Μπορεί να έχουν ήδη συμπληρωθεί έξι χρόνια βαθιάς κρίσης, μπορεί αυτά που γίνονται καθημερινά γύρω μας στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας να αγγίζουν ολοένα και περισσότερο τη σφαίρα του αδιανόητου, υπάρχει όμως κάτι που είναι ακόμα πιο αδιανόητο. Πρόκειται για την ίδια την στάση που κρατούν διαχρονικά οι Έλληνες πολίτες και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την κατάσταση.
Αρχικά απέδωσαν την κρίση σε μια παγκόσμια μηχανορραφία που απέβλεπε στην απαξίωση και την καταστροφή τους. Η βολική αντιστροφή της πραγματικότητας και η θεωρία ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση ταίριαξε γάντι με την «επαναστατική» μας κατεστημένη στασιμότητα. Για να βγούμε από τα δύσκολα δεν χρειαζόταν παρά η αντικατάσταση των ντόπιων εταίρων της συνωμοσίας, με αυτούς που υπόσχονταν ότι θα «σκίσουν» τη ρίζα του κακού.
Η πρόσφατη επίσημη επιβεβαίωση της μεγάλης αυτής αυταπάτης από τα χείλη του ίδιου του εμπνευστή της, μετά την τριπλή εκλογική της επικράτηση, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι το γνωστό διαφημιστικό σποτάκι «ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα» αγγίζει την καρδιά της νοοτροπίας ενός ολόκληρου λαού, όπως την αποδίδει χαρακτηριστικά και ο «Πλούτος» του Αριστοφάνη στη «σύγχρονη» αντιμνημονιακή ερμηνεία του που κάνει τις μέρες αυτές τον γύρο της Ελλάδας.
Και μετά την αυταπάτη τι; Μα προφανώς η επόμενη αυταπάτη. Όποια κι αν είναι αυτή, αρκεί να μην ταράξει τα θεωρούμενα ως «κεκτημένα» μας, τις συνήθειες και τις νοοτροπίες που μας έφεραν ως εδώ.
Μέρες που ‘ναι, γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι η ανάγκη της συνειδητοποίησης των αιτιών της κρίσης και της ανάληψης των ευθυνών που αναλογούν στον καθένα για το ξεπέρασμά της, μόνο σε θαύμα μπορεί να ελπίζει.
Ένα θαύμα που δεν φαίνεται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, να ανήκει στη σφαίρα των θαυματουργών ικανοτήτων της Θεοτόκου…