Σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, ίσως είμαστε καθ’ οδόν προς νέες εκλογές. Και ενώ ο Πρωθυπουργός έρχεται στη Βουλή με άγνωστους προς το παρόν στόχους, πιθανή συσπείρωση των δυνάμεων που κινούνται γύρω από την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία (ΠΑΣΟΚ, Το Ποτάμι, Κίνημα και ΔΗΜΑΡ και ανένταχτοι) είναι για την ώρα δύσκολη.
Κι όμως, ο σοσιαλδημοκρατικός μπούσουλας ευρωπαϊκής λογικής είναι «που στρέφει το καράβι». Και υπό προϋποθέσεις, μια τόσο ευρεία σύμπραξη θα μπορούσε να διευκολύνει και τον καπετάνιο του ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει πορεία.
Η αλήθεια είναι ότι, υπό το βάρος των σοβαρών εξελίξεων, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, δύο κόμματα βαριά πληγωμένα, ξεκινούν σήμερα τα Συνέδριά τους. Εχουν λόγο τα Συνέδρια αυτά; Η κατάσταση θυμίζει στρατηγούς στο μέτωπο, που διαπιστώνουν ότι λίγο πριν από τη μάχη δεν έχουν πυρομαχικά. Αρα, τα Συνέδρια θα έχουν νόημα αν βοηθήσουν να αποκτήσει πυρομαχικά η χώρα. Και τέτοια πυρομαχικά μπορεί να τα προσφέρει μόνο η ανασυγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού συνασπισμού της λογικής.
Το ΠΑΣΟΚ πληρώνει ότι το 2009 βρέθηκε ανέτοιμο να αντιμετωπίσει τις πολιτικές και οικονομικές μεταβολές που επέβαλλε η κρίση. Ομως αυτό το κόμμα το 2010, υπό την πρωθυπουργία του Γιώργου Παπανδρέου κατόρθωσε να εξασφαλίσει – με ομολογημένα δυσμενέστατους όρους – τη συνέχιση της χρηματοδότησης ώστε να μην καταστραφεί εντελώς η χώρα. Υπό την ηγεσία του Βαγγέλη Βενιζέλου, μάλιστα, το κόμμα συνεθλίβη στις μυλόπετρες της αποδοχής του Μνημονίου ως κεντροαριστερού σχεδίου και της δαιμονοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΔΗΜΑΡ, από την πλευρά της, είναι το κόμμα που έβλεπε τις ευκαιρίες να χάνονται, περίπου όπως ο Αρδίζογλου, ο παλιός ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ. Υπερταλαντούχος, έγινε μέχρι και ποίημα, είχε ταλέντο αλλά δεν το χρησιμοποίησε με το μυαλό του. Η ΔΗΜΑΡ έκανε μεγάλα λάθη, με τελευταίο τη θέση της στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Εκφράζει όμως πάντα το ισχυρό ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα ιδεών, σύμφωνα με το οποίο το δίλημμα δεν είναι καπιταλισμός ή σοσιαλισμός, αλλά πώς μπορεί σε συνθήκες μεικτής οικονομίας να αναπτυχθεί μια δημοκρατία με κοινωνικό πρόσημο.
Στις κρίσιμες συνθήκες που διανύουμε, τα δύο Συνέδρια δεν είναι πολυτέλεια. Αξίζουν να γίνουν, όχι για να απορροφηθεί ο ένας μηχανισμός στον άλλο ή για να τραβήξουν άλλος εδώ και άλλος εκεί, αλλά για να ανοίξουν τον δρόμο σε έναν άλλο χρήσιμο συνασπισμό: τον συνασπισμό της σοσιαλδημοκρατίας.