Κι όμως η ραγδαία ποινική και πολιτική αποξήλωση της Χρυσής Αυγής μπορεί να συμβάλλει στην επιτάχυνση των εξελίξεων για την ανασυγκρότηση του λεγόμενου τρίτου πόλου στο χώρο της Κεντροαριστεράς! Πως;
Μολονότι, αυτό φαντάζει εκ πρώτης όψεως παράδοξο, εν τούτοις τα νέα πολιτικά δεδομένα που διαμορφώνονται στο πολιτικό σκηνικό δίνουν αυτή την ευκαιρία και υπό προϋποθέσεις, μάλιστα, με καλές προοπτικές. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η αποκαθήλωση της Χρυσής Αυγής έχει δύο μεγάλα κεφάλαια τα οποία δεν είναι μεν ανεξάρτητα αλλά δε λειτουργούν αυτόνομα και αλληλοεπιρρεάζονται. Το ένα είναι το ποινικό μέρος της υπόθεσης , που ήδη ξετυλίγεται, από την έρευνα και τη παρέμβαση της Δικαιοσύνης ,και για το οποίο δεν χρειάζονται σχόλια, και το άλλο οι πολιτικές επιπτώσεις που έχουν οι δικαστικές ενέργειες σε κοινοβουλευτικό και ευρύτερο πολιτικό επίπεδο.
Είναι μάλλον κοινός τόπος ότι ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ κερδίζουν πολιτικά, από το “ξεδόντιασμα” της Χρυσής Αυγής, επειδή, με το πλεονέκτημα ότι είναι κυβέρνηση, προκάλεσαν την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, “καθάρισαν σταγονίδια”, από τις διωκτικές αρχές και εμφανίζονται στο ευρύτερο συντηρητικό κεντροδεξιό ακροατήριο, ως υπερασπιστές του νόμου και της τάξης. Επιπλέον, η ΝΔ επωφελείται από το γεγονός ότι, κατά κύριο λόγο, τα φουσκωμένα εκλογικά και δημοσκοπικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής προέρχονται, από δεξιούς λαϊκούς ψηφοφόρους οι οποίοι , αν όχι όλοι, αρκετοί πάντως εξ αυτών , με την αποκάλυψη της εγκληματικής δράσης του Νίκου Μιχαλολιάκου και της παρέας του, μάλλον θα επιστρέψουν στο “μαντρί”. Ωστόσο το στοίχημα για την ηγεσία της ΝΔ και της κυβέρνησης είναι πώς θα επιτύχει αυτόν τον επαναπατρισμό , πράγμα όχι τόσο άνετο και αυτόματο. Η οικονομική και κοινωνική πολιτική που υποχρεωτικά ακολουθείται, μέσω του Μνημονίου , είναι σοβαρό ανασταλτικό εμπόδιο και χρειάζεται πολύ προσπάθεια να ξεπεραστεί.
Την ίδια στιγμή οι εξελίξεις πιάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ στον ύπνο και η αμηχανία με την οποία αντέδρασε στις συλλήψεις των χρυσαυγιτών καταδεικνύει ότι το μονοκούκι ποντάρισμα στην αντιμνημονιακή λογική δεν μπορεί να αποδώσει. Επιπροσθέτως, η εντύπωση ότι στην αντιμνημονική στάση μπορεί να γίνουν ανεκτά όλα, ακόμη και νεοφασιστικές αντιλήψεις, αρκεί να βάλουν κατά του Μνημονίου και τής κυβέρνησης που το εφαρμόζει, στερεί τη δυνατότητα να ανοιχτεί σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα καθώς δεν διατυπώνει εναλλακτική πρόταση και επιμένει μονοδιάστατα να ανατραπεί το Μνημόνιο. Η εμμονή του στο να ζητάει εκλογές και να απορρίπτει την συμπόρευση με τίς υπόλοιπες δυνάμεις του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, ΝΔ,ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ακόμη και του ΚΚΕ, στην πολιτική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, τον φέρνει αποσυνάγωγο και δεν επιτρέπει να προσεγγίσει ευρύτερα αστικά και μεσοαστικά κοινωνικά στρώματα ώστε να αποκτήσει δυναμική πλειοψηφίας.
