Πολλοί εκπλήσσονται από τα διψήφια ποσοστά που φαίνεται να δείχνουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις για τη Χρυσή Αυγή. Ομως, η έξαρση αυτή της ακροδεξιάς, με έντονα φασίζοντα και ρατσιστικά στοιχεία, θα έπρεπε να ήταν αναμενόμενη, όπως, δε, εξελίχτηκαν τα πράγματα, ίσως και αναπόφευκτη.

Οι περισσότεροι αποδίδουν την κατάσταση αυτή στην επί χρόνια αδυναμία της κρατικής εξουσίας να διαχειριστεί την παράνομη μετανάστευση και τα φαινόμενα που τη συνοδεύουν, το λαθρεμπόριο, το παραεμπόριο, την πορνεία, τα ναρκωτικά, τη μικρή και μεγάλη εγκληματικότητα. Προφανώς, είναι αυτός ένας σοβαρός λόγος που δίνει τη δυνατότητα σε αυτόκλητους προστάτες των πολιτών και της δημόσιας τάξης να εμφανίζονται στα μάτια των ανθρώπων που θίγονται από τα φαινόμενα αυτά ως προστάτες και σωτήρες, ως πραγματικά παλικάρια απέναντι στους άβουλους και φοβισμένους κρατικούς λειτουργούς.

Θα ήθελα, όμως εδώ, να επιμείνω και σε έναν άλλο παράγοντα που τροφοδότησε και εξέθρεψε την ακροδεξιά στη χώρα μας, ο οποίος είναι -κατά τη γνώμη μου- ακόμα πιο σημαντικός. Πρόκειται για την ιδεολογία αντίστασης και ανομίας που επικράτησε στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση και σταδιακά εμπότισε μεγάλα τμήματα της νεολαίας, των πολιτικών κομμάτων, των συνδικάτων και της ίδιας της κοινωνίας. Οταν το κράτος αναδεικνύεται σε πηγή κάθε κακού, όταν δεν τηρείται η νομιμότητα, όταν η ανομία βαφτίζεται αντίσταση και ο παραβάτης επαινείται ως αντιστεκόμενος στους καταπιεστικούς και άδικους μηχανισμούς της εξουσίας, τότε είναι αναμενόμενο να εμφανιστούν στιβαροί υπερασπιστές των καταπατημένων δικαιωμάτων του απλού λαού. Κοντολογίς, όταν νόμος γίνεται το δίκιο του εργάτη, τότε γιατί να μη γίνει νόμος και το ρόπαλο του χρυσαυγίτη; Οταν κάποιοι θεωρούν γενναιοφροσύνη να μην πληρώνουν εισιτήρια και διόδια, γιατί να μη θεωρηθεί παλικαριά ο προπηλακισμός ανθρώπων και η καταστροφή της περιουσίας τους;

Πρέπει όλοι να προσέξουμε. Ακόμα και σε δύσκολες περιόδους όπως η σημερινή, που πολλά μοιάζουν και είναι πράγματι άδικα και ζοφερά, η τήρηση της νομιμότητας στη δημοκρατική κοινωνία μας αποτελεί το έσχατο καταφύγιο της ομαλότητας και τη βασική ασπίδα εναντίον όσων την επιβουλεύονται.

Ας τους φράξουμε λοιπόν, και ας μην τους ανοίξουμε τον δρόμο.

Ο Ξενοφών Γιαταγάνας, είναι πρώην Νομικός Σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής