Αφορμή αυτής της παρέμβασης ήταν μία επιστολή του Μάνου Επιτροπάκη, νέου στελέχους του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ ζητά από την Άννα Διαμαντοπούλου και τον Γιώργο Φλωρίδη να δεσμευτούν ότι παραιτούνται από κάθε διεκδίκηση αξιώματος ή θέσης εξουσίας στο μέλλον. Συγκεκριμένα, αναφέρει «Αυτή τη φορά όμως θα θέσω όρους. Μάλλον έναν όρο και μοναδικό. Αν θέλετε νέο φορέα, όπως θέλω κι εγώ, τότε θα απαιτήσω να δεσμευτείτε πως παραιτείστε από τώρα από κάθε διεκδίκηση κάποιου αξιώματος, κάποιας θέσης εξουσίας στο μέλλον, και πως θα στηρίξετε την νέα γενιά της κεντροαριστεράς», ενώ -πολύ σωστά πράττων- παρακάτω αναφέρει ότι «Αλλά θέλω να αγωνιστώ πλέον για το Νέο και όχι για την διάσωση της παλιάς φρουράς σε νέο σχήμα».
Τα ανωτέρω έχουν διττή ανάγνωση. «Ήρθε η ώρα μας να καταλάβουμε αξιώματα, οπότε εσείς αποτραβηχτείτε» ή «η πολιτική απαξιώθηκε με δική σας ευθύνη, οπότε ήρθε η ώρα των νέων να αναλάβουν ευθύνες». Και οι δύο εκδοχές θα ήσαν αποδεκτές, εάν αγνοούσαμε (1) ότι οι Τσίπρας και Παππάς ήσαν μεν νέοι και άφθαρτοι, αλλά, απέτυχαν να τιμήσουν τα αξιώματα που τους ανέθεσαν οι πολίτες και κατέστρεψαν κάθε θετικό έργο που είχε παραχθεί έως το τέλος του 2014, και (2) ότι αξιωματικά την εμπειρία, τη διεθνή αναγνώριση της αξίας ενός ανθρώπου και το πανθομολογούμενο θετικό έργο που κάποιος έχει παραγάγει δεν τα υποτιμάς. Αντιθέτως, τα χρησιμοποιείς και επιδιώκεις αυτούς τους ανθρώπους να τους προσεταιρισθείς.
Το ΠΑΣΟΚ στην μακρόχρονη θητεία του έπραξε πολλά θετικά, αλλά και πολλά αρνητικά. Σήμερα, μετά από την απαξίωση, που έχει δεχθεί και την παραμονή του μακρυά από την εξουσία είναι καιρός (και έχει αργήσει πολύ ήδη) να προβεί στην αυτοκριτική του. Όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν, κόμματα έρχονται και παρέρχονται. Προσφέρουν ό,τι μπόρεσαν να προσφέρουν και τελικώς αφήνουν τη θέση τους σε κάτι ανανεωμένο, σύγχρονο και προσαρμοσμένο στις σημερινές συνθήκες. Κόμματα, όπως αυτά του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Κ. Σοφούλη, του Γεωργίου Παπανδρέου, του Αλ. Παπάγου, που κυβέρνησαν τη χώρα, αλλά και άλλα όπως η ΕΔΑ των Πασαλίδη και Ηλιού, το ΚΚΕεσωτ των Κύρκου, Δρακόπουλου, Παπαγιαννάκη έχουν περάσει πλέον στην ιστορία, διότι ξεπεράστηκαν, αφού προσέφεραν τα μάλλα στη χώρα από τη δική του σκοπιά το καθένα. Ποια είναι η αξία το 2016 της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974, πλην της ιστορικής; Ποια είναι σήμερα η αξία συνθημάτων του τύπου «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» ή το «Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο Λαός στην Εξουσία»; Το ΠΑΣΟΚ θα το θυμόμαστε για τα θετικά του, που έχουν όμως ονοματεπώνυμο. Όπως, το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Αυγερινός, Γεννηματάς), ΑΣΕΠ (Σάκης Πεπονής), Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (Σταύρος Μπένος), Παιδεία (Άννα Διαμαντοπούλου), PSI (Βαγγέλης Βενιζέλος) και αρκετά ακόμη. Θα το θυμόμαστε όμως και για τα αρνητικά του, όπως τον λαϊκισμό του, την ανάδειξη του συνδικαλισμού σε πρωτεύοντα παράγοντα άσκησης πολιτικής (ακόμη και σήμερα πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ έκαναν σταδιοδρομία ως συνδικαλιστές και μόνον), τη διόγκωση του Δημόσιου Τομέα με την υπαγωγή σε αυτόν κάθε υπερχρεωμένης ιδιωτικής επιχείρησης και την στελέχωσή του με χιλιάδες κομματικών μελών του ΠΑΣΟΚ, τη διαφθορά, την κατασπατάληση και την υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος (Τσοχατζόπουλος, Σμπώκος, Μαντέλλης κ.α.), το σύνθημα «Τσοβόλα δώστα όλα».
