«Ναι, αλλά τα στοιχεία είναι πράγματι το ουσιώδες;», Χούλιο Κορτάσαρ, Το Κουτσό, μτφ. Κ. Κουντούρης, Αθήνα 1988.
Επήλθε ή επελευσόμενος ο καύσων; Στα κρύα του λουτρού. Τα ρίχναμε στο Δένδια που εμπνέεται από το Γρανικό (διαβασμένος από ιστορία, όχι και Καβάφης βέβαια: στρατέγκο μόνο). Μας ήρθε κατακούτελα ως φαίνεται από Μαξίμου και Κυ. Μητσοτάκη: δροσιά και παγωμάρα. Μια του Μολυβιάτη Μολυβιά. Καλοκαιρινή Ραφηνιά. Του ανηψιού. Να η Χάγη. Όπως τότε συρθήκαμε και καταδικαστήκαμε από τη Βόρεια σήμερα Μακεδονία ως μη τηρήσαντες την ενδιάμεση συμφωνία. Σάμπως τηρούμε τις «Πρέσπες». Παγώνει η συμφωνία των Πρεσπών. Δεν είναι Μεγάλη Πρέσπα. Πάγωσε το Καλοκαίρι όπως η Ονέγκα.
Το πνεύμα τού 2004. Και βέτο ως ήταν. Πώς στην πατρίδα του κυρίου Δένδια οπαδοί της γαλάζιας ορδής δολοφονούσαν για το ποδόσφαιρο Αλβανό μετανάστη, τώρα ολόκληρη κυβέρνηση για ένα λάθος ή μη του πρωθυπουργού της Βόρειας Μακεδονίας (που ζήτησε συγγνώμη ο άνθρωπος!) χαίνει. Η κυβερνητική εκπρόσωπος παρατυπεί, μεταμορφώνεται (ή πάντα ήταν έτσι;) σε εκπρόσωπο της ΝΔ, παίρνει τα φλάμπουρα. Ο Ζουράρις μάς τα έδειξε και εκείνη και η κυβέρνησή της μας προέβαλαν τη γλώσσα.
Το ίδιο κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι εισηγητές του εθνικιστικού αντιμακεδονισμού, που μας έφεραν στο σημείο να αλληλοτσακωνόμαστε για το αζυμούθιο, εκείνοι που ανακαλύπτουν πως νομιμοποιείται η εθνικιστική και ανιστόρητη κριτική της ΝΔ, οι επίσημοι ακόλουθοι της κας Πελώνη, όσοι πρωτοπόρησαν διεθνώς θέτοντας σε διεθνή συνθήκη όρους μονοπωλίου χρήσης/κατάχρησης της αρχαιότητας επιχαίρουν δίχως να υπερασπίζονται το νόημα, την ουσία της ευρωπαϊκής, της κοινής πορείας και μοίρας Βορείων Μακεδόνων και Ελλήνων, ασχέτως εθνότητας.
Ποιος ενδιαφέρεται για την ειρήνη και την ευημερία; Ποιον τον σκιάζει που η Ελλάδα ξαναγίνεται πρόβλημα στην ευρωπαϊκή προοπτική των γειτόνων της και στην ειρηνική, δημοκρατική και αναπτυξιακή ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στους θεσμούς, που προσφέρουν και σε μας τους Έλληνες οξυγόνο. Βούλγαροι και Έλληνες μαζί πάλι. Όπως μετά το Ίλιντεν.
Ας τα βρουν. Αδέλφια ΒΜΡΟ και ΝΔ και ο Κοτζιάς με το Ζουράρι και το ΣΥΡΙΖΑ μαζί. Οι Άλπεις που κατέκτησε ο Αννίβας (και ο Καρλομάγνος) έγιναν πράγματι απροσπέλαστες, όταν άλλαξε το κλίμα: πάγωσε. Ρωτήστε τους Νορβηγούς αποίκους της Νέας Γης.
Τη συμφωνία των Πρεσπών. Αυτήν έχουμε. Κουτσή, στραβή και άτιμη. Αξίζει να την υπερασπιστούμε και οι Βόρειοι και εμείς οι (δίχως επίθετο χιλμπίλιδες) άλλοι ώστε το συντομότερο όλα τα Βαλκάνια να γίνουν μέλη της ΕΕ. Έτσι και διμερείς συμφωνίες καλές ή κακές θα παραμεριστούν μπροστά στη δημοκρατική και ουμανιστική πραγματικότητα του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Αρκεί μαζί με την επείγουσα ευρωπαϊκή ένταξη να έχουμε και άμεση συμμετοχή της Β. Μακεδονίας στη συνθήκη Σέγκεν (όπως πρέπει άμεσα να γίνει πραγματικότητα για Ρουμανία και Βουλγαρία).
Αδιάβατη όμως η Πίνδος. Οστά αμάρτυρα από δω. Δύο οι Πρέσπες. Μέσα, έξω, Κρυσταλοπηγή, Βήματα Μετέωρα, Πελαργοί. Ποιοι ή πόσοι μορφωμένοι (ο Μάλεσκι ο ΥΠΕΞ τού Γκλιγκόροφ την σεβόταν, οι δικοί μας θα διαβάζουν βιβλία τού ΟΕΔΒ στην καλύτερη περίπτωση) γνωρίζουν ότι το κατεξοχήν μνημείο και έργο αναφοράς στην επιστημονική έρευνα για την αρχαία Μακεδονία είναι γραμμένο γαλλιστί από τη Fanoula Papazoglou, Βλάχα από την Ελλάδα πολιτική πρόσφυγα, ανυπέρβλητη μονογραφία για τις αρχαίες μακεδονικές πόλεις, εκδεδομένη στο Βελιγράδι;