχουν δυνατότητες οιασδήποτε προγραμματικής συμφωνίας μαζί τους. Δυοίν θάτερον λοιπόν: ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει επαναληπτικές εκλογές μέχρι την ποθούμενη αυτοδυναμία (ακόμα και αν την επιτύχει, το ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι δεδομένο και η Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον συστημικό κίνδυνο για την ΕΕ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται), πράγμα που θα γονατίσει τη χώρα μέχρι να την εξοντώσει τελειωτικά, ή θα προχωρήσει σε συμμαχική κυβέρνηση, κατά προτίμηση με τη ΝΔ, ειδικά προκειμένου να μην πέσει πιθανότατα η τρίτη διερευνητική εντολή στα χέρια της ΧΑ και του έγκλειστου στον Κορυδαλλό Ν. Μιχαλολιάκου. Αν πιστεύει πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, αυτός είναι ο μόνος δρόμος, ακόμα και αν χρειαστεί να χωρίσουν οι δρόμοι του με τα παλαιοκομμουνιστικά και τριτοκοσμικά του στοιχεία. Αυτό μοιάζει να θέλει και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει, ή αν υπάρξει, θα οδηγήσει κατευθείαν στο χάος. Θα αποφύγουμε, άραγε, το επόμενο λάθος; Ιδωμεν.