Συμβαίνουν επικίνδυνα πράγματα: Η αίσθηση ότι υπάρχει ένα αόρατο πολιτικό χέρι που κατευθύνει δικαστικούς λειτουργούς σε συγκεκριμένες αποφάσεις εντείνεται. Είτε επειδή ο πρωθυπουργός προαναγγέλλει τη θέση που θα πάρει το Συμβούλιο της Επικρατείας σχετικά με τη συνταγματικότητα του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές συχνότητες. Είτε όταν κηρύττεται έκπτωτος ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Ι. Ντογιάκος που χειρίστηκε κρίσιμες για τη δημόσια ζωή υποθέσεις. Είτε καθώς γίνεται αιφνιδιαστικός έλεγχος από την Εισαγγελία διαφθοράς στα γραφεία της συζύγου του διοικητή της ΤτΕ λίγο μετά το βέτο του Γ. Στουρνάρα στην κυβερνητική πρόταση για τη διοίκηση της Τράπεζας Αττικής.

Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι αναγκαία προϋπόθεση για την προστασία της νομιμότητας, της κοινωνικής συνοχής και ειρήνης, της ασφάλειας. Οσο ενισχύεται η εντύπωση ότι κάτι δεν πάει καλά σ αυτόν τον τόσο σημαντικό για τη Δημοκρατία πυλώνα τόσο μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για τη διολίσθηση της χώρας μας σε σκοτεινές περιοχές.

Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι πολιτική, πολιτισμική, κοινωνική και θεσμική. Καμία διάσταση δεν είναι υπέτερη της άλλης, όμως αρκεί να υπάρχει μία, η θεσμική, για να ακολουθήσουν όλες οι άλλες. Αν χαθεί η συλλογική εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη, δεν μένει κάτι άλλο από το δίκαιο του ισχυροτέρου και το νόμο της ζούγκλας