Ο οργανισμός ESM (European Stability Mechanism), διαθέτει 500 δις ευρώ για τη βοήθεια όλων των χωρών της ευρωζώνης που βρίσκονται σε οικονομική δυσπραγία.

Ο «οργανισμός» END (End National Debt) διαθέτει στην ελληνική κυβέρνηση τουλάχιστον 650 δις δολάρια (περίπου 510 δις ευρώ), δηλαδή πιο πολλά από όλη της ευρωζώνη, για να σώσει τη χώρα μας από το χρέος που οι αδίστακτοι τραπεζίτες μας επέβαλλαν, υποχρεώνοντας τις κυβερνήσεις μας να καταρτίζουν με το ζόρι ετήσιους προϋπολογισμούς με έλλειμμα περίπου 20 δις ευρώ και στη συνέχεια να τα δανείζονται κάθε χρόνο από τους δυτικούς τοκογλύφους τραπεζίτες και να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Τα διαθέτει αυτά το END «έτσι χωρίς πρόγραμμα», σαν να λέει: «Άσε, δικοί μου οι καφέδες». Τι είναι αυτό το END; Πού βρεθήκανε ξαφνικά αυτά τα φίδια της ομογένειας, ποιοι και σε ποιες φασιστοφωλιές τα κλωσούσαν, περιμένοντας να επωαστούν την κατάλληλη στιγμή;

Ο πρόεδρος του END, κάποιος αρχιπατριώτης ονόματι Μανώλης Λαμπράκης, ιατρός καρδιολόγος παρακαλώ, με κάποιους εξ ίσου πατριωτικούς παρατρεχάμενους, τριγυρνάει σε ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια και ωσάν αντιμνημονιακό τοτέμ δημαγωγεί εδώ και καιρό ασχολίαστος, για να αποδείξει (τι άλλο;) ότι η σημερινή κυβέρνηση των γνωστών δοσιλόγων, προδοτών, γερμανοτσολιάδων, προσκυνημένων, χοντρών και άσχημων, είναι όργανο των δυτικών (πάντα) τοκογλύφων, που θέλουν να πιουν το αίμα του ελληνικού λαού (που είναι από το σόι του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη), σε αντίθεση με τους «δυτικούς», που είναι άγριοι από τα σόγια του Αττίλα, του Αλάριχου και του Βεργκικέτοριξ, προγόνων του 4ου Ράιχ της frau Μέρκελ, που ήρθε σήμερα για να επισημοποιήσει τη γερμανική κατοχή της χώρας μας, ώστε να μπορούμε ελεύθεροι πια από ευρωπαϊκές δεσμεύσεις, να ανεβούμε στου Στρέφη που είναι και κοντά στα Εξάρχεια, αρχίζοντας την ένοπλη αντίσταση.

Κουστουμάτοι τηλεπαρουσιαστές τού κάνουν δύσκολες ερωτήσεις και εκείνος, με βαθυστόχαστο πατριωτικό ύφος, απαντά κοιτάζοντάς μας ασκαρδαμυκτί, κάνοντάς μας να νοιώθουμε έναν εθνικό ντοβρουτζά μπροστά στο κολοσσιαίο μέγεθος της εθνικής του προσφοράς.

Τα ίδια κανάλια, οι ίδιοι τηλεπαρουσιαστές, έχουν μέχρι σήμερα διαρκή πρωτιά στην παρουσίαση κάθε απίθανης περσόνας που η κρίση έφερε στο προσκήνιο, είτε πρόκειται για κρυπτοφασίστες τύπου Λαμπράκη, είτε για διάφορους γραφικούς πολίτες-οπλίτες, είτε για μπαρουφάκηδες οικονομικής αιδημοσύνης.

Το πρόβλημα δεν είναι καθόλου μικρό, καθόλου απλό, καθόλου αμελητέο. Το παρακάτω περιστατικό είναι πέρα για πέρα αληθινό και απολύτως ενδεικτικό του μεγέθους του. Συνέβη περίπου μία εβδομάδα πριν και ήμουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς.

