Τραγικές είναι οι επιπτώσεις, όχι μόνο από αυτά καθαυτά τα μέτρα, αλλά και από τη μεγάλη χρονική διάρκεια της διαδικασίας εξειδίκευσης του πακέτου που είχε συμφωνήσει η Ελλάδα, ήδη από το Φεβρουάριο 2012, προκειμένου να πάρει από τους δανειστές της το νέο δάνειο με το νέο ύψος-ρεκόρ (130 έναντι 110 δισ. του πρώτου), να επωφεληθεί από το κούρεμα κατά 105 δισ. του χρέους, να πάρει παρατάσεις στην αποπληρωμή ομολόγων… κ.λπ.

.

Οι ατέρμονες συζητήσεις και οι παλινωδίες στους κόλπους των κυβερνητικών εταίρων, ανεξάρτητα από τις θέσεις της τρόικας και την ανεύθυνη αντιπολίτευση, δεν προκαλούν απλώς καθυστερήσεις, αλλά  υπονομεύουν και το επόμενο στάδιο, αυτό της εφαρμογής.

.

Κυρίως όμως, δημιουργούνται αμφιβολίες (στην Ελλάδα και στο εξωτερικό) για το κατά πόσον υπάρχει  η πολιτική βούληση και η πολιτική σταθερότητα που χρειάζεται για να αξιοποιήσουμε τα θετικά της συμφωνίας και να μπούμε σε ένα δρόμο μεταρρυθμίσεων και ανάπτυξης.

.

Πώς είναι δυνατόν, μέσα σε αυτό το κλίμα, να επιτυγχάνονται οι στόχοι του προγράμματος για να παίρνουμε τις δόσεις του δανείου και να λήξει η αβεβαιότητα και το υψηλό ρίσκο που συνοδεύει κάθε αναπτυξιακή και επενδυτική σκέψη για τη χώρα μας;

.

Παράλληλα, το πολιτικό μας προσωπικό δεν φαίνεται να συνυπολογίζει το επιπλέον κόστος που έχει υποστεί η καταρρέουσα οικονομία και η κοινωνία από την πολύμηνη καθυστέρηση.

.

Για παράδειγμα, η μη εκταμίευση της δόσης σημαίνει, ανάμεσα στα άλλα, ότι το δημόσιο δεν πληρώνει τα χρωστούμενα σε επιχειρήσεις που κυρίως είναι μικρομεσαίες, πίσω από τις οποίες υπάρχουν απλήρωτοι εργαζόμενοι, γίνονται νέες απολύσεις, χάνονται υποθηκευμένες περιουσίες, φρενάρεται η παραγωγή, δεν δίνονται δάνεια λόγω έλλειψης ρευστότητας στις τράπεζες, αναβάλλονται επενδυτικές πρωτοβουλίες, πεθαίνουν επιχειρήσεις.

.

Είναι φανερό ότι οι προτεραιότητες και οι πρακτικές των δικών μας πολιτικών ηγεσιών, είναι άλλες. Για σύγκριση, δεν έχουμε παρά να δούμε το πώς και με ποια ατζέντα δίνεται  η προεκλογική μάχη στις ΗΠΑ. Δεσπόζει το θέμα της οικονομίας και των θέσεων εργασίας που υποσχέθηκε ή υπόσχεται ο κάθε υποψήφιος, και το τι έκανε ή τι θα κάνει συγκεκριμένα για να πετύχει τους στόχους του. Ποια θεσμικά μέτρα, κίνητρα, διεθνείς συμφωνίες, μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στο κράτος προτείνει τεκμηριωμένα για να πείσει ότι είναι εφικτοί οι στόχοι του.

.

Επίσης, στο προεκλογικό debate στη Γαλλία, οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι δεν μιλούσαν μόνο για τη στρατηγική τους στην ΕΕ, αλλά έμπαιναν σε λεπτομέρειες με νούμερα, ακόμη και για τα προβλήματα των παιδικών σταθμών, γιατί αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής και όχι ο κάθε λαϊκισμός και ο συνοδός κρατισμός που κλείνει το μάτι στον  ψηφοφόρο.

.

Απόδειξη, ο πρόσφατος δημόσιος έπαινος από το Δήμαρχο της Ν. Υόρκης και τον κυβερνήτη του Νιου Τζέρσεϋ στον Ομπάμα, για την οργάνωση της αντιμετώπισης του τυφώνα, και μάλιστα πέντε μέρες πριν από τις εκλογές και παρά το ότι ανήκουν στο ρεπουμπλικανικό κόμμα. Και όλα αυτά, γιατί αυτό που εκεί έχει αποκτήσει πραγματική αξία για τον πολίτη, είναι το τι κάνει η κυβέρνηση για να του βρει δουλειά, να έχει εισόδημα και ένα υψηλό, ποσοτικά και ποιοτικά, επίπεδο υπηρεσιών του κράτους.

.

Εδώ είμαστε αλλού. Έχει χαθεί τελείως η αίσθηση του χρόνου και ο τρόπος υπολογισμού του πραγματικού πολιτικού κόστους κάθε ενέργειας και κάθε μη ενέργειας. Άρα, όπως έχουν πει πολλοί, το πρόβλημα μας είναι καταρχήν πολιτικό.

.

*Ο Νίκος Διακουλάκης μετέχει στην πολιτική κίνηση «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Β» και στη Συντακτική Επιτροπή της ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ.