Στις 100 ημέρες διακυβέρνησης από τη συνεργασία των κύριων εκφραστών του λαϊκισμού  ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, η χώρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και ήδη το καράβι αγγίζει επικίνδυνα τα βράχια. Αυτοί που υποσχέθηκαν αξιοπρέπεια και «σκληρή διαπραγμάτευση», παρακολουθούν αμήχανα τα αδιέξοδα στα οποία μας οδήγησαν. Αντί αξιοπρέπειας, η χώρα απομονώθηκε και  λοιδορείται, ο αντιμερκελιστής Α. Τσίπρας επικοινωνεί σχεδόν καθημερινά με την καγκελάριο Μέρκελ και εκλιπαρεί για λύση…

Ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε αδιέξοδο, καθώς, όσο προσγειώνεται στην ευρωπαϊκή και διεθνή πραγματικότητα, αντιλαμβάνεται πως είναι δέσμιος του άκρατου λαϊκισμού που είχε ως όχημα για να αναρριχηθεί στην εξουσία. Διαπιστώνει  καθημερινά πως η διαπραγμάτευση με τις συνιστώσες του κόμματός του και τα στελέχη του, είναι πιο σκληρή και από αυτήν με τους δανειστές και εταίρους, οι οποίοι πρέπει να παραδεχτούμε πως δείχνουν αξιέπαινη  αντοχή και κατανόηση.

Μετά από ένα τρίμηνο άσκοπων διαβουλεύσεων που αναλώθηκε σε μετονομασίες και διαδικασίες, σε μικρότητες συμπεριφοράς, όπως αυτές των συναντήσεων σε υπόγεια ξενοδοχείων, η ομάδα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, άρχισε να αντιλαμβάνεται -τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς- πως παίζοντας καθυστέρηση, αυτός που χάνει δεν είναι οι εταίροι μας, αλλά η Ελλάδα… Όμως χάθηκε πολύς χρόνος …

Η οικονομία καταρρέει. Όλοι οι δείκτες χειροτέρευσαν, η πραγματική οικονομία νεκρώθηκε… Η ζημιά είναι τεράστια. Ό,τι πετύχαμε με τόσες θυσίες τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια, εξανεμίζεται…

Η χώρα απομονώνεται συνεχώς, χάνει συμμάχους και φίλους.

Και όμως, αντί η κυβέρνηση να προβληματιστεί και να συνετιστεί,  συμπεριφέρεται όπως εκείνος ο οδηγός, που ενώ οδηγούσε ανάποδα στον αυτοκινητόδρομο, κατηγορούσε τους υπόλοιπους … Δείτε το χθεσινοβραδινό non paper του Μαξίμου. Αντί να παραδεχτεί το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε με την τακτική αυτή, επιρρίπτει τις ευθύνες στους εταίρους, υποστηρίζοντας πως όλα οφείλονται στις «διαφορετικές στρατηγικές» ΔΝΤ και Ευρωπαίων. Λες και την προηγούμενη περίοδο δεν υπήρξαν διαφορές στις προσεγγίσεις σε διάφορα θέματα μεταξύ των δανειστών και εταίρων μας…

Η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά στο όνομα της Αριστεράς, είναι τεράστια. Η επιλογή της συμμαχίας του με τους ΑΝΕΛ δεν ήταν τυχαία, ούτε «παρα φύσιν». Τους ενώνει ο εθνικολαϊκισμός και των δύο, αλλά και ο αντιευρωπαϊσμός που γίνεται κάθε μέρα και πιο ορατός… Η ζημιά που γίνεται στην ελληνική κοινωνία είναι ανυπολόγιστη, καθώς ο αντιευρωπαϊσμός, ο απομονωτισμός, ο αναδελφισμός, είναι φαινόμενα που ισχυροποιούνται και δημιουργούν τις κατάλληλες εκείνες προϋποθέσεις για επιλογές δραματικές και εθνικές τραγωδίες…

Οι κατέχοντες σήμερα την εξουσία στο όνομα της Αριστεράς, είτε δεν το αντιλαμβάνονται, είτε ξανακάνουν τα ίδια τραγικά λάθη, επιβεβαιώνοντας τις εκτιμήσεις πως η ελληνική Αριστερά  δεν διδάχτηκε από τα  λάθη της στο παρελθόν.

Και τι κάνουν οι φιλοευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις; Ειδικότερα οι δυνάμεις εκείνες της σοσιαλδημοκρατίας και του δημοκρατικού φιλελεύθερου κέντρου;

«Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν…»

Ο καθείς και το «μαγαζάκι» του… αρνούμενοι να δουν τη μεγάλη εικόνα, που είναι η συγκρότηση μιας ισχυρής δημοκρατικής – κεντροαριστερής, φιλοευρωπαϊκής συμμαχίας, που θα αποτελέσει την εναλλακτική  πρόταση όταν ο λαός συνειδητοποιήσει πως στα δύσκολα προβλήματα δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και πως ο λαϊκισμός δεν αποτελεί διέξοδο.

Οι ευθύνες, του Σταύρου Θεοδωράκη, του Ευάγγελου Βενιζέλου, των κορυφαίων στελεχών που κινούνται στον χώρο αυτό, είναι τεράστιες. Τώρα που η χώρα πέφτει στα βράχια, μικρή σημασία έχει να επιβιώσουν τα «μαγαζάκια». Είναι εθνική ανάγκη για τη δημιουργία ενός εθνικού μετώπου που θα ξαναστρέψει το καράβι στην ασφαλή θάλασσα της Ευρώπης…