Υπάρχει ζωή μετά την ρήξη; Φυσικά. Ακόμη και η περιοχή γύρω από το Τσερνομπίλ ανέκαμψε. Αλλά χρειάστηκαν πολλά χρόνια. Το ίδιο αναμένουν πολλοί και για την εθνική οικονομία. Μετά από χρόνια πιθανότατα θα έχει ζωή. Αλλά θα ζήσουμε πολλά και θα πρέπει να ξεπεράσουμε περισσότερα. Και το τελευταίο είναι ακόμη πιο δύσκολο, από το πρώτο.
Πρωί, πρωί της Δευτέρας, λοιπόν, κι ενώ ο ήχος της καρίνας ακούγεται να σκάει στα βράχια ολόκληρος ο επικοινωνιακός μηχανισμός των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ξεχύθηκε για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα με οργουελιανό λεξιλόγιο: Πρώτος ο πρωθυπουργός που βάφτισε «Δημοκρατία» την προχειροδουλειά της κυβέρνησής του. Είδε «πολιτική σκοπιμότητα στην επιμονή των θεσμών για νέες περικοπές στις συντάξεις» (15.8.2015), όταν ο προϋπολογισμός εκτροχιάζεται και η κυβέρνησή του προχωρά σε όργιο προσλήψεων και επαναπροσλήψεων.
Την ίδια ώρα γινόταν συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εργασίας όσων παρανόμως προσελήφθησαν δια Stage από την κυβέρνηση Καραμανλή και έφυγαν μετά την λήξη της «μαθητείας» τους το 2010. Στην ανακοίνωσή που ανήρτησαν στο διαδίκτυο διαβάζουμε: «Ο ΟΑΕΕ τακτοποιήθηκε. Η ΕΡΤ άνοιξε και οι εργαζόμενοι τακτοποιήθηκαν. Οι καθαρίστριες πάλι νόμιμες. Οι σχολικοί φύλακες στην θέση τους. Οι δημοτικοί αστυνομικοί πάλι στις δουλειές τους. Οι συμβασιούχοι στους Δήμους αορίστου χρόνου. Όλοι τους τακτοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι συμβασιούχοι Stage άνεργοι;;;;;; Ξεσηκωθείτε συνάδελφοι. Μην μένετε στο internet και στο Facebook. Δεν θα μας κάνουν μόνιμους από εδώ.»
«Δημοκρατία» λοιπόν για τον κ. Τσίπρα είναι να δίνει κάποιος λεφτά για να τακτοποιεί ο ίδιος παλιά και νέα ρουσφέτια. «Δημοκρατία», επίσης, για τον πρωθυπουργό είναι να τάζει προεκλογικώς «την μάνα και τον πατέρα του» (στην δημοσίευση των Σταζιέρ υπάρχει και βίντεο με τον κ. Τσίπρα να λέει στην συγκέντρωσή τους ότι «οι τίμιοι αγώνες δικαιώνονται») και μετά να ψέγει τους εταίρους διότι δεν δίνουν τα λεφτά για να μονιμοποιήσει και αυτούς. «Δημοκρατία» για τον κ. Τσίπρα είναι να δημιουργούν ελλείμματα (τα πλούσια κατά κύριο λόγο) ασφαλιστικά ταμεία και κάποιος άλλος να τα πληρώνει. «Δημοκρατία» για τον κ. Τσίπρα είναι να ξοδεύει πέντε μήνες σε πολιτικά πυροτεχνήματα (Βαρουφάκης: «οι Έλληνες δεν θέλουν δουλειές και λεφτά, θέλουν αξιοπρέπεια», Φλαμπουράρης: «το χρεος είναι αέρας και με αέρα θα πληρώσουμε» και λοιπά, πολλά, πολλά· μα, πάρα πολλά…) και να λέει ότι «η ελληνική κυβέρνηση προσέρχεται στη διαπραγμάτευση με σχέδιο και με τεκμηριωμένες αντιπροτάσεις».
