Το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μην υπάρχει το παραμικρό τεκμήριο που να μας θυμίζει τα κηρύγματα μίσους, τα γκαιμπελικά ψέματα, τις απειλές, τις ύβρεις και τις ουρανομήκεις ηλιθιότητες που εκτόξευσαν όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη του από το 2015 μέχρι το 2019.

Εκτός από όσα είπαν, θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη μας και όσα έκαναν και αν αυτό είναι αδύνατο να στρεβλώσουν τόσο την πραγματικότητα ώστε να μην αφήσουν χώρο στη Λογική και στην Κριτική Σκέψη μας ώστε να τους αξιολογήσει όπως αξίζει σε κάθε επίδοξο αρνητή της φιλελεύθερης Δημοκρατίας.

Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «επίκεντρο» το νέο βιβλίο του Πέτρου Παπασαραντόπουλου με τίτλο «Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 2015-2019» που δεν αφήνει κανένα περιθώριο λήθης στα όσα καταστροφικά ζήσαμε και τις συνέπειές τους θα πληρώνουμε δυστυχώς για πολλά χρόνια.

Ο Π.Π. ένας από τους πιο οξυδερκείς και ταυτόχρονα μεθοδικούς μελετητές του λαϊκιστικού φαινομένου και της ανόδου των λαϊκιστικών κομμάτων, καταφέρνει με το νέο του βιβλίο να μας παραδώσει ένα έργο αναφοράς στο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ και στην πενταετία 2015-2019 που έφερε την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής.

Η άψογη χρήση της γλώσσας μας, η επιλογή της πιο πειστικής επιχειρηματολογίας σε συνδυασμό με μία εκτεταμένη, στιβαρή και ακριβή τεκμηρίωση δίνουν στο βιβλίο τη θέση ενός αναντικατάστατου εργαλείου υπεράσπισης της Δημοκρατίας που αμφισβητήθηκε σχεδιασμένα και άγρια από ένα κόμμα της μαρξιστικής Αριστεράς, σε συνεργασία με ένα απόκομμα της εθνοκάπηλης Δεξιάς.

Ίσως το καταλυτικό προσόν του συγγραφέα είναι ότι γνωρίζει (εξ απαλών ονύχων) την Αριστερά, μελετά το παρελθόν, έχει ζήσει έντονα και «από τα μέσα» την Αριστερά της Δικτατορίας και της Μεταπολίτευσης και βιώνοντας το διακεκαυμένο παρόν της, μάχεται υπέρ της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας, κατανοώντας βαθιά τον κίνδυνο γι αυτήν, από την συνάντηση των ρευμάτων του Αριστερού και του Δεξιού λαϊκισμού.

Ο Π.Π. γνωρίζει ότι όσα συνέβησαν την περίοδο 2015-2019 δεν αποτελούν μία απλή σειρά γεγονότων. Γνωρίζει ότι η απλή χρονολογική παράθεσή τους (ακόμα και με τα αναλυτικά –ερμηνευτικά εργαλεία του) ίσως απονεύρωνε την ουσία τους.

Επέλεξε λοιπόν άλλη διάταξη:

Κατατάσσει τα γεγονότα όχι με βάση τον χρόνο αλλά με βάση το νόημά τους διακρίνοντας τρείς μεγάλους τομείς όπου εκδηλώθηκε η υπονόμευση της Δημοκρατίας.

Τον ιδεολογικό, τον πολιτικό και τον θεσμικό.

Όπως γράφει ο ίδιος στον πρόλογό του: «Διαβάζοντας αυτά τα τρία μέρη, είναι σα να βλέπει κανείς σε ταινία την υπονόμευση της Δημοκρατίας τρείς φορές. Όμως, η έμφαση στα περιστατικά είναι διαφορετική, σαν κομμάτια ενός παζλ που συμπληρώνεται. Πιστεύω ότι η κατάταξη αυτή βοηθάει περισσότερο τον αναγνώστη από μια χρονολογική παράθεση των κειμένων. Είναι σα να βλέπει ένα δρώμενο από τρεις διαφορετικές γωνίες λήψης, με τρείς κάμερες, ένα τρικάμερο γύρισμα».

Στα δύο κεφάλαια που ακολουθούν ο Π.Π. ανατέμνει με επιστημονική, αναλυτική ματιά τη σχέση Λαϊκισμού και Δημοκρατίας και την επώδυνη (και εν πολλοίς ατελέσφορη) προσπάθεια απογαλακτισμού Αριστεράς-Κεντροαριστεράς από τον Σταλινισμό.

Στα δύο τελευταία κεφάλαια αναλύεται η ουσία της συμφωνίας των Πρεσπών και η εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, δύο νευραλγικής σημασίας γεγονότα που με αναλυτική πειστικότητα ο Π.Π. υποστηρίζει ότι ενώ θα ?πρεπε να αποτελούν εμβληματικές πράξεις επιστροφής στην κανονικότητα μένουν υπονομευμένα στο «τουνέλο» της μεταλαϊκιστικής ελληνικής παραδοξότητας.

Δεν έχω τελειώσει όλο το βιβλίο. Βρίσκομαι στην σελίδα 367 όπου και η αρχή του κειμένου με τίτλο «Χώρα διφυής και δισυπόστατος».

Όμως ο τίτλος αυτός μου έδωσε την ιδέα του επιλόγου στην σύντομη και ελπίζω αντικειμενική παρουσίαση του βιβλίου:

Διφυής και δισυπόστατος είναι  και ο αναγνώστης.

Δεν υπάρχει αναγνώστης που να μην εξαίρει την απόλαυση του λογοτεχνικού κειμένου.

Αλλά δεν είναι μικρότερη η απόλαυση της γνώσης.

Αφού λοιπόν κάθε Έλληνας πολίτης έχει αναπάντητα ερωτήματα για την περίοδο 2015-2019 διαβάστε το, τώρα!

Σε συνθήκες ευθύνης και ανάγκης κοινωνικής απόστασης.
Θα δείτε ότι κάθε καλή απάντηση που θα δώσετε στα ερωτήματά σας διαβάζοντάς το, θα ανοίξει μία νέα νοητική τάξη που (όπως και η καλή λογοτεχνία) παρέχει υψηλή αισθητική απόλαυση.

Γι αυτό και προτείνω το βιβλίο σε κάθε αναγνώστη.

Καλοτάξιδο.