Η εντελώς ανοίκεια και “ τσαμπουκαλίδικη ” συμπεριφορά του κ. Πολλάκη , αναπληρωτή υπουργού υγείας σημειωτέον , απασχόλησε πολύ τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα και φυσικά το διαδίκτυο. Βέβαια και άλλες φορές στο παρελθόν πολιτικοί είχαν ενοχλήσει με την συμπεριφορά τους. Πρώτη φορά όμως ένας υπουργός της παραδοσιακής αριστεράς μετέρχεται τέτοιων λεκτικών βιαιοτήτων και απειλών και προβληματίζει με το όλο στυλ και την γενικότερη εικόνα του. Απ’ ότι φαίνεται δε η συμπεριφορά του είναι απόλυτα νομιμοποιημένη στην μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Που οφείλεται όμως αυτό το σχετικά παράδοξο ;
Η απάντηση βρίσκεται στον τρόπο συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξουσίας . Μια ανάγνωση του θα έδειχνε ότι κακώς υπήρξε το ξάφνιασμα για την ποικιλότροπη εμφάνιση του κ. Πολλάκη.
Μετά την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης , η κομμουνιστογενής αριστερά , έστω και στην σημερινή εκδοχή της , ήρθε σε επαφή ξανά με ευρύτερα λαϊκά στρώματα τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης. Άνοιξε τον σχετικά κλειστό μηχανισμό της, διεύρυνε το ακροατήριο της ,ψηφίστηκε από εκατομμύρια ψηφοφόρους ,υποδέχθηκε χιλιάδες νέα μέλη και στελέχη. Έτσι όμως, ενώ αύξησε εντυπωσιακά την επιρροή της , έχασε πολλά από τα χαρακτηριστικά της. Όλα τα μεταπολιτευτικά χρόνια , η παραδοσιακή αριστερά , στις διάφορες εκδοχές της , στην Βουλή τουλάχιστον , παρά την σφοδρότητα συχνά των παρεμβάσεων και της κριτικής τους , συμπεριφέρονταν κόσμια , μιλούσε πάντα πολιτικά και δεν προσωποποιούσε τις διαφωνίες της. Για ύβρεις και φωνασκίες δε ούτε λόγος , ακόμα και όταν η Βουλή έβραζε. Μάλιστα συχνά , έως και καθ’ υπερβολήν , στόχος της κριτικής της ήταν το ήθος και το ύφος της εξουσίας. Όταν όμως ξέσπασε η τρέχουσα κρίση , ο ΣΥΡΙΖΑ , όχι μόνο ανέβηκε στο κύμα της αγανάκτησης αλλά το ανατροφοδότησε κιόλας με έναν ακραίο εμπρηστικό λόγο , με ύβρεις και χυδαίους χαρακτηρισμούς κατά των αντιπάλων του , με ανοχή των προπηλακισμών και των βιαιοτήτων εναντίον τους. Δεν έκανε καμιά προσπάθεια , ίσως και λόγω ανεπάρκειας , να μετασχηματίσει την οργή σε μια άλλη αντίληψη των πραγμάτων, πέρα από την εύκολη και απλοϊκή πολιτική αντίθεση .Στην διαδικασία αυτής της τεκτονικής αυτής αλλαγής του κομματικού συστήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διεκδίκησε καμιά δική του ηγεμονία , η οποία , σύμφωνα με τον Γκράμσι , δεν είναι μόνο πολιτική , αλλά και πολιτιστική και ηθική. Έτσι μαζί με το ετερόκλητο πλήθος των κοινωνικών στρωμάτων , στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ εγκαταστάθηκαν άκριτα λαϊκίστικες δοξασίες, ψευδοαντιστασιακές επικλήσεις , κουτσαβάκικες συμπεριφορές. Τώρα είναι ο καιρός της εκδήλωσης τους. Οι πρακτικές του κ. Πολάκη είναι η ακραία απόληξη ενός νέου υποτιθέμενου αντισυστημικού πολιτισμικού παραδείγματος .