Το 2001 ο ανθέλληνας ήταν ο Αμερικανός. Ο καπιταλισμός ήταν ο εχθρός, όμως πίσω από τον καπιταλισμό κρυβόταν ο ανθέλληνας Αμερικανός. Αμερικανός και καπιταλισμός, λοιπόν, δύο χρόνια πριν από το 2001 μας είχαν βομβαρδίσει. Δηλαδή δεν είχαν βομβαρδίσει ακριβώς εμάς, εντεύθεν του καζίνου στη Γευγελή, όμως είχαν βομβαρδίσει εκείθεν του καζίνου τους Σέρβους που είναι αδελφοί μας και όταν βομβαρδίζουν τον αδελφό σου είναι σαν να βομβαρδίζουν το σπίτι σου.
Εμείς, βέβαια, είχαμε προνοήσει και τους είχαμε καταδικάσει. Είχαν μαζευτεί διάφοροι αφορολόγητοι στο Σύνταγμα κι αφού τραγούδησαν για να τρομάξουν τον Αμερικανό, τον παρέδωσαν στη στεντόρεια φωνή του Κώστα Καζάκου, ο οποίος είχε απαγγείλει τις κατηγορίες με το επιδαύριο ύφος του και μετά τον είχε αφανίσει. Ο Αμερικανός, ως άλλος Τσοχατζόπουλος, μας απειλούσε με αποκαλύψεις, όμως εμείς δεν χαμπαρίζαμε από τέτοια. Διότι τότε κάθε προοδευτική πανστρατιά που σεβόταν τον εαυτό της έφτανε ώς την αμερικανική πρεσβεία. Και καταριόταν και τον Μπους, και τον Κλίντον, και τον Κίσινγκερ και τον Βαν Φλιτ και το Σχέδιο Μάρσαλ που εκμαύλισε τον λαό μας και δεν τον άφησε να ζήσει τον σοσιαλισμό τού Ζαχαριάδη. Διότι, ως γνωστόν, στον Αμερικανό δεν έφταναν οι Μπους κι οι Κλίντον, είχαν και τον Κίσινγκερ. Ο οποίος Κίσινγκερ εκτός από Αμερικανός ήταν και Εβραίος και ως Εβραίος είχε ορκιστεί να αφανίσει και τα ήθη και τα έθιμά μας και τη γλώσσα μας. Διότι οι Εβραίοι δεν καταλαβαίνουν ελληνικά.
Ετσι λοιπόν, όταν το 2001 είδαμε τα Μπόινγκ να εμβολίζουν τα σύμβολα του Αμερικανού και του καπιταλισμού, εμείς αμέσως το πιάσαμε το υπονοούμενο. Και ο μακαρίτης Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αμέσως κατάλαβε πως πρόκειται για τιμωρία από τον Θεό, ένα είδος τζιχάντ του Αγίου Πνεύματος που χρησιμοποίησε τους άπιστους Αραβες για να τιμωρήσει τον Αμερικανό. Αλλοι δε πιο υποψιασμένοι αποκάλυψαν πως πίσω από την όλη υπόθεση κρυβόταν ο Εβραίος, που είχε ειδοποιήσει τους υπόλοιπους Εβραίους να μην πάνε στη δουλειά τους την ημέρα εκείνη διότι θα έπεφταν αεροπλάνα. Γενικά το 2001 το μυαλό μας δούλευε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, παρήγε σκέψεις που δεν προλαβαίναμε ούτε εμείς οι ίδιοι να τις σκεφτούμε και σε γενικές γραμμές περνούσαμε ωραία. Καμία σχέση με το 2012 που εχθρός μας δεν είναι ο Αμερικανός αλλά ο Γερμανός.
Ο Γερμανός που δεν θέλει να αφανίσει τη γλώσσα μας όπως ο Κίσινγκερ, αλλά επιμένει να μας κρατάει ζωντανούς για να συνεχίσουμε να την αφανίζουμε εμείς με όσα μέσα διαθέτουμε. Ο Γερμανός που δεν βομβαρδίζει αλλά κουβαλιέται εδώ κάθε τόσο με λάπτοπ και λογιστικά προγράμματα και μας αλλάζει τα φώτα στους λογαριασμούς, στις προσθαφαιρέσεις και στις εν γένει περικοπές. Και γλιστράει σαν χέλι ο άτιμος ο Γερμανός γιατί, πάνω που πας να τον συλλάβεις για να τον δικάσεις, σου πετάει μια δόση στη μούρη και σε ναρκώνει και χάνεται. Σουπιά ο Γερμανός. Καμία σχέση με τον Αμερικανό που ήξερε να σε διασκεδάζει με τις βάσεις του και τις αερομεταφερόμενες μεραρχίες του. Κι εσύ τώρα, μες στην κατάθλιψη, να νοσταλγείς τον ανθέλληνα Αμερικανό και τους Δίδυμους Πύργους του ημέρες που είναι.