Ολοκληρώνοντας θα αναφερθώ προσωπικά στα άτομα, προς τα οποία απηύθυνε την επιστολή του ο κατά τα άλλα πολύ συμπαθής και ειλικρινής Μάνος Επιτροπάκης. Κατ’ αρχάς ο Γιώργος Φλωρίδης αποτελεί την προσωποποίηση της ανιδιοτέλειας και της ευγένειας στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Διετέλεσε βουλευτής και υπουργός, αλλά όταν διαφώνησε με τις επιλογές του κόμματός του παραιτήθηκε ακόμη και από την βουλευτική έδρα.
Έρχομαι τώρα στην Άννα Διαμαντοπούλου. Όταν ολοκλήρωσε τη θητεία της ως Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2004, οι δύο κύριες εφημερίδες των Βρυξελλών είχαν πρωτοσέλιδα αποχαιρετιστήρια δημοσιεύματα, με τα οποία εξήραν την Άννα για την ποιότητα, τον χαρακτήρα της και την αποτελεσματικότητά της κατά τη διάρκεια της θητείας της (1999-2004). Ως βουλευτής ανέλαβε την ευθύνη της Παιδείας στο ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές του 2007. Αμέσως, κάλεσε στελέχη της εκπαίδευσης από όλες τις βαθμίδες, ακόμη και μη φίλα προσκείμενους προς το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να συνομιλήσει μαζί τους, ώστε να βοηθηθεί να καταστρώσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αναμόρφωσης και μεταρρύθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη της Παιδείας τον Οκτώβριο 2009, ζήτησε και προσήρτησε στο Υπουργείο Παιδείας τον Τομέα της Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ), προσκάλεσε εξέχουσες προσωπικότητες από το χώρο της εκπαίδευσης (υπουργούς παιδείας άλλων χωρών, πρυτάνεις πανεπιστημίων της αλλοδαπής και ημεδαπής, επιφανείς ερευνητές, επιθεωρητές της Μέσης Εκπαίδευσης, προκειμένου να συνταχθούν τα πέντε νομοθετήματα για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, αλλά και εκείνα για την Τεχνική Εκπαίδευση, που έμειναν ως νομοσχέδια, λόγω της άρνησης του Α. Σαμαρά να έλθουν προς ψήφιση στη Βουλή (κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου).
Αφού το 2012 δεν εξελέγη βουλευτής, αφοσιώθηκε στη δημιουργία και λειτουργία της μοναδικής δεξαμενής σκέψης και προβληματισμού (Think Tank), δηλαδή στο ΔΙΚΤΥΟ για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Συνεργάστηκε με τις άλλες δεξαμενές σκέψης της Ευρώπης, οργάνωσε δεκάδες ημερίδων και συνεδρίων, εκπόνησε δεκάδες μελετών για τα πλέον σημαντικά θέματα, που ταλανίζουν σήμερα την χώρα μας. Από το 2013 έως σήμερα προσεκλήθη από τις αρχές της Σιγκαπούρης, της Κίνας, της Ρωσίας και πολλών Ευρωπαϊκών χωρών να καταθέσει την άποψή της σε θέματα που ταλανίζουν σήμερα τον κόσμο και σε σχέδια για την μελλοντική ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Συνεργάστηκε με πολλούς βουλευτές, υπουργούς και πρωθυπουργούς ευρωπαϊκών χωρών ως υπότροφος του Robert Bosch Stiftung, αλλά και ως προσκεκλημένη πολλών κυβερνήσεων. Πάνω απ’ όλα είναι μία ευρωπαία πολίτης, που έχει προκαλέσει το σεβασμό και τον θαυμασμό για τις ικανότητες, τις γνώσεις και τις εμπειρίες της.
Μετά απ’ όλα αυτά, είναι δυνατόν νοήμονες άνθρωποι να ζητούν την αποστράτευσή της; Μόνον ανόητοι ή μέτριοι μπορούν να τολμούν να εκφράζουν την προτροπή τους προς την Άννα Διαμαντοπούλου να αποστρατευθεί και να αφήσει χώρο σε αυτούς. Είναι άλλη μία απόδειξη του Αξιώματος του Adams (Άγγλος καθηγητής πανεπιστημίου, ο οποίος με συμβούλευσε το 1977 σε ένα συνέδριο στο Τορόντο), το οποίο συχνά επικαλούμαι «First class people elect first class people. Second class people though elect fifth class people”. Ας αρθούν, λοιπόν, όλοι στο ύψος των περιστάσεων και ας αποδείξουν ότι σκέπτονται ως first class people.