Η πρώην Γενική Εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την Γιουγκοσλαβία είναι από τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν από σκοπιμότητες. Μισητή στους Έλληνες εθνικιστές της δεξιάς και της Αριστεράς που είχαν αναλάβει την υπεράσπιση κάθε Σέρβου εγκληματία πολέμου. Και αγαπητή σε πρώτη φάση σε όσους στην Δύση έβλεπαν μόνο τα Σερβικά εγκλήματα.
Αλλά αυτή δεν σταμάτησε στους Σέρβους, προχώρησε και στους Κροάτες. Και μια μέρα μετά την ανακήρυξη του Κόσσοβου σε ανεξάρτητο κράτος αποκάλυψε στο βιβλίο της ότι Αλβανοί Κοσσοβάροι πολέμαρχοι έκαναν εμπόριο οργάνων από Σέρβους αιχμαλώτους που μετέφεραν και κατακρεουργούσαν στην Αλβανία.
Δεν την συμπαθούσαν πλέον στη Δύση όσο πριν. Αλλά ως διεθνής και με αδιαμφισβήτητο πλέον κύρος προσωπικότητα μια θέση σε επιτροπή του ΟΗΕ για την Συρία την έχει. Και από εκεί εξαπέλυσε την βόμβα της αποκαλύπτοντας ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι οι αντάρτες ( και όχι το καθεστώς , όπως τόνισε για όσους δεν ήθελαν να καταλάβουν) έκαναν χρήση του αερίου Σαρίν. Η μισοδιάψευση του ΟΗΕ, ότι «δεν υπάρχουν αποδείξεις για χρήση από οποιοδήποτε από τα εμπλεκόμενα μέρη» αντικειμενικά αποδυναμώνει όσους επείγονται με «αποδείξεις» τύπου Ιράκ να προχωρήσουν η σε στρατιωτική επέμβαση η σε μαζικό εξοπλισμό των λεγόμενων ανταρτών , δηλαδή μεταξύ αλλων και παρακλαδίων της Αλ Καιντα. Και αντικειμενικά ενισχύει όσους, όπως μέχρι στιγμής ο Ομπάμα, αντιστέκονται σε αυτήν την προοπτική και αναζητούν πολιτική λύση, ζητώντας την συνδρομή της Ρωσίας και άλλων.
Το καθεστώς Άσσαντ είναι χωρίς αμφιβολία αποκρουστικό. Αυτό που θα προκύψει από βίαιη ανατροπή του, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή εγγύηση ότι δεν θα είναι αποκρουστικότερο, θα αποτελεί εκ των πραγμάτων εστία μεγαλύτερης αποσταθεροποίησης σε μια Μέση Ανατολή που θυμίζει ηφαίστειο πριν εκραγεί.
Η Συρία δεν είναι ούτε Ιράκ ούτε Λιβύη και θα ήταν πέραν κάθε λογικής οι ΗΠΑ την στιγμή που ετοιμάζονται να αποδεσμευτούν από Ιράκ και Αφγανιστάν να εμπλακούν στην Συρία. Ή να επαναλάβουν το σφάλμα του εξοπλισμού ισλαμιστών φονταμενταλιστών. Προξενεί δε αλγηνή εντύπωση η υποκρισία κάποιων ευρωπαίων που επικαλούνται την δημοκρατία σαν να είναι εξαγώγιμο είδος. Δεν πιστεύω ότι η πεισματάρα Ελβετίδα άνοιξε τυχαία το στόμα της. Αυτοί οι ξεροκέφαλοι, δύσκολοι άνθρωποι είναι πολύτιμοι στις μέρες μας.