Για τον μη διαταραγμένο άνθρωπο, η κύρια διαφορά ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον είναι ότι το παρελθόν αποτελείται από γεγονότα, ενώ το μέλλον μόνον από «ενδεχόμενα». Που πάει να πει πως μόνον το μέλλον υπόκειται στην ανθρώπινη ενδεχομενικότητα.

Αυτή η τάξη του κόσμου που διαχωρίζει το παρελθόν από το μέλλον, σε έναν χώρο δεν ισχύει. Είναι ο κόσμος του οργανωμένου ψεύδους. Ο οποίος στηρίζεται σε μία ανατρεπτική πανουργία: Αντιμετωπίζει το παρελθόν όπως ακριβώς και το μέλλον. Όχι ως αμετάκλητο που είναι, αλλά σαν ενδεχόμενο. Με αποτέλεσμα, στον κόσμο του οργανωμένου ψεύδους, «ποτέ να μην ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το παρελθόν»!

Αυτού του παράδοξου φαινομένου του οργανωμένου ψεύδους, με το οποίο επιχειρήθηκε να καταστραφεί ο «κοινός μας κόσμος» την περίοδο της οικονομικής κρίσης, βρεθήκαμε ξανά «μάρτυρες» – και με τις δύο έννοιες της λέξης - με την υγειονομική κρίση.

Όταν από τους προηγούμενους φορείς του ψεύδους, σαν σε δαιμονική επανάληψη, επιχειρήθηκε και το υγειονομικό σαμποτάζ κατά της χώρας.

Άλλοτε με σκοπό να παραλύσει κάθε δυνατότητα των υπευθύνων να λάβουν αποφάσεις, άλλοτε για την υπονόμευση του κύρους της επιστήμης επειδή δεν διαθέτει προκαταβολικές απαντήσεις και άλλοτε ως «δημόσια τρέλα», για την πρόκληση της συλλογικής απελπισίας.

Κορυφαία στιγμή της «δημόσιας τρέλας» ήταν, όταν ο κ. Τσίπρας τον Νοέμβριο του 2020, διακήρυξε επίσημα το «δημόσιο ψέμα» του ότι «δεν έχει ανακαλυφθεί» κανένα εμβόλιο.

Με προφανή σκοπό την διάψευση των ελπίδων της κοινωνίας για το τέλος της πανδημίας, κάτι που αν πετύχαινε, θα οδηγούσε στη συλλογική παραίτηση από κάθε μέτρο υγειονομικής προστασίας, δεδομένης της «ανθρώπινης αποστροφής προς τη ματαιότητα», όπως έγκαιρα μας έχει προειδοποιήσει η Χάννα Άρεντ («Ανθρώπινη κατάσταση», Εκδόσεις «Γνώση»).

Το αλλόφρον υγειονομικό σαμποτάζ που ακολούθησε την διάψευση περί «ανακάλυψης εμβολίου», ως «απάντηση» πλέον στους εμβολιασμούς που διεξάγονταν, με τη μορφή εκατοντάδων διαδηλώσεων και την έξαλλη συκοφάντηση σαν «αστυνομοκρατίας» των ελέγχων για την τήρηση των υγειονομικών μέτρων, αποδεικνύει ότι ένας ήταν ο σκοπός: η ταχύτερη δυνατή πρόκληση υγειονομικής καταστροφής, προτού δημιουργηθεί υγειονομικό τείχος από το εμβόλιο.

Όταν δε γεννήθηκε σοβαρότερη ακόμη προοπτική αποτελεσματικού ελέγχου της πανδημίας με τη μαζική διεξαγωγή “self test”, σε συνδυασμό με την πρόοδο των εμβολίων, προκειμένου να αποτρέψουν κάτι τέτοιο, οδήγησαν τη συκοφαντία του ψέματος σε ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Έτσι κατασκεύασαν το οργανωμένο ψέμα ότι δήθεν αποφασίστηκε η αγορά των “self test”, όχι για την προστασία μας, αλλά για να τα προμηθευτεί η χώρα από τη «Ζήμενς». Γνωρίζοντας βεβαίως ότι η «Ζήμενς» δεν μπορούσε καν να συμμετάσχει στον διαγωνισμό, λόγω έλλειψης προδιαγραφών.

