Και ξαφνικά εναποθέσαμε τις ελπίδες για την απομάκρυνση των χρυσαυγιτών στη φρουρά της Βουλής. Λες και το πρόβλημα της νεοναζιστικής εισβολής στη ζωή μας είναι οι τραμπουκισμοί των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων τους που απλά την υπενθυμίζουν σε όσους κάνουν πως την ξεχνάνε όταν δεν τους ενοχλεί την υλοποίηση των σχεδιασμών τους.

Το θέμα δεν είναι κυρίως η αποβολή της Χρυσής Αυγής – που σωστά αποφασίστηκε – από την αίθουσα της Βουλής. Το πρόβλημα είναι η αποβολή της φρίκης του νεοναζισμού από την καθημερινότητά μας και η αποδοχή της ύπαρξής του ως κάτι το φυσιολογικό στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.

Κι αυτό δεν ανήκει στις αρμοδιότητες της φρουράς της Βουλής. Είναι χρέος όλων μας, πρώτα και κύρια όσων διαχειρίζονται τα κοινά της χώρας. Όσο η δίκη μιας εγκληματικής οργάνωσης για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός νέου ανθρώπου θα διαιωνίζεται και θα απαξιώνεται συστηματικά, όσο οι πολιτικές δυνάμεις θα κλείνουν τα μάτια εντάσσοντας έμμεσα της ρατσιστικές ψήφους στους σχεδιασμού τους, όσο το επίπεδο του κοινοβουλευτικού διαλόγου θα πέφτει σε χρυσαυγίτικα επίπεδα και κάποιοι θα ψαρεύουν ψήφους στα νερά του ακραίου λαϊκισμού, τόσο θα ενθαρρύνεται η τραμπούκικη τακτική της τρίτης κοινοβουλευτικής δύναμης της χώρας.

Η απόκρουση του νεοναζισμού είναι πρώτα και κύρια δικό μας καθήκον, είναι καθήκον της φρουράς της κοινωνίας.