Και η Κεντροαριστερά;
Τούτων δεδομένων, τα δύο κοινουβουλευτικά κόμματα που κινούνται στο χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς και έχουν συνδεθεί ιστορικά με την προοδευτική πορεία της χώρας και με αγώνες για τη Δημοκρατία ,οφείλουν να διεκδικήσουν από τη ΝΔ το μερίδιο τους στην αποξήλωση της Χρυσής Αυγής.
-Τόσο το ΠΑΣΟΚ για την επίμονη στάση του εδώ κι ένα χρόνο να ζητάει συμπαράταξη για την αντιμετώπιση του εκφασισμού της κοινωνίας-τώρα μπορεί να νοιώθει δικαιωμένο- όσο και η ΔΗΜΑΡ που επέμενε, και αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την κυβέρνηση, για την ψήφιση αντιρατσιστικού νομοσχεδίου και πρότεινε πρώτη να κοπεί η κρατική χρηματοδότηση του νεοναζιστικού μορφώματος. Νοιώθει κι αυτή δικαιωμένη και θα ήταν λάθος να αφήσουν αυτά να τα οικοιοποιηθεί η ΝΔ και ο κ. Σαμαράς.
-Με την ηγεσία της ΝΔ να υποχρεούται να επανασυσπειρώσει την Δεξιά και τον ΣΥΡΙΖΑ να ψάχνεται χαμένος στη μετάφραση , ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, οι αποστασιοποιημένες προσωπικότητες του σοσιαδημοκρατικού κεντροαριστερού χώρου και οι πολιτικές κινήσεις πρωτοβουλίας έχουν μια καλή ευκαιρία να συμπαραταχθούν, ώστε να αποτελέσουν το σημείο ισορροπίας του πολιτικού συστήματος, την ώρα που δημιουργούνται σοβαρά, συνθήκες σταθεροποίησης και εκσυγχρονισμού του. Αν δεν το πράξουν , ενόψει μάλιστα και της Συνταγματικής Αναθεώρησης, τότε τους κανόνες της νέας δημοκρατικής περιόδου θα τους καθορίσει ο Σαμαράς και η ΝΔ. Για τα επόμενα 15-20 ή και περισσότερα χρόνια. Γιατί να τους το χαρίσουν;
-Εξάλλου, την ώρα που όπως όλα δείχνουν αρχίζει η ουσιαστική διαπραγμάτευση για την μετά το Μνημόνιο εποχή, είναι καθοριστική η παρέμβαση της κεντροαριστερής σοσιαλδημοκρατίας, αφού αργά ή γρήγορα θα επέλθει, με κόστος σαφώς και σε χαμηλότερο δυστυχώς οικονομικό επίπεδο, και οικονομική ισορροπία στην χώρα.
Οι Ευρωεκλογές και οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση πρόκειται να αποτελέσουν την πρώτη στη κάλπη αντιπαράθεση των νέων ταλαντώσεων στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία. Αν λοιπόν οι δυνάμεις που προσδιορίζονται από τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, το ριζοσπαστικό κέντρο και την σοσιαλδημοκρατία δεν είναι παρούσες και προτιμήσουν να αυτοπροστατευθούν αναμένοντας την ιστορική τους δικαίωση τότε ο κίνδυνος το μεν ΠΑΣΟΚ να έχει την τύχη του FPD του κ. Ρέσλερ, να το “καταπιεί” η ΝΔ δηλαδή, η δε ΔΗΜΑΡ θα εισπράττει “τσάι και συμπάθεια”, είναι υπαρκτός και η συντηρητικοποίηση της χώρας δεδομένη.
Εφ΄ όσον θελήσουν , μπορούν. Και σύντομα!