Ο Φώτης Κουβέλης έχει δίκιο!
Η προηγούμενη κυβέρνηση, από την οποία αποχώρησε η ΔΗΜΑΡ, δεν ήταν τρικομματική. Δεν ξέρω ποιος ευελπιστούσε στη… δημοκρατική πολιτική συνεργασιών του Σαμαρά, ή ποιος είχε προβλέψει ότι ο Βενιζέλος δεν θα απέβλεπε και στην πολιτική επιβίωση του κόμματός του, προσωπικά πάντως δεν… πόνταρα σ’ αυτούς και γι’ αυτό και δεν τους ψήφισα.
Ψήφισα ΔΗΜΑΡ!
Σ’ αυτήν έδωσα «εντολή για λύση», σ’ αυτήν στήριξα τις όποιες ελπίδες μου για μια πραγματικά τρικομματική συνεργασία που θα μπορούσε να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ώστε ν? αποφύγει η Ελλάδα την πτώχευση και να παραμείνει μια χώρα της ευρωζώνης. Από τη ΔΗΜΑΡ περίμενα να εμφανίσει ένα ολοκληρωμένο μεταρρυθμιστικό και αναπτυξιακό σχέδιο για την οικονομία, την κοινωνία, το πολιτικό σύστημα, τους θεσμούς, τη διαφθορά, την αναδιοργάνωση του δημοσίου κ.λπ. Από τη ΔΗΜΑΡ περίμενα να πάρει πρωτοβουλίες, να γίνει ο κινητήριος μοχλός για τη σωστή λειτουργία και την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης. Η ίδια, επέλεξε σταδιακά το ρόλο μιας κυβερνώσας… αντιπολίτευσης, που δεν είναι ούτε υπέρ, ούτε κατά, ούτε μέσα, ούτε έξω! Τα κυβερνητικά στελέχη της επιδόθηκαν -εν μέσω μεταξύ τους αντιδικιών- στην υπεράσπιση συντεχνιακών συμφερόντων! Η συμμετοχή έφερνε πίεση και άγχος, οι όποιοι συμβιβασμοί θεωρήθηκαν… συνεχείς υποχωρήσεις, η απαράδεκτη απόφαση Σαμαρά για το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της ΕΡΤ, προσέφερε το από καιρό πολυαναμενόμενο πρόσχημα.
Η κυβέρνηση έπαψε και επίσημα να είναι τρικομματική…
Είχαν άδικο, όσοι ισχυρίστηκαν ότι η ΔΗΜΑΡ δεν είχε κόκκινη γραμμή!
Είχε μία και μάλιστα κατακόκκινη… Κι αυτή δεν είναι άλλη από την ουσιαστική μεταρρύθμιση στο δημόσιο, που, για να μην κοροϊδευόμαστε, περιλαμβάνει και απολύσεις. Πέρασε ένας χρόνος… ηρωικής αντίστασης, με απολύσεις που αντικαταστάθηκαν από μεταθέσεις, μετακινήσεις, αποσπάσεις, κινητικότητα κ.λπ. Ο πρόεδρος -όπως και ο Μανιτάκης- το είχαν πει από την αρχή καθαρά: Απολύσεις από το δημόσιο δεν θα γίνουν! Κάποιοι δεν τους πίστεψαν, πολλοί βολεύτηκαν πίσω από το άλλοθι της ΔΗΜΑΡ… Γιατί, βέβαια, όπως σωστά είπε ο Μανιτάκης, σχεδόν κανένας υπουργός και από τα άλλα κόμματα, δεν του έδωσε ονόματα… κινητικότητας. Γιατί τα κόμματα και οι μηχανισμοί τους είναι το μακρύ χέρι του δημοσίου στην πολιτική. Είναι οι… ισόβιοι εκπρόσωποί του! Και πώς να μην είναι… Τα κομματικά επιτελεία που αποφασίζουν, αποτελούνται στην πλειοψηφία τους είτε από αμοιβόμενους από τις κρατικές επιχορηγήσεις, είτε από αποσπασμένους δημόσιους υπαλλήλους, είτε από στελέχη που αντλούν εξουσία από τις δημόσιες τοποθετήσεις. Το μαύρο της ΕΡΤ πάτησε την κόκκινη γραμμή των πολιτικών κομμάτων!
Η κοινή λογική του πολίτη δεν μπορεί παρά να θέλει να πετύχει η νέα κυβέρνηση, έστω και χωρίς το εύρος και το κύρος που θα της έδινε η εκ νέου συμμετοχή της αριστεράς. Γι’ αυτό και θα είναι καθοριστική στο μέλλον η κριτική στήριξη της Δημοκρατικής Αριστεράς, ιδιαίτερα στα μεγάλα, για την εκπλήρωση δηλαδή των στόχων που έχουν από κοινού αναληφθεί για την οριστική απομάκρυνση κάθε κινδύνου πτώχευσης και την ανάκαμψη της χώρας σε ευρωπαϊκή τροχιά.
Η αλαζονική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά Σαμαρά, ωστόσο, σε συνδυασμό με τον κλιμακούμενο σχιζοφρενικό λαϊκισμό του Τσίπρα, ξαναφέρνουν με τον πιο έντονο και πιεστικό τρόπο το ζήτημα της συγκρότησης μιας μεγάλης μεταρρυθμιστικής παράταξης, που θα συσπειρώσει όλον τον δημοκρατικό – σοσιαλιστικό χώρο, θα αντισταθεί στην καλλιεργούμενη πόλωση και θα παρουσιάσει το δικό της σχέδιο για το αύριο της Ελλάδας. Μια τέτοια συσπείρωση θα αποτρέψει το καταστροφικό δίλημμα «Σαμαράς ή Τσίπρας», θα αυξήσει κατακόρυφα το ειδικό βάρος του κεντροαριστερού χώρου σε μια -μάλλον αναπόφευκτη με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα- νέα κυβέρνηση συνεργασίας, θα επιδιώξει τη δημιουργία μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας στην πολιτική ζωή του τόπου.
Ενόψει και των δύσκολων εκλογικών αναμετρήσεων του επόμενου χρόνου, τα προοδευτικά κόμματα και οι κινήσεις του κεντροαριστερού χώρου, τα μέλη και τα στελέχη τους, όλοι οι υπεύθυνοι αριστεροί και οι μεταρρυθμιστές, δεν μπορεί παρά να πάρουν δραστήρια μέρος και να ενισχύσουν κάθε πρωτοβουλία που θα στοχεύει στη δημιουργία ενός τέτοιου μεγάλου δημοκρατικού – προοδευτικού – μεταρρυθμιστικού πόλου!