Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα ποιό θα είναι το ακριβές αποτέλεσμα των επόμενων βουλευτικών εκλογών. Γιατί κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε ακριβώς θα γίνουν και ποιές θα είναι τότε οι συνθήκες και τα διλήμματα. Ιδιαίτερα μετά τις απανωτές διαψεύσεις των δημοσκοπήσεων παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια, σε κρίσιμες μάλιστα εκλογικές μάχες.

Το πολιτικό διακύβευμα δεν είναι ωστόσο ποιός θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές αλλά ποιός θα κερδίσει την επόμενη δημοσκόπηση. Είναι δυνατόν η πολιτική του Τσίπρα να μην επιρεαστεί από τη χθεσινή μέτρηση που δείχνει ότι έχει την μισή δύναμη στην πρόθεση ψήφου από τον αντίπαλό του, ενώ τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων του λένε ότι απέτυχε; Τη στιγμή που ξέρει ότι μπορεί να εξαναγκαστεί ή και να προκαλέσει ο ίδιος εκλογές αύριο το πρωί; Ποιός είναι σήμερα ο πραγματικός πρωθυπουργός της χώρας για την Μέρκελ; Ποιός ήταν ο πραγματικός πρωθυπουργός της χώρας το τελευταίο τρίμηνο του ’14; Και γιατί δεν έκλεισαν οι δανειστές την αξιολόγηση εκείνη; Ποιός πλήρωσε και πληρώνει καθημερινά τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα;

Οι δημοσκόποι κάνουν – η προσπαθούν να κάνουν – καλά τη δουλειά τους φωτογραφίζοντας τις πολιτικές στιγμές και δίνοντας εργαλεία ανάλυσης και δράσης στα κομματικά επιτελεία. Το πρόβλημα της Δημοκρατίας μας δεν είναι οι δημοσκοπήσεις. Είναι η ανάγκη θεσμικού σεβασμού της τετραετίας μιας κυβερνητικής θητείας – εφ’ όσον υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία – που θα οδηγήσει στην εκλογή των κυβερνήσεων από τους πολίτες και όχι από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.