Η επικεφαλίδα χωρίς το «παρ’ ολίγον», είναι ο τίτλος ενός παλιού βιβλίου του Α. Γ. Παπανδρέου, που περιγράφει τη δική του εκδοχή για το πώς προέκυψε η δικτατορία του 1967.
Ολόκληρη η επικεφαλίδα είναι -κατά την άποψή μου, φυσικά- η επιτομή των παρασκηνίων του Μεγάρου Μαξίμου, που αφορούν αποκλειστικά στην -ακόμα- κυβερνώσα ομάδα.
Δυστυχώς, πολλά απ’ όσα λέγονταν ή γράφονταν σ’ όλη τη διάρκεια του 2015 και λέγαμε πως είναι κάποιες, χωρίς σημασία ενδείξεις, σκάνε τώρα σαν αλλεπάλληλες οβίδες από τους ίδιους που τις έβαζαν στο οπλοστάσιό τους. Ο κρότος τους όμως αποτελεί διερευνητική βάση οιονεί αποδεικτικού υλικού, με αντικείμενο την έμμεση ή άμεση εκτροπή της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης με τα όσα διαρκώς λέει και κορυφώνει κάθε φορά. Τα πλάνα του για νομισματική – δημοσιονομική εκτροπή, διασταλτικά, σημαίνουν και συνταγματική εκτροπή. Οι αναλύσεις, από εποχής Βαλαβάνη και δώθε, για τη βίαιη απαλλοτρίωση των θυρίδων με ή χωρίς τιμαλφή, αποτελούσαν, απ’ ό,τι τώρα φαίνεται, μια πολύτιμη προσωρινή εφεδρεία ύπαρξης νομισματικής επάρκειας για την περίπτωση GREXIT.
Οι αποκαλύψεις, με το λιτό και εναργή τρόπο του Γιάννη Στουρνάρα, για τους βάσιμους ψιθύρους της εποχής περί συνωμοτικής στόχευσης του Νομισματοκοπείου, κυρίως από στελέχη της κατοπινής ΛΑΕ, έχουν μείνει χωρίς φανερή απάντηση με στοιχεία, αλλά με φανερή ενόχληση των παρασκηνιακών και παραπολιτικών αδύτων του Μαξίμου. Θυμάστε άραγε την περίεργη δήλωση του Π. Καμμένου για τις εγγυήσεις ασφαλείας που μπορεί να δώσει ο Στρατός στο εσωτερικό της χώρας, εφόσον απαιτηθεί; Η δήλωση έγινε παρόντος του χαμογελαστού Αλέξη Τσίπρα, τότε που άρχιζε το κολασμένο διάστημα που οδήγησε στο καταστροφικό Δημοψήφισμα. Στο μεταξύ, από χείλη στελεχών των εθνικιστών ΑΝΕΛ, λέγονταν πράγματα για δράσεις στον επισιτισμό, στην παραγωγή φαρμάκων από το Υγειονομικό του Στρατού, κ.λπ.
Και ξάφνου, η πρώην ΠτΒ Ζωή Κωνσταντοπούλου, στο πλαίσιο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με τον Ν. Βούτση, αποκαλύπτει τη συζήτηση που είχε τις κρίσιμες καλοκαιρινές ώρες με τον Αλ. Τσίπρα, ο οποίος της λέει κάποια σκοτεινά περί δικτατορίας ή Κυβέρνησης Ειδικού Σκοπού – μπορεί αλληλουχιακά και τα δύο, λέω εγώ. Πάντα θυμάμαι την Υπηρεσιακή Ειδικού Σκοπού του 1936, που μετά τον ξαφνικό θάνατο του Πρωθυπουργού Κ. Δεμερτζή, οδήγησε στη δικτατορική εκτροπή της 4ης Αυγούστου υπό τον Ι. Μεταξά.
Πόσα από αυτά είναι αληθή -μάλλον αρκετά, πάντως- πόσα υπερβολικά και πόσα ψευδή, δεν γνωρίζω. Αντίστροφα όμως, τα σταφύλια της οργής ωρίμασαν κι αποτελούνται από ένα ετερόκλητο μείγμα ποπουλιστών, μεταρρυθμιστών, επαγγελματιών, ορθολογιστών απολιτίκ, που ουσιαστικά διακυβερνά και κατισχύει αυτής της φαντασιωνόμενης δήθεν αντικαπιταλιστικές εκτροπές, διακυβέρνησης… Κι αυτό, μόνο δείγμα ανεκτής υγείας δεν είναι.
Ωστόσο, δεν είδα αναφορικά με όσα ενδεικτικώς ανέφερα πιο πάνω, την οποιαδήποτε, έστω υπαινικτική παρέμβαση του ΠτΔ υπό την ιδιότητά του ως συμβολικού θεματοφύλακα της δημοκρατικής ευνομίας. Επίσης, δεν βλέπω να ιδρώνει πολύ το αυτί πολιτικών ή προσωπικοτήτων του ριζοσπαστικού κέντρου, που περισσότερο ασχολούνται με αβύσσους απουσίας στοχασμού ή οριοθέτησης διμέτωπου ίσων αποστάσεων αφενός, προς μια ημιολοκληρωτική αντίληψη με στοιχεία οιονεί παραβατικότητας ως προς τη σταθερότητα του πολιτεύματος, και αφετέρου προς μια διαφορετική αντίληψη, συντηρητική, του δημοκρατικού αστισμού, πλήρως κανοναρχημένης στα στερεότυπα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Μα ούτε και η σωτηριολογική επένδυση του καλού πολιτικού της ΝΔ, του Προέδρου της, Κ. Μητσοτάκη, από μόνη της αποτελεί λύση επάρκειας, μήτε όμως το αδύναμο και κατακερματισμένο κέντρο, που ταλανίζεται μεταξύ των αστοχιών και των ηγετίσκων.
Θα ήθελα να έβλεπα ένα επικαιροποιημένο μοντέλο της ΕΑΔΕ (Εθνική Αντιδικτατορική Ενότητα) των Κύρκου, Ηλιού του 1974, που να πιάσει τον ταύρο τον μικρών ή μεγάλων εκτροπών από τα κέρατα. Κι ακόμα, θα ’θελα ο πολύς κ. Μίμης Παπαγγελόπουλος να μεριμνήσει ώστε απρόσκοπτα να διερευνηθεί δικαστικώς ετούτο ή το άλλο, όπως συμβαίνει με τόσες άλλες υποθέσεις μικρότερου ενδιαφέροντος. Ωσότου να γίνουν κάποια από αυτά, ανησυχώ όπως και τόσοι άλλοι.