Οι καταστροφικές πυρκαγιές στην Ελλάδα και σ? όλο σχεδόν τον Μεσογειακό χώρο (Τουρκία, Αλβανία, Σαρδηνία,Β> Μακεδονια, Μαρόκκο, κ.α.) το φετεινό καλοκαίρι δείχνουν ότι το φαινόμενο των φυσικών (ή και ανθρωπογενών ενίοτε) καταστροφών είναι υπερεθνικό. Ξεφεύγει από τα όρια ενός και μόνον κράτους. Έχει κοινά αίτια για όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, δηλαδή την κλιματική αλλαγή που έχει ήδη καταστεί κρίση και κοινές λίγο-πολύ συνέπειες. Μια πυρκαγιά σε μια χώρα (π.χ. Αλβανία) μπορεί εύκολα να περάσει σε μια άλλη (π.χ. Ελλάδα) όπως και πράγματι συνέβη.Αν και σχεδόν σ?όλες τις περιπτώσεις οι καταστροφές «αντανακλούν άνθρώπινες, συλλογικές αποτυχίες». Και οι πυρκαγιές είναι μόνο ένα από τα οδυνηρά συμπτώματα της κλιματικής κρίσης. Υπάρχουν μύρια άλλα, από τις πλημμύρες (πολύ πρόσφατα σε Γερμανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο) μέχρι τη μετανάστευση και τελικά τις συγκρούσεις, διακρατικές ή εμφύλιες. Και βεβαίως την πανδημία. Γιατί σύμφωνα με ορισμένες τουλάχιστον αναλύσεις ο covid-19 προέκυψε ως αποτέλεσμα άστοχων περιβαλλοντικών παρεμβάσεων που έγιναν στην Κίνα και που διετάραξαν το οικολογικό σύστημα και ισορροπία με αποτέλεσμα να απελευθερωθεί ο ιός (υπάρχει βέβαια και άλλη εκδοχή – της εργαστηριακής παραγωγής του).
Ωστόσο οι καταστροφές – είτε πρόκειται για μικροκαταστροφές ή μεγα-καταστροφές – ως υπερεθνικό φαινόμενο απαιτούν και υπερεθνική δράση. Απαιτούν συνεργασία και συνέργειες σε παγκόσμια κλίμακα. Οι καταστροφές κατά κανόνα τείνουν να ενώνουν λαούς και κράτη, ιδιαίτερα όταν συμβαίνουν σε όμορα κράτη. Έχει περάσει στην ελληνική πολιτική ιστορία η «διπλωματία των σεισμών» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το πώς δηλαδή οι καταστροφικοί σεισμοί σε Τουρκία και Ελλάδα (Αύγουστος – Σεπτέμβριος 1999) «αξιοποιήθηκαν» από τις κυβερνήσεις και υπουργούς εξωτερικών των δύο χωρών (Γ.Α. Παπανδρέου και Ισμαήλ Τζεμ) ως εκδήλωση αλληλεγγύης και συμπαράστασης εκατέρωθεν, κάτι που είχε ως συνέπεια να φέρει λαούς και κυβερνήσεις πιο κοντά. Και είναι σημαντικό ότι, παρά τη ρητορική της έντασης που επικρατεί τελευταία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο υπουργός εξωτερικών Ν. Δένδιας επικοινώνησε με τον Τούρκο ομόλογό του για να προσφέρει την ελληνική συμπαράσταση για την αντιμετώπιση των φονικών πυρκαγιών στη Ν. Τουρκία , Αττάλεια.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (με πρωτοβουλία του πρώην Επιτρόπου Χρ. Στυλιανίδη και ουσιαστική συμβολή από τον Ευρωβουλευτή Ν. Ανδρουλάκη) έχει ως γνωστόν συγκροτήσει ένα αρκετά προωθημένο σύστημα πολιτικής προστασίας (RESCEU) για την αλληλοβοήθεια των κρατών μελών (και όχι μόνο) της ΕΕ στην αντιμετώπιση καταστροφών. Ενώ η σημασία που αποδίδει στο φαινόμενο «καταστροφές» αποτυπώνεται και στον ορισμό Επιτρόπου με αρμοδιότητα την πολιτική προστασία.
Αυτό που έχει σημασία είναι να συνειδητοποιηθεί ότι κράτη, λαοί και ο πλανήτης γενικότερα αντιμετωπίζουν νέες απειλές, νέους κινδύνους, νέες προκήσεις υπαρξιακής μορφής που άμεσα ή έμμεσα συνοδεύονται με καταστροφές ως συνέπεια κυρίως της κλιματικής αλλαγής. Οι απειλές γύρω από τα σύνορα, κλπ., ανήκουν σε μια άλλη εποχή, τον δέκατο-ένατο αιώνα. Όθεν και η ανάγκη για τη «διπλωματία των καταστροφών» που είναι στην ουσία η διπλωματία της συνεργασίας, του πολυμερισμού, της προσέγγισης, της επίλυσης κοινών προβλημάτων, της αλληλεγγύης. Το υπογραμμίζει εύστοχα ο G. Brown, πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, στο τελευταίο βιβλίο του “Seven Ways to Change the World/ Επτά Τρόποι για να Αλλάξουμε τον Κόσμο»...
Όλοι θα πρέπει να προσαρμοσθούν στις νέες προκλήσεις (και) στην άσκηση της διπλωματίας. Και η Ελλάδα...
Πηγή: www.tanea.gr