Η συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβούλιου του ΠΑΣΟΚ ανέδειξε τις δυσκολίες που υπάρχουν στον δρόμο για την συγκρότηση της σύγχρονης μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς. Κάποιοι μάλλον δεν ζουν σε αυτή την κοινωνία. Ονειρεύονται ακόμα ένα ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80 κλεισμένο στον εαυτό του που θα αναπαράγει όλες τις παθογένειες που μας έφεραν εδώ. Και επιδίδονται σε ένα εκτός τόπου και χρόνου πασοκικό σεχταρισμό. Μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι η εποχή που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα πέρασε ανεπιστρεπτί.
Κάποιοι άλλοι είναι πιο πονηροί. Χρησιμοποιούν τον πασοκικό σωβινισμό ως πρόσχημα για να κατοχυρώσουν τον προσωπικό τους ρόλο και να προωθήσουν τις αρχηγικές φιλοδοξίες τους. Δεν διδάχτηκαν τίποτα από την κρίση. Μένουν κλεισμένοι στον εαυτούλη τους. Χωρίς να έχουν την στοιχειώδη ευφυΐα να καταλάβουν ότι με αυτά που κάνουν ούτε οι ίδιοι θα επιβιώσουν.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με έχει πείσει ότι θέλει πραγματικά την δημιουργία της μεγάλης μεταρρυθμιστικής παράταξης. Είναι υποχρεωμένος όμως να κινείται στο ναρκοπέδιο μιας πολυπαραγοντικής εξίσωσης.Πρέπει να λαμβάνει υπόψη του ταυτόχρονα την διατήρηση της κυβερνητικής σταθερότητας, την επικείμενη δύσκολη διαπραγμάτευση για την βιωσιμότητα του χρέους, την ενότητα του ΠΑΣΟΚ και τις διεργασίες για την δημιουργία του ισχυρού σοσιαλδημοκρατικού ενδιάμεσου πόλου.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η απόφαση για ανοικτό συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης μπορεί υπό προϋποθέσεις να είναι προωθητική. Για μας δεν έχει σημασία αν θα λέγεται συνέδριο της ΕΛΙΑΣ η της Δημοκρατικής Παράταξης. Αυτά είναι παιχνιδάκια εξουσίας καρεκλοκενταύρων γραφειοκρατών. Για μας σημασία έχει να είναι ένα ανοικτό στην κοινωνία συνέδριο και όχι συνέδριο μηχανισμών. Στο όποιο θα πάρουν μέρος όλες οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, όλες οι συλλογικότητες της ΕΛΙΑΣ, δυνάμεις που έχουν αποστασιοποιηθεί από το ΠΑΣΟΚ, δυνάμεις της Ανανεωτικής Αριστεράς που απεγκλωβίζονται, προσωπικότητες του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου. Και να διασφαλίσουν όροι ισότιμης, συμμετοχής, ανοιχτών δημοκρατικών διαδικασιών, αποδυνάμωσης μηχανισμών, αποφυγής καπελωμάτων και ηγεμονισμών. Είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε συμμετέχοντας και δίνοντας την μάχη.
Βέβαια το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης είναι ένα πρώτο βήμα. Η σύγκλιση των κεντροαριστερών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων απαιτεί πολλά βήματα. Μέχρι τώρα η πρόταση διαλόγου της ΔΗΜΑΡ είναι προσχηματική για να αλληθωρίσει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ το Ποτάμι είναι κλεισμένο σε ένα παλαιοκομματικό απομονωτισμό, ηγεμονισμό και αλαζονεία.Οι προσπάθειες όμως πρέπει να συνεχισθούν. Οι πιέσεις της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας μπορεί να φέρουν αποτελέσματα.
Είμαι αισιόδοξος. Γιατί η δημιουργία του μεταρρυθμιστικού ενδιάμεσου πόλου είναι απαίτηση της κοινωνίας.