Ο κ. Γιάννης Βαρουφάκης, που περιέφερε επί πεντάμηνο τις κόκκινες γραμμές του πέτου του σε όλες τις συνόδους των υπουργών Οικονομικών, εκτιμά ότι «η συμφωνία είναι δυνατή και ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μάλιστα μέσα σε μία νύχτα, αν είναι παρούσα η Άγκελα Μέρκελ». Λες και η Μέρκελ δεν έχει κοινοβούλιο να αποφασίζει και λαό που κοιτά τι γίνονται τα λεφτά του.
Ο κ. Γιάννης Παππάς δηλώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε ισοδύναμα που οι «θεσμοί» αρνήθηκαν, αλλά δεν ανακοινώνει ποια είναι αυτά τα ισοδύναμα. Το Μαξίμου αφήνει να διαρρεύσει ότι πρότεινε μείωση των εξοπλιστικών δαπανών και οι εταίροι δεν το δέχτηκαν. Μείωση ποίων εξοπλιστικών; Των 500 εκατομμυρίων ευρώ για σαράβαλα αεροπλάνα, που υπέγραψε και ο κ. Τσίπρας, εν μέσω «ανθρωπιστικής κρίσης»;;
Χειρότερη και από την χρεοκοπία είναι το οργουελιανό σκηνικό που στήνει η κυβέρνηση, λέγοντας ότι «ο πόλεμος είναι ειρήνη και η ειρήνη πόλεμος». Να διαπραγματεύεται τάχαμου «πολιτικώς» αριθμούς που δεν βγαίνουν, να καταγγέλλει το χρέος και να ζητά την δημιουργία περισσότερου χρέους, να καταστρέφει την οικονομία και να ζητά αποζημίωση, σαν τον νεανία δολοφόνο των γονιών του που ζήτησε επιείκεια από το δικαστήριο «επειδή είναι ορφανός».
Πέντε μήνες τώρα οι υπουργοί λένε το κοντό και το μακρύ τους στα τηλεπαραθύρια, χωρίς να έχουν αφιερώσει ούτε μία ολόκληρη μέρα δουλειάς στο υπουργείο τους. Πέντε μήνες τώρα εκστομίζουν ανοησίες για την συμφωνία που έρχεται, την συμφωνία που δεν έρχεται, την συμφωνία που γράφεται, την συμφωνία που δεν έχει βάση συζήτησης, την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου που είναι ιστορική και πρέπει οι εταίροι να σεβαστούν, την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου που, κατά τον κ. Βαρουφάκη, δεν είναι παρά ένα παλιόχαρτο δημιουργικής ασάφειας. Πέντε μήνες τώρα η κυβέρνηση σκορπά αφειδώς το πολιτικό κεφάλαιο της χώρας και εξανεμίζει τα τελευταία αποθεματικά των ταμείων μας, για να βολέψει τα δικά της παιδιά και να ελπίζει ότι όπως περνούσαν δια καταλήψεων τα μαθήματα στα ΑΕΙ, έτσι θα προσπεράσουν και τώρα την αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, με ένα πανό στο χέρι και με την απειλή ότι θα το κάνουν «Κούγκι».
Χειρότερη και από την χρεοκοπία είναι η πληγή στην Δημοκρατία που ανοίγει αυτή η κυβέρνηση. Όχι την ψευδεπίγραφη που ανεμίζει ο κ. Τσίπρας στα ευρωπαϊκά σαλόνια κι όλοι -μέχρι και ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών- πολύ λογικά δηλώνουν ότι αδυνατούν να κατανοήσουν. Η «Δημοκρατία» του κ. Τσίπρα βλάπτει σοβαρά τον τόπο, αλλά και την πραγματική Δημοκρατία. Αυτή που με χίλια βάσανα στήθηκε μετά την χούντα και ο σύριζα μαγάριζε με καταλήψεις και παρανομίες διαρκώς…