*Πέρασαν 10 χρόνια και δεν πέρασε ούτε απ? έξω από τον τόπο της δολοφονίας. Στα πέντε από αυτά, ως πρωθυπουργός.
*Ως πρωθυπουργός αρνήθηκε επιδεικτικά να επισκεφθεί τον τέως πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο στο νοσοκομείο που νοσηλεύθηκε, όταν τραυματίστηκε σοβαρά σε τρομοκρατική απόπειρα δολοφονίας του.
*Ως πρωθυπουργός επιχείρησε να τρομοκρατήσει και να εξοντώσει πολιτικά και ηθικά δύο πρώην πρωθυπουργούς και άλλους πολιτικούς αντιπάλους του, οργανώνοντας μία παρακρατική συμμορία όπου συνυπήρξαν σε αγαστή συνεργασία κρυπτοφασίστες, νεοσταλινικοί και πουλημένοι.
Σήμερα, 10 χρόνια μετά, σύσσωμη η Πολιτεία εκπροσωπούμενη από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας αποφάσισε (επιτέλους) να μνημονεύσει την δολοφονία, οπότε ο πρωθυπουργός έπραξε το αυτονόητο:
Kάλεσε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς να βρεθούν μαζί στην τελετή, ώστε το μήνυμα ενότητας του πολιτικού συστήματος απέναντι στην τρομοκρατία, τον διχασμό και την ανομία να είναι ισχυρό.
Στην πρόσκληση αυτή δεν ανταποκρίθηκαν ούτε το ΚΚΕ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η άρνηση του ΚΚΕ ήταν αναμενόμενη αφού η ηγεσία του δεκαετίες μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών δικτατοριών, ενδιαφέρεται μόνο να «προστατεύει με την μέθοδο της διαρκούς καραντίνας» ένα μικρό μέρος του εκλογικού ακροατηρίου, από κάθε «ιδεολογικό ιό που παράγεται στα εργαστήρια της αστικής τάξης», με σκοπό το μαγαζάκι του Περισσού να εξασφαλίζει την ετήσια κομματική επιχορήγηση της Αστικής Δημοκρατίας.
Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αναμενόμενη.
Ήταν όμως πολύ πιθανή αφού φάνηκε ότι ο Τσίπρας θα έγραφε στα παλιά του τα παπούτσια όσους (και δεν ήταν λίγοι) ζήτησαν να πάρει μέρος ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινή εκδήλωση.
Μόνος του αποφάσισε να εκπέμψει για ακόμη μία φορά το μόνο που γνωρίζει, τον διχασμό, την πόλωση και την εχθρότητα.
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μην τολμώντας πια ν? αντέξει τις συγκρίσεις που τα γεγονότα επέβαλλαν, στήθηκε μόνος μπροστά στις κάμερες και προκαλώντας το κοινό αίσθημα δεν δίστασε να μετατρέψει το μνημείο των νεκρών, τον τόπο της δολοφονίας που είτε ως αρχηγός τη αξιωματικής αντιπολίτευσης είτε ως πρωθυπουργός αγνόησε επιδεικτικά επί δέκα χρόνια, σε πεδίο φτηνής προσωπικής κριτικής προς τον πρωθυπουργό της χώρας.
Λίγες ώρες πριν, ο Δημήτρης Μάρδας, αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών επί ΣΥΡΙΖΑ είχε προετοιμάσει το έδαφος:
Και όπως εκείνη η ανεκδιήγητη Μυρσίνη Βουνάτσου είχε πει ότι περίμενε πως και πως την ώρα που οι νεκροί από τον κορωνοϊό θα ξεπερνούσαν τους νεκρούς στο ΜΑΤΙ, έτσι και ο Μάρδας, απαίτησε να προσμετρούνται οι αυτοκτονίες της περιόδου της καραντίνας στα θύματα του κορωνοϊού και προεξοφλώντας ότι θα επιβεβαιωθούν για την χώρα μας τα χειρότερα σενάρια για την ύφεση που θα ακολουθήσει, έγραψε ότι θα υπάρξουν περισσότερες αυτοκτονίες.
Ο παλιός γνωστός ΣΥΡΙΖΑ της αντιμνημονιακής αγανάχτησης, των «μαγκαλιών του θανάτου», των «αυτοκτονιών από πείνα» και των «νεκρών αγωνιστών της ΕΡΤ» έχει επιστρέψει, με τον Καψώχα να προειδοποιεί για τις προθέσεις της δεύτερης φοράς Αριστεράς, ερεθισμένος!
Όλη η διχαστική πραγματικότητα που θέλει να επιβάλλει στην πολιτική ατμόσφαιρα η Ελληνική μαρξιστική Αριστερά φάνηκε στην απόφαση ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ να καταθέσουν στεφάνι μόνοι τους σαν τους ψωριάρηδες της παροιμίας.
Φυσικά δεν ανέχονται ούτε ο ένας τον άλλον, αφού οι δύο ξεχωριστές θεατρικές παραστάσεις που έδωσαν σήμερα περιείχαν, βασικά, τον ανταγωνισμό τους να δείξουν «ποιος είναι το αφεντικό στους δρόμους της Πόλης».
Και όπως οι νεοναζί ξεσήκωναν τους θρησκόληπτους, έτσι και αυτοί πλειοδοτούν σε εκδηλώσεις «αγωνιστικής ανυπακοής» και στήριξης κάθε ανορθολογικής και παραβατικής συμπεριφοράς, υπονομεύοντας την αυτοπειθαρχία που χρειαζόμαστε για να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε σταδιακά την λειτουργία της κοινωνίας προστατεύοντας παράλληλα τις ζωές μας.
Λέμε ότι «η Ιστορία μερικές φορές σκαρώνει φάρσες».
Η φάρσα που σκάρωσε από την τριπλή δολοφονία στην ΜΑΡΦΙΝ μέχρι τους νεκρούς από τον κορωνοϊό είναι να δημιουργήσει έναν ακίνδυνο απολιθωμένο ΣΥΡΙΖΑ που λέγεται ΚΚΕ και ένα επικίνδυνο χολερικό ΚΚΕ που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.
Και οι δύο, εκπροσωπώντας την Ελληνική μαρξιστική Αριστερά, ποντάρουν πια στην καταστροφή και στον θάνατο.