Η υποκρισία της αγάπης δεν έλειψε κι από τη φετινή Ανάσταση. Και μάλιστα λίγα μόλις χιλιόμετρα από τον Πανάγιο τάφο, εκεί ακριβώς που γίνεται το «θαύμα» της αφής του αγίου φωτός που περιοδεύει στη συνέχεια με τιμές αρχηγού κράτους. Οι άλλοι, οι γήινοι αρχηγοί κρατών συναγωνίστηκαν για μια ακόμη χρονιά σε επίδειξη εγκληματικής δύναμης και πολεμοχαρών απειλών σε βάρος ενός λαού που πληρώνει εδώ και πολλά χρόνια με τη ζωή του την ασυδοσία της εξουσίας τους.
Η ανθρωπότητα και τα θεσμοθετημένα όργανά της παρακολουθεί ανήμπορη τη σφαγή στη Συρία. Αδύναμη να παρέμβη και να σταματήσει τον αδίστακτο Άσαντ και τους φρικτούς τζιχαντιστές, ανίκανη να εμποδίσει τα παγκόσμια σχέδια του Πούτιν, του Τραμπ, του Ερντογάν και των άλλων ηγετών της περιοχής.
Τα δολοφονημένα από τα χημικά, τις μέρες του Πάσχα, παιδάκια, θα συγκινήσουν, άραγε, αυτή τη φορά, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ή η άμεση ειρηνευτική πρωτοβουλία που επιβάλλεται θα σκοντάψει ξανά στα βέτο κατά του δικαιώματος της ανθρώπινης ζωής;