Είναι φανερό ότι με το «τέλος της λιτότητας και της κρίσης» η πολιτική αντιπαράθεση περνάει πλέον σε λογοτεχνικό επίπεδο. Τόσο ο υπουργός οικονομικών, όσο και ο εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης επέλεξαν τις ρήσεις του Μαρκ Τουέιν για να αναμετρηθούν με φόντο την «συμφωνία» των Βρυξελλών.

Εδώ που τα λέμε, ο κύριος υπουργός μόνον λογοτεχνικά θα μπορούσε να σπάσει την σιωπή του μετά από έναν τέτοιο πανωλεθρίαμβο, που λέει και ο Θεοδωράκης. Πώς αλλιώς να εξηγήσει ότι το κλείσιμο της αξιολόγησης καθυστερούσε επί μήνες γιατί οι θεσμοί απαιτούσαν τη λήψη νέων μέτρων με… μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα; Ο Τσακαλώτος έχει βέβαια και άλλη οδό διαφυγής. Όταν διαφωνεί με την πολιτική που ο ίδιος εφαρμόζει, μπορεί κάλλιστα να εκφράζει τις ενστάσεις του σαν επικεφαλής της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Προς στιγμήν προτιμάει την σιωπή φοβούμενος ότι βρίσκεται μπροστά στο χρονικό ενός προδιαγεγραμμένου θανάτου.