Μέχρις εδώ όμως είναι όλα γνωστά και κυρίως αναμενόμενα. Το παράδοξο βρίσκεται αλλού. Στην ανεξήγητη αντίδραση του κ. Τσίπρα όταν, απαντώντας στον πρωθυπουργό που αποκάλυπτε τα ψέματά του, μίλησε για «μπούλινγκ».

Τι λοιπόν είναι αυτό που επέτρεψε την παραφροσύνη να αποκαλείται «μπούλινγκ» η αποκάλυψη ενός «δημόσιου ψεύδους»; Η απάντηση στο ερώτημα, λύνει και τον γρίφο.

Η μία εκδοχή είναι ότι πρόκειται περί «τέρατος», που κινείται εκτός των ορίων του ανθρώπινου πολιτισμού και της ανθρώπινης συνθήκης. Οπότε θεωρεί δικαίωμά του να λέει μόνον ψέματα. Αυτή η εκδοχή απορρίπτεται. Άλλωστε, τέρατα δεν υπάρχουν.

Η έτερη εκδοχή είναι πως η αντίδρασή του να ονομάσει «μπούλινγκ» την αποκάλυψη του ψεύδους του, είναι απολύτως ανθρώπινη. Με την έννοια ότι

βρίσκεται μέσα στα όρια της ανθρώπινης ευαλωτότητας απέναντι στο ψέμα, όπως με την «ωκεάνια» τρυφερότητά της εξήγησε, στάζοντας πολύ βάλσαμο στον ανθρώπινο πόνο, η ραψωδός της ανθρώπινης συνθήκης, Χάννα Άρεντ.

Ότι δηλαδή το επιτυχημένο ψέμα έχει μία τρομαχτική δύναμη. Αφού είναι δυνατόν να «καταβροχθίζεται» από το ψέμα του και ο ίδιος ο ψεύτης, με αποτέλεσμα να χάνει την ικανότητα διάκρισης αλήθειας – ψέματος.

Είναι η στιγμή που ο ψεύτης επιφέρει τον ολοκληρωτικό θάνατο της αλήθειας. Σε σημείο ώστε τα γνωστά σε όλους γεγονότα, να διαστρέφονται ενώπιον των ίδιων των μαρτύρων τους, χωρίς να έχει συναίσθηση ο δράστης της διαστροφής.

Είναι αυτό που επέτρεψε στον κ. Τσίπρα, χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας, τη μία μέρα δηλώνει στη Βουλή ότι ζητάει εδώ και μήνες να δοθούν τα πρακτικά των λοιμωξιολόγων στην δημοσιότητα και προτού εξαφανιστεί ο αχός της φωνής του, να δηλώνει σε φιλικό του τηλεοπτικό σταθμό – όπου αισθάνεται και θαλπωρή για να εκφραστεί ελεύθερα - ότι αυτός ποτέ δεν ζήτησε να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της επιτροπής των λοιμωξιολόγων!

Αυτή όμως είναι και η δυστυχία του ψεύτη. Αφού «καταβροχθίζεται» από το ίδιο του το ψέμα. Οπότε μοιάζει πλέον με τον μαθητευόμενο μάγο ο οποίος, αφού «δέθηκε» στα «μάγια» που ο ίδιος έκανε, στη συνέχεια δεν ήξερε το ξόρκι για να τα λύσει.

Γι αυτό λοιπόν είναι «μπούλιγκ» το να υπενθυμίζεις στον μαθητευόμενο μάγο του ψέματος την προσωπική του συνθήκη. Και ιδίως τη δυστυχία του να είναι ψεύτης.

Πηγή: www.tanea.gr