Η νέα κυβέρνηση συμπεριφέρεται με νευρικότητα έναντι των θεσμικών εταίρων και πιστωτών. Πριν καν ξεκινήσουν οι συναντήσεις κορυφής του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών, αρκετοί υπουργοί είχαν δημιουργήσει σύγχυση ξηλώνοντας το μνημόνιο και ανακοινώνοντας μέτρα που συνεπάγονται αύξηση των δημόσιων δαπανών.
Οπως φάνηκε με το τηλεφώνημα του Αμερικανού προέδρου Μπ. Ομάμα στον Α. Τσίπρα, με την πρόσκλησή του από τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ και τον Ιταλό πρωθυπουργό Ρέντσι, με τα λόγια που είπε δημόσια από την Αθήνα ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Μ. Σουλτς, υπάρχει έδαφος για μια δυναμική και εποικοδομητική διαπραγμάτευση που θα καταλήξει σε αμοιβαία επωφελή συμφωνία. Προφανώς αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς σεβασμό στις εθνικές δεσμεύσεις και στο ισχύον πλαίσιο στην ευρωζώνη ή με μονομερείς ενέργειες από την ελληνική πλευρά.
Είναι εφικτό να ζητηθεί ευελιξία στην εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων, να επιτευχθεί μια νέα και σημαντική απομείωση του χρέους, να συμφωνηθούν διαρθρωτικές αλλαγές με αναπτυξιακό περιεχόμενο αντί για μέτρα λιτότητας. Αλλά είναι ανεδαφικό να αναμένεται αλληλεγγύη από την πλευρά των εταίρων και των πιστωτών, αν δεν επιδειχθεί από εδώ δημοσιονομική πειθαρχία, μεταρρυθμιστική δυναμική και διάθεση συνεργασίας.
Aν χαθεί το μέτρο από τη μία πλευρά, το πθανότερο είναι ότι θα χαθεί και από την άλλη.