Στις 27 Φεβρουαρίου ο τηλεπαρουσιαστής του Fox News Σον Χάνιτι, αγαπημένος του Ντόναλντ Τραμπ, σχολίαζε τα γεγονότα έχοντας πίσω του μια οθόνη με ένα τεράστιο μηδέν κάτω από την επιγραφή «θάνατοι από κορωνοϊό στις ΗΠΑ». Καθόλου παράξενο, δεδομένου ότι την προηγούμενη ημέρα ο Τραμπ υποστήριζε ότι ο κορωνοϊός (hoax των Δημοκρατικών) είναι μια γρίπη που εμφανίζεται και εξαφανίζεται σαν από θαύμα.
Το θαύμα αυτό μοιάζει σήμερα πολύ απομακρυσμένο δεδομένου ότι οι ΗΠΑ, σε λιγότερο από ενάμιση μήνα από αυτές τις δηλώσεις, έχουν πάνω από 420.000 κρούσματα και πάνω από 15.000 νεκρούς.
Απλώς για σύγκριση, να υπενθυμίσουμε ότι την ίδια ακριβώς ημέρα, η ελληνική κυβέρνηση, με μόνο 3 περιστατικά στη χώρα, αποφάσιζε την απαγόρευση των καρναβαλιών σε όλη τη χώρα προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις τοπικών κοινωνιών, δημάρχων, πολιτικών, μέσων ενημέρωσης και καρναβαλιστών. Από τον ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούσαν την κυβέρνηση ότι «καταργεί όλες τις καρναβαλικές εκδηλώσεις στη χώρα δημιουργώντας οικονομική ασφυξία και πανικό».
Στη γειτονική Τουρκία, στις αρχές Μαρτίου, πολλοί τηλεοπτικοί σταθμοί, ελεγχόμενοι από το καθεστώς Ερντογάν, φιλοξενούσαν «ειδικούς» που εξηγούσαν ότι τα τουρκικά γονίδια έχουν έναν ειδικό μηχανισμό αντίστασης στον κορωνοϊό, που δημιουργεί ανοσία, και για αυτόν τον λόγο δεν υπήρχαν κρούσματα στην Τουρκία. Ενα μήνα μετά, η Τουρκία μετράει πάνω από 40.000 κρούσματα και 1.000 νεκρούς, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, οι οποίες αμφισβητούνται έντονα από τούρκους γιατρούς που θεωρούν ότι οι πραγματικοί αριθμοί είναι πολύ μεγαλύτεροι.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η πολιτική της «ανοσίας της αγέλης», που αργότερα εγκαταλείφθηκε, οδήγησε σε πάνω από 60.000 κρούσματα και 7.000 νεκρούς, με τον πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον στην εντατική, με τον ίδιο να έχει παραδεχτεί ότι σε επισκέψεις του σε νοσοκομεία θεωρούσε ότι ήταν φυσιολογικό να ανταλλάσσει χειραψίες.
Παρόμοια περιστατικά παρατηρήθηκαν και σε πολλές άλλες χώρες. Ολα αυτά έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την επικράτηση των ιδεοληψιών ερήμην της πραγματικότητας. Ομως τα γεγονότα είναι επίμονα. Τα διώχνεις από την πόρτα, τα εξορκίζεις, αλλά εκείνα ξαναγυρίζουν από το παράθυρο. Δεν μπορείς να τα εξαφανίσεις. Είναι εδώ, παρόντα. Είναι πεισματάρικα και ότι δεν πρέπει να τα αγνοούμε. Αλλιώς, είναι αμείλικτα και μας εκδικούνται. Είναι ο θρίαμβος της πραγματικότητας και η χρεοκοπία των ιδεοληπτικών φαντασιώσεων.
Ολα αυτά θυμίζουν κάτι που είχε συμβεί στη Σοβιετική Ενωση στα τέλη της δεκαετίας του 1920, σχεδόν έναν αιώνα πριν. Ενας ιδεοληπτικός αγρονόμος και βιολόγος, ο Τροφίμ Λισένκο, βασισμένος στη μαρξιστική θεωρία της διαλεκτικής, υποστήριζε ότι θα μπορούσαν, μέσω της μετάλλαξης, να παραχθούν τεράστιες σοδειές σιτηρών. Με τον τρόπο αυτό υποστήριζε ότι θα μπορούσε να λύσει το επισιτιστικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε η χώρα. Οσοι βιολόγοι αντέδρασαν, συνελήφθησαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν. Πάνω από 3.000 επιστήμονες. Ομως όσο και αν προσπάθησε ο Λισένκο, οι τεράστιες σοδειές δεν ήλθαν και οι υποσχέσεις του για «χειμερινά καταπράσινα χωράφια στον Καύκασο» δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο ο Λισένκο έπεσε σε δυσμένεια, στις αρχές της δεκαετίας του 60, αφού είχε μεσουρανήσει για πάνω από 35 χρόνια.
Το μόνο που απέμεινε από τον Λισένκο είναι ο όρος Λισενκοϊσμός, που χρησιμοποιείται μεταφορικά για να περιγράψει τις προσπάθειες ελέγχου της επιστήμης από την πολιτική.
Πηγή: www.tanea.gr