Τέσσερα κορίτσια και ένα αγόρι περίπου 25 ετών μπαίνουν στην καφετέρια κρατώντας κάτι ντοσιέ. Ζητούν καφέδες σε πλαστικά κύπελλα… Καθώς οι καφέδες ετοιμάζονται, τα παιδιά συζητούν για τα δις. που το END του Λαμπράκη χαρίζει στην Ελλάδα και απορούν που η κυβέρνηση δεν πάει να τα πάρει για να αποπληρώσει το χρέος της χώρας. Η περιέργειά μου είναι τέτοια, που αυθαίρετα ρωτώ τα παιδιά πώς βρέθηκαν πρωΐ-πρωΐ στις παρυφές της Αθήνας, στη συνοικία όπου βρίσκεται η καφετέρια. Μου απαντούν ότι είναι πτυχιούχοι γεωπόνοι που προσλήφθηκαν με πεντάμηνη σύμβαση από το Δήμο, μέσω κάποιου επιδοτούμενου προγράμματος. Μπαίνω διακριτικά στην κουβέντα και ρωτώ αν τους περνά από το μυαλό το ενδεχόμενο να είναι απατεώνες ή προβοκάτορες αυτοί οι τύποι με τα 650 δις δολάρια. Η απάντηση ήρθε από ένα από τα κορίτσια και την μεταφέρω αυτολεξεί:

.

-Ξέρετε, εμείς πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση θέλει να συνεχίσει με το ΔουΝουΤου, γι’ αυτό συκοφαντεί όσους θέλουνε να βοηθήσουν!

Δεν είπα απολύτως τίποτα. Αν έλεγα, θα είχα πει πάνω κάτω τα εξής:

«Έχετε καταλάβει ότι είστε ένα θλιβερό δείγμα μορφωμένων και ταυτόχρονα αστοιχείωτων νέων ανθρώπων, που δεν μπορούν ούτε καν να σκεφθούν λογικά;»

«Έχετε καταλάβει ότι δεν είστε παρά πτυχιούχοι πολιτικοί βλάκες;»

« Έχετε σκεφτεί ότι ο μόνος εργοδότης που μπορεί να σας εμπιστευτεί, είναι αυτός που δεν ενδιαφέρεται για το μαγαζί του, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο;»

«Έχετε σκεφτεί ότι ο νεαρός πολιτικάντης με το κοκκοράκι, που θρηνούσε δύο χρόνια πριν για λογαριασμό σας, για «τη γενιά των επτακοσίων ευρώ», παίζει το παιχνίδι του κάθε σκοτεινού τύπου, του κάθε καραγκιόζη που η κρίση έφερε στο προσκήνιο;»

«Οι καθηγητές και οι εξ ίσου με σας πολιτικά αγράμματοι φοιτητικοί συνδικαλιστές, σας είπαν ποτέ ότι «εκεί έξω» πληρώνουν ανάλογα με τα πραγματικά προσόντα σας και όχι ανάλογα με την επιστημοσύνη που προμηθευτήκατε στη διάρκεια της παρατεταμένης κατάληψης που κατ’ ευφημισμόν αποκαλείτε «ακαδημαϊκές σπουδές»;»

Τα παιδιά πήραν τους καφέδες και τα ντοσιέ τους και τα είδα να μπαίνουν στο μικρό πευκόφυτο άλσος, απέναντι από την καφετέρια. Σκέφτηκα ότι θα έλεγχαν προσεκτικά τη χλωρίδα του άλσους για πιθανές ασθένειες και κάποια στιγμή, μετά από αρκετές επισκέψεις, θα συντάσσανε μία έκθεση προς την κατάλληλη υπηρεσία του Δήμου και ως ειδικοί, θα τους λέγανε τι να κάνουν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που είχαν εντοπίσει. Τότε ο προϊστάμενος της υπηρεσίας θα τα καλούσε και στα πλαίσια της εκπαίδευσής τους θα τους ανέλυε την οικονομική αδυναμία του Δήμου να υλοποιήσει τις προτάσεις τους, με τόσες άδικες περικοπές που η κυβέρνηση (που λέγαμε πιο πάνω) επέβαλε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, παρ’ όλο που αυτή είναι το λίκνο της άμεσης (παρακαλώ) δημοκρατίας, με αποτέλεσμα τα πεύκα του άλσους να καταστραφούν από τη βαμβακίαση, ενώ ταυτόχρονα θα απειλείται και η αμεσότητα της τοπικής αυτοδιοικητικής δημοκρατίας, λόγω περικοπών.

Επειδή κανείς τους δεν θα είχε άλλη δουλειά να κάνει, θα συνέχιζαν τη συζήτηση που προφανώς θα άγγιζε τους ευαίσθητους χώρους της πολιτικής. Από κει και πέρα, θα ήταν εντελώς αναμενόμενο να συμφωνήσουν όλοι (και ο προϊστάμενος) ότι η μόνη σωτηρία για τα πεύκα θα ήταν τα 650 δις δολάρια του προέδρου του END, που η κυβέρνηση εξακολουθούσε εντελώς ανεξήγητα να μην τα θέλει.