Οι επιπτώσεις της πανδημίας, αρχίζουν να εμφανίζονται στη κοινωνία. Η εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από το τουρισμό, δείχνει πόσο ευάλωτη είναι σε τέτοιας κλίμακας κρίσεις. Ο λόγος είναι ότι στηριζόμαστε μονομερώς σε κάποιους κλάδους, οι οποίοι από μόνοι τους, δε μπορούν να αντιμετωπίσουν ανάλογες καταστάσεις. Ποτέ δεν συνδέσαμε τους κλάδους της οικονομίας μας, με το παραγωγικό μας σύστημα και την εγχώρια παραγωγή και επιχειρηματικότητα. Σημαντικοί κλάδοι της αγροτικής μας παραγωγής, οι οποίοι θα μπορούσε να είναι στρατηγικοί για την οικονομία μας, τους καρπώνονται οι άλλοι. Π.χ αφήσαμε στους Ιταλούς και Ισπανούς, να διαχειρίζονται ένα σημαντικό κλάδο του πρωτογενούς τομέα που βασίζεται στην διεθνώς αναγνωρισμένη μεσογειακή διατροφή, με τα δικά μας προϊόντα (πχ. ελαιόλαδο, ελιές κλπ). Δε αναπτύξαμε τον μεταποιητικό τομέα επαρκώς και δεν δημιουργήσαμε τα αντίστοιχα δίκτυα διανομής. Δεν προωθήσαμε σύγχρονες μεθόδους διάθεσης και προβολής των προϊόντων μας. Ο αρνητισμός σε κάθε τι επιχειρηματικό, δεν άφησε να εξελιχθεί η μεταποίηση και δεν βοήθησε να υπάρξουν πολιτικές προτεραιότητες τέτοιες που να προωθήσουν ένα υγιές και σύγχρονο παραγωγικό και μεταποιητικό μοντέλο στη χώρα. Οι τομείς πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής είναι πρωταρχικής σημασίας για τη χώρα. Είναι εθνική ανάγκη να απογειωθούν, αξιοποιώντας τη θετική δημοσιότητα των ξένων μέσων ενημέρωσης για την Ελλάδα.
Η ζωή πάντα προσφέρει ευκαιρίες, αρκεί να έχεις σχέδιο, διαχειριστική ικανότητα, επιμονή, υπομονή και όραμα. Η τωρινή κρίση, μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία να αναπτύξουμε και να προωθήσουμε το δικό μας βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης, προωθώντας στρατηγικές στήριξης της εγχώριας παραγωγής σε όλα τα επίπεδα, από το πρωτογενή τομέα, τη μεταποίηση, διακίνηση και προώθηση των προϊόντων μας. Δε μπορούμε να στηριζόμαστε αιωνίως σε δανεικά, για να χρηματοδοτήσουμε το κοινωνικό κράτος, την παιδεία την υγεία και όλα τα αγαθά στρατηγικής σημασίας, που είναι αναγκαία να στηριχτεί η ελληνική κοινωνία. Αυτά μπορούν να ενισχυθούν μόνο με την αξιοποίηση της δικής μας προσπάθειας, των δικών μας αποτελεσμάτων στη παραγωγική αλυσίδα και στην ανάδειξη και στήριξη- ως καταναλωτές-, των δικών μας εθνικών προϊόντων. Τέτοιες στρατηγικές δημιουργούν ένα είδος αυτάρκειας στην οικονομία μας και αυξάνουν την εξαγωγική δραστηριότητα. Συμβάλουν στην ενίσχυση της απασχόλησης και της παραγωγικής εργασίας. Επιπλέον τα κέρδη των επιχειρήσεων σε συνδυασμό με τα ικανοποιητικά εισοδήματα των εργαζομένων διασφαλίζουν ευρωστία στη τοπική κοινωνία και σταθερά έσοδα στο κράτος.
Πιστεύω ότι η κρίσιμη καμπή που βιώνει η χώρα, μπορεί να αποτελέσει και το εφαλτήριο για να εντατικοποιηθεί ο αγώνας από όλη την παραγωγική, μεταποιητική και εφοδιαστική αλυσίδα, με την κρατική εποπτεία και καθοδήγηση, για να ενισχυθεί η προσπάθεια προτίμησης των ελληνικών προϊόντων.
Αντί να περιμένουμε, ως «μάνα εξ ουρανού» τις ξένες επενδύσεις, είναι προτιμότερο και περισσότερο ωφέλιμο, να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις. Είδαμε οι εταίροι μας στην Ε.Ε, πως προασπίζονται, με κυνικό μάλιστα τρόπο, τα συμφέροντά τους, χρηματοδοτώντας επιχειρήσεις και τομείς στρατηγικού τους χαρακτήρα, που έχουν πληγεί από την πανδημία, γράφοντας «στα παλαιότερα των υποδημάτων τους» τους ευρωπαϊκούς κανόνες περί ανταγωνισμού. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι είμαστε μόνοι μας και πρέπει να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας, και μόνο.