Ήταν άκρως διδακτική και πολιτικά πολύτιμη η σημερινή παρουσίαση από τους πέντε δημάρχους, προοπτικών ανάπτυξης για τις πόλεις τους.
Αξιολογική κρίση πρώτη.
Ο Καμίνης είναι μακράν ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει σήμερα η πολιτική σκηνή και ο χώρος της αυτοδιοίκησης. Χωρίς υπερβολές, με λόγο και πρόταση στηριγμένη στα πόδια της και επιστημονικά τεκμηριωμένη, είναι ο Δήμαρχος της μεγαλούπολης και αισθάνεσαι σιγουριά με το σχέδιο που σου παρουσιάζει. Ούτε μια λέξη αόριστη δεν εμπλέκεται στην ανάπτυξη του σχεδίου του και βλέπει μετά, μπροστά, γιατί η διαχείριση του καθημερινού είναι το έργο που πρέπει να εμπιστεύεσαι στους συνεργάτες και τις υπηρεσίες σου.
Αξιολογική κρίση δεύτερη.
Οι πέντε δήμαρχοι αρχίζουν και αποκτούν κοινό βηματισμό και λόγο πολιτικό, απολύτως προσαρμοσμένο στις ανάγκες της εποχής και πολύ μακριά από τις λαϊκιστικές μεθόδους και απαιτήσεις του ευρέως κοινού.
Αυτό είναι κέρδος για τους πολίτες και κυρίως είναι κέρδος για την πολιτική σκέψη και φιλοσοφία, στην περίοδο της έντονης κρίσης και πλήρους έκπτωσης ηθών τε και αξιών. Η αυτοδιοίκηση δίνει διέξοδο από την κρίση, αλλά και την υλοποίηση της αδήριτης ανάγκης για εκ βάθρων αλλαγή του πολιτικού συστήματος που σωριάστηκε σε συντρίμμια και οι σημερινοί του υπηρέτες σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να παραδεχτούν, να αποδεχτούν και να κάνουν στην άκρη.
Αξιολογική κρίση τρίτη.
Η περίοδος της ευημερίας και κυρίως της σπάταλης λειτουργίας όλων των καναλιών αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων, διαμόρφωσε μιαν αργκό και μια αθλία γλώσσα συνεννόησης των ενδιάμεσων, που θα πρέπει να σπάσει σήμερα, πριν να είναι ακόμη αργά και να εμπλέξει στα δίχτυα της αράχνης και τους σημερινούς καλούς δημάρχους που ξεφεύγουν από την μέγγενη των ειδικών, των δομών, των παρατηρητηρίων… κ.λπ.
Και πρέπει, όσο είναι ακόμη νωρίς, να αντιληφθούν και οι δήμαρχοι και οι συνεργάτες τους και οι πολίτες, ότι τα κοινοτικά κονδύλια πρέπει κατά 80% να κατευθύνονται στους πραγματικούς τελικούς δικαιούχους και μόνον το μικρό υπόλοιπο να δαπανάται για λειτουργία και παρακολούθηση. Διότι το σημερινό, για παράδειγμα, ποσοστό κατανομής των πόρων του κοινωνικού ταμείου σε 80% και πλέον στους ενδιάμεσους και τους άσχετους χειριστές και τις χιλιάδες θέσεις εργασίας των λεγομένων υπηρεσιών συμβουλευτικής… και δεν ξέρω ?γω τι άλλο άθλιο θα βγάλουν τα χαλασμένα μυαλά των χειριστών.
Αξιολογική κρίση τέταρτη.
Οι πέντε δήμαρχοι, έχουν εμπεδώσει την πραγματικότητα ότι η διέξοδος από την κρίση περνάει κυρίως μέσα από τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς.
Την μετά την κρίση Ευρώπη, θα ανορθώσουν τα δίκτυα και οι συναντήσεις των πόλεων. Η ανάπτυξη απαιτεί κεφάλαια, συνέργειες και κυρίως ανοίγματα που μέχρι χτες ήταν ταμπού για τις κοινωνίες μας και τους «πολιτικούς» μας. Τα κράτη μελή και οι κρατικοί μηχανισμοί αδυνατούν να συλλάβουν και να εξυπηρετήσουν πλέον τις ανάγκες ανάπτυξης σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Ο σχεδιασμός θα πρέπει να ανήκει αποκλειστικά και μόνον στις τοπικές κοινωνίες και εκεί οδηγούμαστε βήμα το βήμα.
Το αύριο της Θεσσαλονίκης είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό της Σμύρνης, της Γένοβας, της Αλεξάνδρειας, της Βαρκελώνης. Δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι οι συνέργειες που θα αναπτυχθούν σε επίπεδο οικονομικό, επιχειρηματικό, πολιτιστικό, ακαδημαϊκό και πάει λέγοντας, θα δώσουν ώθηση στις τοπικές κοινωνίες να αναδιαμορφώσουν το όραμά τους για το αύριο, που σίγουρα θα είναι αυτοδιοικούμενο.