Αν έπιαναν τον Κο Παπαγγελόπουλο και την Κα Τουλουπάκη με κανένα κλεμμένο κατοστάρικο στην τσέπη, ολόκληρη η ελληνική κοινωνία θα κραύγαζε «σταύρωσον, σταύρωσον»!
Για την δίωξή τους όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία για (πολύ χειρότερα) θεσμικά εγκλήματα δεν περιμένω ιδιαίτερη ευαισθησία από μία κοινωνία με ελάχιστη θεσμική συνείδηση.
Το έργο το είδαμε ήδη στην περίπτωση του Κου Γιάννου Παπαντωνίου που διώχθηκε, φυλακίστηκε, διαπομπεύθηκε και στιγματίστηκε όχι επειδή υπήρχαν, όπως αποδεικνύεται, αρκετά ενοχοποιητικά στοιχεία, αλλά επειδή έπρεπε να ικανοποιηθεί η αγριεμένη κοινή γνώμη, η έτοιμη να κατασπαράξει τον πορτοφολά (δηλαδή το είδωλό μας που υποκριτικά αποστρεφόμαστε) αλλά αδιάφορη για τους υπονομευτές των θεσμών.
Το ζήτημα βέβαια ήταν ότι στην περίπτωση Παπαντωνίου η Δικαιοσύνη έδειξε-δυστυχώς-να ενδιαφέρεται περισσότερο για την ικανοποίηση των ενστίκτων του αντιμνημονιακού «αγανακτισμένου» όχλου και λιγότερο για την δικονομική και θεσμική αρτιότητα των αποφάσεών της.
Το έλλειμμα θεσμικής συνείδησης έγινε φανερό όταν οι «δημοκρατικές δυνάμεις» επιχείρησαν δύο φορές να ελέγξουν την πληροφόρηση και δύο φορές η κοινή γνώμη κατάπιε τη θεσμική εκτροπή που επιχειρήθηκε, τόσο με την υπόθεση Κοσκωτά όσο και με τον «διαγωνισμό» Παππά αν και στις δύο περιπτώσεις η Δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της θυμίζοντάς μας ότι η Ανεξαρτησία της στις Δημοκρατίες υπάρχει επειδή σημασία δεν έχει ποιος κυβερνά αλλά πώς αυτός ελέγχεται.
Εξεγερθήκαμε τότε για τα κοσκωτάδικα pampers και το αντίτιμο του κουτσονόμου, ανεβήκαμε στα κάγκελα τώρα για τα θαλασσοδάνεια του Καλογρίτσα και το παραμάγαζο που κονόμαγε πιο πολλά κι από το μαγαζί, αλλά «κάναμε γαργάρα» και τις δύο φορές το πολύ χειρότερο έγκλημα της θεσμικής εκτροπής που επιχειρήθηκε.
Η σκευωρία NOVARTIS οργανώθηκε πάνω στα ίδια χνάρια.
ΟΙ σκευωροί από τα υπόγεια του «Μαξίμου», γνωρίζοντας την θεσμική αναισθησία της κοινωνίας, έστρεψαν τους προβολείς αποκλειστικά σε βαλίτσες με λεφτά που δήθεν κυκλοφορούσαν σε πρωθυπουργικά και υπουργικά γραφεία και καθόλου στα θεσμικά εγκλήματα που θα είχαν τελεσθεί αν αποδεικνύονταν οι ισχυρισμοί τους.
Σήμερα, με τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας και τις διώξεις που ασκήθηκαν τρομάζει η ευκολία με την οποία μέσα στο δικαστικό σώμα οργανώθηκε ένα παρακράτος έτοιμο να τελέσει (κατά τα κατηγορητήρια) εγκληματικές κατά των θεσμών πράξεις, προκειμένου να δείξει την υποταγή του στην εκτελεστική εξουσία.
Η Δικαιοσύνη καλείται σήμερα να δείξει την ενότητα και την αποφασιστικότητά της περισσότερο ως φρουρός των θεσμών και των εγγυήσεων του Κράτους Δικαίου και λιγότερο ως συνδικαλιστική φατρία που «ενωμένη κι αποφασισμένη» τα δίνει όλα για το μισθολογικό και το συνταξιοδοτικό πορτοφόλι της.
Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σπάσει το απόστημα του ελέγχου της από την εκτελεστική εξουσία.
Οι διώξεις που έχουν ήδη ασκηθεί είναι η χρυσή ευκαιρία που έχει η ίδια η Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη για αυτοκάθαρση, διερευνώντας τις υποθέσεις σε βάθος και αποδίδοντας ευθύνες παντού όπου υπάρχουν.
Και ας αφήσει την κοινή γνώμη σε άλλους κατά το Σύνταγμα και τους Νόμους μας αρμοδιότερους.
Ακόμα και όταν ένας από τους αρμοδίους, ο γκαιμπελίζων αρχιμαγαζάτορας του ΣΥΡΙΖΑ και οι διωκόμενοι παραμαγαζάτορές του επιχειρούν για άλλη μία φορά να την στρέψουν εναντίον του κύρους και της ανεξαρτησίας της.
Θα βοηθούσε να θυμόμαστε όλοι ότι επί κυβέρνησης Σημίτη διορίσθηκε στην ανώτατη θέση της Δικαιοσύνης ο Κος Στέφανος Ματθίας, ένας δικαστικός λειτουργός που η θεσμική του προσήλωση απαγόρευε στον ίδιο τον πρωθυπουργό ακόμα και να του τηλεφωνήσει, όπως καθ? υπερβολήν θα λέγαμε. Ένας δικαστικός λειτουργός που για όσους διαθέτουμε ακόμα μνήμη, σε όλη τη διάρκεια της θητείας του επέμενε να προτρέπει τους δικαστές να μην δέχονται παρεμβάσεις στο έργο τους.