Οι αντιδράσεις, η αγανάκτηση και οι καταδίκες των εγκαθέτων συνδικαλιστών από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας για την απεργία διαρκείας(!) που τους υπέβαλαν οι παπάδες, δείχνουν πως αυτό το έρμο δημοσιογραφικό επάγγελμα, (η μεγαλοστομία «λειτούργημα» είναι ανοησία) παρά τις μολυσμένες πληγές του, τους όποιους λαμπερούς ανάξιους «εκπροσώπους» του, έχει ακόμα τη δύναμη να είναι ένας θώρακας της Δημοκρατίας, για όσους μπορούν να διακρίνουν, να επιλέγουν, να μη τσουβαλιάζουν με ευκολία γηπεδικής συζήτησης.
Η δημοσιογραφία υπάρχει πέρα από τους λεκιασμένους κουρήδες, τα πρωινάδικα, τις στημένες χατζηεκπομπές και τους ογκανισμούς των τραγκαίων.
Και ας μη ξεχνάμε ότι το σύνθημα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» το πλάσαραν με πρόθεση εγκληματικής στόχευσης οι ακροαριστεροί μπαχαλάκηδες, που ζουν και βασιλεύουν ακόμα σε όλη τη χώρα.
Τώρα προέκυψαν και οι σταλινικοί, με βλακώδη προσχήματα αλλά με εμφανείς στόχους. Κακό καιρό βρήκαν να βγουν από το λαγούμι τους.
Σημ. Ανάρτηση στο Facebook, του δημοσιογράφου Κώστα Ρεσβάνη