Δεν είναι μυστικό πως η Βολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας ασκεί μία ιδιαίτερη ιδεολογική έλξη στο κυβερνών κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Έλξη η οποία δείχνει να είναι αμφίδρομη καθώς ύστερα από συνάντησή του με την Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων την 22η Μαΐου 2015 στην Αθήνα, ο Πρέσβης της χώρας στην Αθήνα κ. Fernandez Farit δήλωσε «ενθουσιασμένος με τη δυνατότητα να μιλήσει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο η πολιτική ηγεσία της χώρας και εν προκειμένω ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, καθώς κάτι τέτοιο δεν εντάσσεται στο τυπικό μέρος του πρωτοκόλλου και των διπλωματικών σχέσεων, αλλά καταδεικνύει τις κοινές αξίες και τα οράματα των δύο χωρών». Μόλις χθες, Τετάρτη 1η Ιουλίου 2015, την επομένη της επίσημης χρεοκοπίας της Ελλάδας, ο ίδιος ο Πρόεδρος της χώρας αυτής, κ.Μαδούρο, έσπευσε να εκφράσει την «υποστήριξη και την αλληλεγγύη του λαού της Βενεζουέλας στον ελληνικό λαό, στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ» με τηλεοπτικό του μήνυμα.
Τί καθιστά όμως αυτή τη χώρα των 912050 τετραγωνικών χιλιομέτρων (3 φορές το μέγεθος της Γερμανίας) και των 29 εκ. (καθολικών κατά 78%) ανθρώπων, πόλο ιδεολογικής έλξης για μία ευρωπαϊκή χώρα σαν και τη δική μας;
Με την έλευση του κ.Hugo Chavez στην εξουσία το 1999 και την 15ετή διακυβέρνησή του, η χώρα είδε μέσω του σχεδίου Bolivar 2000 τους φτωχούς της να μειώνονται από 49% σε 28%, το ποσοστό αλφαβητισμού να αυξάνεται από 48% σε 72% και το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα να περνά από 14200$ στα 16500$.
Η Βενεζουέλα είναι η 2η χώρα, μετά από τη Σαουδική Αραβία, σε αποθέματα πετρελαίου με 298 δις. βαρέλια το οποίο αντιστοιχεί στο 18% των παγκοσμίων αποθεμάτων. Από το πετρέλαιο, το οποίο αποτελεί το 96% των εξαγωγών της, απολαμβάνει έσοδα 94 δισεκατομμυρίων $ και χρηματοδοτεί το κοινωνικό της κράτος δίχως όμως να επενδύσει σε παραγωγικές δομές. Σύμμαχοι της είναι η Ρωσία, η Κίνα, η Λευκορωσία, η Συρία, η Λιβύη, το Ιράν και η Κούβα επί τη κοινή βάσει του αντιαμερικανισμού. Από το 2003 θεσπίσθηκε σταθερή ισοτιμία ανάμεσα στο εθνικό νόμισμα (Μπολιβάρ) και το δολάριο που οδήγησε στην αύξηση της μαύρης αγοράς και της παραοικονομίας. Ταυτόχρονα, τριπλασιάστηκαν οι ανθρωποκτονίες (1998-2012) ενώ κυκλοφορούν περίπου 9 με 15 εκ. όπλα για σχεδόν 30 εκ. κατοίκων. Σήμερα η Βενεζουέλα είναι η 2η πιο επικίνδυνη χώρα στον κόσμο (μετά την Ονδούρα) για να ζει κανείς ενώ η Διεθνής Διαφάνεια την κατατάσσει στις 20 πλέον διεφθαρμένες χώρες του πλανήτη. Από το Φεβρουάριο 2014 η χώρα γνωρίζει έντονες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις λόγω της εκτεταμένης ανασφάλειας και βίαιη καταστολή αυτών με Αστυνομία και Στρατό.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Κατάταξη Ελευθερίας του Τύπου της οργάνωσης «Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα (ΡΧΣ)» για το 2015, η χώρα βρίσκεται στην 137η θέση επί συνόλου 180. Με ανακοίνωσή τους την 19η Μαΐου 2015, οι ΡΧΣ καταδικάζουν την αυξημένη πίεση των αρχών της Βενεζουέλας επί των λιγοστών ανεξάρτητων ειδησεογραφικών μέσων μέσω της Δικαιοσύνης και την πρόσβαση στις πηγές χρηματοδότησής αυτών. Ο πλουραλισμός και η ελευθερία της πληροφόρησης έχουν υποστεί σοβαρό πλήγμα.
Η Κυβέρνηση απαγορεύει τη δημοσιοποίηση οικονομικών και στατιστικών στοιχείων σε μία προσπάθεια να αποκρύψει τα αναμφισβήτητα προβλήματα που αντιμετωπίζει μία χώρα που εισάγει το 50% των τροφίμων της και παρουσιάζει σοβαρές ελλείψεις σε βασικά προϊόντα για την απόκτηση των οποίων οι πολίτες περιμένουν πολλές ώρες μέχρι να έρθει η σειρά τους σε ατελείωτες ουρές έξω από τα σούπερ μάρκετ.
Η Ελλάδα πρέπει να σκεφθεί πολύ σοβαρά ποιες είναι πραγματικά αυτές οι κοινές αξίες και τα οράματα των δύο χωρών για τα οποία μίλησε ο κύριος Πρέσβης.