*Το γνωρίζουμε από την ιστορία: Το τέρας που φέρουμε μέσα μας – με άλλα λόγια, τα ακατέργαστα ένστικτα προτού αυτά «χαλιναγωγηθούν» από τον πολιτισμό – μία μοίρα επεφύλασσε στους ανάπηρους: Την εξαφάνιση.
Από τον καιάδα, μέχρι τα ναζιστικά κρεματόρια. Και οι λόγοι πολλοί. Από οικονομικοί, μέχρι ψυχολογικοί. Οι δικαιολογίες αντίστοιχες. Με πρώτες τις δεισιδαιμονίες.
Ώσπου ήρθε η ρήξη με το τέρας: Ήταν η μεγάλη δημιουργία που έφερε ο πολιτισμός της δυτικής δημοκρατίας. Πραγματικό θαύμα βεβαίως, αφού είναι «δημιουργία εκ του μηδενός».
Είναι αυτή που άλλαξε και την στάση των κοινωνιών απέναντι στον ανάπηρο. Μάλιστα, ονόμασε τα κρεματόρια, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Έτσι, ο ανάπηρος δεν είναι πια η εικόνα ή το μήνυμα του κακού, δεν είναι το άχθος, δεν είναι ο άχρηστος, δεν είναι η «γλάστρα».
Για τον πολιτισμό της δυτικής δημοκρατίας, ο ανάπηρος είναι αυτό που ο ίδιος δημιουργεί, όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Και αυτό αποτελεί τεράστια πολιτισμική – δημοκρατική κατάκτηση.
Η προεκλογική εκστρατεία και οι προεκλογικές περιοδείες οποιουδήποτε υποψηφίου, εν όψει των εκλογών, ονομάζονται – και είναι – «πολιτική δράση».
Το να αποκαλείς λοιπόν την πολιτική δράση κάποιου «περιφορά γλάστρας», μόνον και μόνον επειδή, ως ανάπηρο, τον διευκολύνουν τρίτοι στη μετακίνησή του, ένα και μόνον σημαίνει:
Ολική ρήξη με τον πολιτισμό της δημοκρατίας και επιστροφή στο τέρας.