Ενα υπό κατασκευή άγαλμα του Αλέξανδρου Παναγούλη. Το χέρι του αγωνιστή ξεπροβάλλει μέσα από το πλαστικό κάλυμμα και δείχνει ένα άδηλο μέλλον. Μία κιτς τοιχογραφία στο υπουργείο Εργασίας, μείγμα pop art και σοσιαλιστικού ρεαλισμού, απεικονίζει εργάτες να κατασκευάζουν πυρετωδώς μνημειώδη έργα, από το Αγαλμα της Ελευθερίας μέχρι την Πύλη του Βραδεμβούργου. Ξεχαρβαλωμένες πρίζες και μία σφραγίδα «Επωλήθη» πλαισιώνουν το μελαγχολικό σκηνικό. Eνα πορτρέτο του Τσε Γκεβάρα, ένας σχολικός χάρτης και μία καφετιέρα παλιάς τεχνολογίας κοσμούν το υπουργείο Ανάπτυξης.
«Εν αναμονή» είναι ο τίτλος της σειράς φωτογραφιών της Ειρήνης Βουρλούμη για την ελληνική οικονομική κρίση, που φιλοξενούνται από χθες στην ιστοσελίδα του αμερικανικού περιοδικού New Yorker. Σε κάθε ένα από τα στιγμιότυπα απουσιάζουν οι άνθρωποι. Γυμνοί τοίχοι, έπιπλα, αφίσες και άψυχα δημόσια κτίρια αναλαμβάνουν να αφηγηθούν τη σύγχρονη εθνική μας ιστορία. Μία εξουθενωμένη χώρα στο περίμενε, ένας λαός εν αναμονή του success story, του πλεονάσματος, της ανάπτυξης, της εξόδου στις αγορές. Ελπίδες που παραπαίουν μεταξύ Λένιν, κοκοφοίνικα και μπουαζερί στον Περισσό. Χριστιανοορθόδοξης κυριαρχίας στα δικαστήρια και γκέι φιλιών στα Θεοφάνια. Ακριβού ιταλικού υποδήματος εφοριακού και φτηνού aircondition. Τζόγου κι ανεργίας. Βαλκανιζατέρ και ευρωπαϊκής προοπτικής.
Eίναι τραγική ειρωνεία που η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών της Βουρλούμη στο New Yorker συνέπεσε με την επίσημη έναρξη της ελληνικής προεδρίας στο Ζάππειο. Τα photo ops ήταν πολύ διαφορετικά. Το υπέροχα μινιμαλιστικό σήμα της προεδρίας θυμίζει έργο του Γιάννη Μόραλη. Ο πρωθυπουργός υποδέχεται τους επιτρόπους και τον πρόεδρο της Κομισιόν. Οι σημαίες της Ευρώπης και της Ελλάδας προβάλλουν στο προσκήνιο με φλουταρισμένο φόντο την Ακρόπολη.
Οπως όμως στις φωτογραφίες στο New Yorker, έτσι και στο χθεσινό φωτορεπορτάζ, αυτοί που κυρίως δίνουν τον τόνο είναι οι απόντες. Αλέξης Τσίπρας, Δημήτρης Κουτσούμπας, Φώτης Κουβέλης και Πάνος Καμμένος αποφάσισαν να μην παραστούν στις εκδηλώσεις για την ανάληψη της 6μηνης προεδρίας της Ε.Ε. Σαν να ήθελαν να επιβεβαιώσουν όλες τις αμφιβολίες που διατυπώθηκαν από τον διεθνή Τύπο για την ικανότητα της χώρας μας να αναλάβει ένα τόσο σοβαρό ρόλο. Μικροπολιτικές σκοπιμότητες, άτυπη έναρξη του προεκλογικού αγώνα για τις επικείμενες ευρωεκλογές, ευρωφοβικά αντανακλαστικά, ανησυχία της αντιπολίτευσης μήπως γίνει «γλάστρα» στη φιέστα της δικομματικής κυβέρνησης καθόρισαν τη στάση τους.
Με την πατροπαράδοτη ευτέλειά τους, οι κομματικές ηγεσίες απέδειξαν έμπρακτα τον σεβασμό τους στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ταυτόχρονα, όμως, περιμένουν κι απαιτούν τη νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, την ανάληψη πρωτοβουλιών για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Εν αναμονή πάλι.