Είναι να κλαις ή να γελάς μέχρι δακρύων. Ο Πρωθυπουργός μας στη Θεσσαλονίκη, μέσα στις άλλες υποσχέσεις του, έβαλε και την «αγορά» του «Ερρίκος Ντυνάν» το οποίο, κατ’ αυτόν, κάποιοι «άρπαξαν» από το Δημόσιο. Μάλιστα … ευχαρίστησε το Ίδρυμα Ωνάση για την «κίνηση να αγοράσει το νοσοκομείο από την Τράπεζα Πειραιώς για … λογαριασμό του Δημοσίου». Τώρα, αν, πώς, και γιατί θα γίνει κάτι τέτοιο, κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει. Και ως τώρα, στο Ίδρυμα Ωνάση ξέραμε πως υπάρχουν πολύ σοβαροί άνθρωποι.

Τα οικονομικά και τα άλλα στοιχεία του Ντυνάν τα γνωρίζω πολύ καλά. Είχα διατελέσει Σύμβουλος Διαχείρισης για ένα μικρό διάστημα επί Α. Μαρτίνη και, μάλιστα, «φώτισα» την Επιτροπή της Βουλής που ασχολήθηκε με το θέμα επί μακρόν. Το «Ντυνάν» είναι ένα θαυμάσιο, το καλύτερο από αρχιτεκτονικής νοσοκομειακής πλευράς νοσοκομείο στην Ελλάδα, ίσως με την εξαίρεση των «Αγ. Αναργύρων» ένα άλλο κόσμημα, «παραπεταμένο» χωρίς πρόσβαση, στη Β. Αττική.

Είναι, όμως, το Ντυνάν και σχετικά απαξιωμένο τεχνολογικά, επείγουσες ανάγκες ανανέωσης του εξοπλισμού. Τα χρέη το «έσπρωξαν» στην αγκαλιά της Τράπεζας Πειραιώς, και  η χρόνια κακοδιοίκηση έχει αφήσει σημάδια. Η «ανάταξή» του θα κοστίσει αρκετά. Ταυτόχρονα, χρειάζεται στιβαρή Διοίκηση, κάτι απολύτως ασύμβατο με ένα Δημόσιο, καταχρεωμένο και με όλες τις προϋποθέσεις κακοδιοίκησης. Αλήθεια, είναι σίγουροι στο Ίδρυμα Ωνάση πως αυτή η «αγορά» – δωρεά εντάσσεται στους σκοπούς του Ιδρύματος;;

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιος και γιατί ζήτησε ή έπεισε Ίδρυμα να συμμετάσχει σε αυτόν το διαγωνισμό. Μπορεί κανείς να καταλάβει να θέλει να «δωρίσει» στο Δημόσιο ένα «κόσμημα». Το ερώτημα είναι αν αυτό το Δημόσιο είναι σε θέση να το δεχτεί και να το φροντίσει. Ποιος θα έδινε μία Φερράρι σε έναν παθολογικό μπεκρή που δεν μπορεί ούτε να την ασφαλίσει, πόσο μάλλον να τη συντηρήσει;;

Η Ελλάδα χρειάζεται ξένες άμεσες επενδύσεις, όχι αύξηση της κρατικής παρουσίας με «ξένα κόλλυβα». Αυτή τη στιγμή, το Ελληνικό Δημόσιο θα έπρεπε να κάνει σχέδια αποκρατικοποίησης νοσηλευτικών μονάδων μέσω συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα. Το Ίδρυμα Ωνάση μπορεί να σκεφθεί τις ανάγκες για ένα νοσοκομεία στην Ανατολική Αττική. Μπορεί να σκεφθεί τη χρηματοδότηση της ανέγερσης και του εξοπλισμού 6-7 Αυτόνομων Κέντρων Επείγουσας Φροντίδας που τόσο πολύ ανάγκη έχει η χώρα. Αυτό που δεν θα ήθελε ο μακαρίτης Αριστοτέλης Ωνάσης είναι οι πόροι του να «αγοράζουν» ακριβά δώρα σε μία χρεοκοπημένη κρατικοδίαιτη κυβέρνηση για να «βολέψει δικούς της». Ακόμη και αν αυτοί δεν θα είναι της σημερινής κυβέρνησης.