Καλό πράγμα η αγρανάπαυση, ακόμη δε καλύτερο, το να προσπαθείς να σώσεις, όσο κουράγιο σου απομένει…
Γιατί από ένα σημείο και μετά, τίποτε άλλο εκτός από καντήλια και γαμοσταυρίδια, δεν σου απομένουν ως άμυνα, απέναντι σε τούτο τον ορυμαγδό της ανοησίας, που μας έχει κατακλύσει. Από παντού.
Μιλώντας με τους διάφορους, όσους άντεξα φυσικά, συριζοφίλους μου και προσπαθώντας, να βρω μιαν άκρια, στις ασυναρτησίες που άκουγα μου ‘ ρχόταν στο μυαλό . σχεδόν μηχανικά, η εικόνα της Αριστεράς που φτιάχνονταν ψηφίδα, ψηφίδα, στα μυαλά και τις ψυχές μας, και μας ανέτρεφε στρεβλά και λαθεμένα, παρακολουθώντας, από πολύ μικροί, την εξέλιξη και την παραφθορά.
Αυτό που θα ‘ πρεπε, πλέον να βγαίνει αβίαστα, ως συμπέρασμα, μετά από τούτο το οδυνηρό, εξάμηνο, για την πατρίδα, είναι ο γενικός τίτλος «ούτε πρώτη, ούτε δεύτερη, ούτε τρίτη, ούτε δέκατη πέμπτη φορά αριστερά»
Απλά και μόνον η αριστερά, που δεν έμαθε ποτέ να κάνει τίποτε.
Και όταν λέμε τίποτε, εννοούμε απολύτως τίποτε. Ακόμη και οι ακαδημαϊκοί της αριστεράς, και ας με συγχωρήσουν και φίλοι μου πολλοί, επί της ουσίας, ευκολύνονταν πολύ στο να αερολογούν, νομίζοντας ότι προσφέρουν υπηρεσίες, «στο κίνημα και το λαό» . Στην ουσία αέρα φρέσκο, προσέφεραν.
Η αριστερά που δεν έμαθε ποτέ της να κάνει τίποτε, είναι αυτή που επί δεκαετίες, νόμιζε πως το μπλα, μπλα, ο δήθεν διάλογος, και μάλιστα ακόμη πιο δήθεν, ο λεγόμενος και εσωκομματικός, τοιούτος, γιατί εκατό τα εκατό δήθεν είναι και όλα τα υπόλοιπα, ήταν το πρόσχημα, για τούτη την θεσμοθετημένη οκνηρία.
Αλλιώς, δεν νοείται, πώς ένας τύπος, που διορίστηκε κάποτε εφοριακός και θα μπορούσε στη δουλειά του, να εφαρμόσει έστω και μια τρίχα, από όσες παπάρες ευαγγελίζονταν, μάνι-μάνι, γίνονταν συνδικαλιστής, οπότε έπαυε κάθε επαγγελματική ενασχόληση, με την εφορία ή έπαιρνε απόσπαση, όπου φυσικά χωρούσαν, μόνο τα γκεσέμια της εξουσίας και όχι όποιος λάχει και θυμόταν, ότι ήταν και εφοριακός, την ημέρα που θα έβγαινε στη σύνταξη.
Αυτός ο άνθρωπός δεν έμαθε στην ζωή του να κάνει τίποτε απολύτως, εκτός από το να παπαρολογεί.Και έρχεται η στιγμή, αποφράς για την πατρίδα, που το κόμμα του παίρνει την εξουσία.Ανίκανος φυσικά να εκλεγεί, διορίζεται Υφυπουργός, Γενικός Γραμματεύς, οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε .
Τι περιμένει ο πολίτης, από αυτόν τον ξεγάνωτο τενεκέ; Να διοικήσει ή να νομοθετήσει ή να υλοποιήσει, το όποιο πρόγραμμα; Αυτός τα κορδόνια του να δέσει, δε μπορεί. Μην νομίζετε οτι είναι ένας και δυο. Είναι η συντριπτική τους πλειοψηφία.
Τους έβλεπα δίπλα μου, να εξελίσσονται και αναρωτιόμουν, πως είναι δυνατόν και ως φελλός νόμιζα, ότι ήταν ίδιον των κνιτών, αριστεριστών και διαφόρων άλλων πανομοιότυπων μιλετιών.
Προσγειώθηκα ανώμαλα, όταν πια είκοσι τόσα χρόνια μετά, από την πρώτη αρετή, είδα μπροστά μου, τη δεύτερη ράτσα της αριστεράς, την απολύτως ιδιοτελή και βουτηγμένη, μέχρι τον λαιμό, στο στίβο της λαμογιάς και της κομπίνας.
Από την πιο απλή, κλέβουμε δυο οκάδες ροδάκινα γιαρμάδες, μέχρι την πιο σύνθετη.
Όπου μιλάμε, για πολύ χοντρές δουλειές. Και αυτή η λαμογιάρα αριστερά, απλωμένη παντού. ΠΑΝΤΟΥ .Και όταν λέμε παντού, μην προσπαθεί κανένας να κρυφτεί, γιατί φαίνεται ο λερωμένος κώλος του.Μην νομίσετε ότι απ΄απέναντι, βρίσκεται η οσιότης και αγνότης και πάντα τα ει -ότης.
Ίδια και χειρότερα ρεμάλια.
Μη νομίστε δηλαδή, ότι οι δικοί τους εφοριακοί ή οτετζήδες ή δεητζήδες είναι καλύτερο φύραμα, από τούτους δω, τους δήθεν αριστερούς όπως κομπάζουν ότι είναι.
Αλλά αυτό το κομματικό, πολιτικό, κοινωνικό σύστημα, πρέπει να εξαερωθεί.