Καταρχάς, μια πόλη γίνεται ανθεκτική, άμα φροντίζει, κατά πως πρέπει, τις υποδομές της.
Και για να μην μπερδευόμαστε, σ’ αυτή την πόλη, αυτή την δουλειά την έκανε, με τρόπο ήρεμο, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, ο καθηγητής Κυριαζής Πιτιλάκης, από το 2003 έως 2007.
Αφού μελέτησε επί τέσσερα χρόνια επισταμένως, σε συνεργασία με όλους τους φορείς της πόλης, τις λεγόμενες γραμμές ζωής (life lines), παρέδωσε στην πόλη και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ένα υποδειγματικό σχέδιο, που απαιτεί, πλέον, την επικαιροποίηση του και την επέκτασή του. Φυσικά καλό είναι να ενημερωθεί και ο Δήμος της Θεσσαλονίκης, που ζήτησε τεχνική βοήθεια, για να μελετήσει την ανθεκτικότητα της πόλης, σε φυσικές καταστροφές…
Και το λέγω, γιατί δεν μπορεί να ανακαλύπτουμε κάθε τρεις και λίγο την Αμερική. Φτάνει πια.
Αυτή, την βρήκαν άλλοι.
Ανθεκτική επίσης και μάλιστα επί της ουσίας, γίνεται μια πόλη, που με τρόπο υποδειγματικό, προσπαθεί να διατηρήσει τη μνήμη της. Γιατί πόλη χωρίς μνήμη, δεν μπορεί να έχει προοπτική.
Αυτά περίπου περιέγραφα, σε φίλο δημοτικό άρχοντα, ο οποίος στη ένσταση μου γιά το πάρκο Πατρικίου, γιατί έκλεισε το όνομα του σημαντικού αυτού Δημάρχου σε παρενθέσεις, βρήκε σοβαρό επιχείρημα να με πει «και ποιος θυμάται,ρε Μιχάλη, ποιός ήταν και τι, ο Πατρίκιος»;
Αυτό ειλικρινά εγώ εννοώ, όταν μιλάω για μνήμη της πόλης. Και άρα και στοιχείο της ανθεκτικότητας της. Διότι έτσι αφαιρέθηκαν όλα τα εβραϊκά ονόματα, από τις στάσεις των λεωφορείων και από τις οδούς, χωρίς να ακουστεί κιχ. Πετάχτηκαν στη γωνία, στην κυριολεξία, γι αυτό αφανίστηκε και ο Μισραχή και ο βαρόνος Χιρς.
Και έρχομαι και στο προκείμενο.
Όταν με λεφτά του Δήμου, αποκτάς και διαμορφώνεις ένα πακέτο διεθνών σχέσεων, που το αξιοποιείς και προς ίδιον όφελος, καθόλου δεν με ενοχλεί αυτό… Φροντίζεις όμως πρώτα, να είσαι συνεπής προς τις υποχρεώσεις σου, απέναντι στην πόλη που σε στήριξε, για να τις αποκτήσεις. Εκπληρώνεις στο έπακρο το καθήκον σου, απέναντι της και τελειώνεις την θητείας σου, μιας και η πόλη αυτή, σε τίμησε με την εκλογή σου και μετά, κάνεις οτι σου αρέσει.
Αγαπητέ Δήμαρχε, η αντίδρασή σου μάλλον λαθεμένη είναι και μάλιστα πολύ λαθεμένη.
Απλώς να σου υπενθυμίσω, ότι σε διεθνείς οργανισμούς και μάλιστα σε θέσεις απλησίαστες, υπηρετούν και δοξάζουν την πόλη και το όνομα της, πάρα πολλά παιδιά της. Θέσεις περίοπτες και ζηλευτές. Δε σε είδα όμως ποτέ να νοιάζεσαι για το που και πως και ποιοι και τι, όλοι αυτοί;
Μοιάζει λίγο με τη συμπεριφορά γονιού, που νοιάζεται σιγά, σιγά, κάπου να βολέψει τα παιδάκια του, πριν αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Και πίστεψε με αυτό σε αδικεί κατάφορα.
Ναι, και ατόπημα ήταν η στάση, της νεαρής αντιδημάρχου σου και προσβλητική απέναντι στην πόλη.
Θες δε θες, αυτό δεν αλλάζει και δεν αλλάζει γιατί δεν αλλάζει η πραγματικότητα Δήμαρχε και ξήγα στους αντιδημάρχους σου και τους υπόλοιπους συνεργάτες σου ότι, την ιστορική μνήμη της πόλης, είναι υποχρεωμένοι να την προσέχουν, να την τιμούν και κυρίως να μη την προσβάλλουν. Και δεν θα είναι καλό να χαθούν άλλοι άνθρωποι της πόλης που την τίμησαν στο έπακρο και να μην φροντίσει να τους τιμήσει και αυτή.
Ας μη φύγει λοιπόν κι άλλος Λαχάς, ξεχασμένος από τους ανθρώπους της πόλης που λάτρεψε. Ούτε φυσιογνωμίες σαν τον Δημήτρη Ζάννα τον τελευταίο ευπατρίδη, που εξ αιτίας της ανόητης στάσης του ΠΑΣΟΚ δεν τον εκλέξαμε πρώτο δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, μετά τη δικτατορία… Ούτε φυσικά προσωπικότητες σαν τους Νίκο και Γιώργη Χουρμουζιάδη, που έφυγαν και ο δήμος της πόλης, που την τίμησαν με κάθε δυνατό τρόπο, μουγκάθηκε…