Η χώρα μας βρίσκεται σήμερα στο σταυροδρόμι δύο εποχών. Η μια είναι η ψηφιακή εποχή που αλλάζει τα δεδομένα της ζωής μας. Που καταργεί τις ατέλειωτες ουρές της δημόσιας γραφειοκρατίας και μας δίνει τη δυνατότητα να τυπώνουμε τα ατέλειωτα (ακόμα),πιστοποιητικά στον υπολογιστή μας. Η εποχή που τα απανωτά μηνύματα στο κινητό και στο μέιλ μας υπενθυμίζουν το ραντεβού για τον εμβολιασμό και μαζί μ΄αυτό ότι συμμετέχουμε σε μια σύγχρονη, καλά οργανωμένη, σωτήρια για τη ζωή μας υγειονομική διαδικασία.

Την ίδια στιγμή, η υπόθεση του τηλεπαρουσιαστή Φουρθιώτη που οι περισσότεροι γνωρίσαμε από τον θόρυβο που ξέσπασε μετά τις πρόσφατες καταγγελίες, μας επαναφέρει στην «τάξη» της Ελλάδας που νομίζουμε ότι αφήνουμε οριστικά πίσω μας. Την Ελλάδα του θριάμβου της απαξίας, του τσαμπουκά, των μαφιόζικων μεθόδων και των υπόγειων διαδρομών. Ολόκληρα υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες βρίσκονται έρμαια θρασύδειλων και γελοίων λαϊκιστών που εκβιάζουν αδίστακτα προκειμένου να κλέψουν το κράτος και εξασφαλίσουν ανήκουστα προνόμια.

Ας ελπίσουμε ότι η συζήτηση στη Βουλή δεν θα περιοριστεί σε αντεγκλήσεις και αλληλοκατηγορίες για τις ευθύνες στο «σκάνδαλο Φουρθιώτη». Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ο Φουρθιώτης και ο κάθε όμοιός του. Υπάρχει, για να συζητηθεί και να αντιμετωπιστεί ριζικά, ένα τεράστιο θεσμικό κενό που επιτρέπει σε όλους τους Φουρθιώτηδες της κοινωνίας να επιβιώνουν σε βάρος των υπολοίπων απομυζώντας τη δημόσια περιουσία. Και όσο θα υπάρχει αυτό το κενό δεν θα μπορούμε να μιλάμε για αλλαγή σελίδας ούτε και να αυταπατώμαστε ότι ζούμε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.