Η εβδομάδα που πέρασε ήταν μια δύσκολη εβδομάδα για τη συγκρότηση της Κεντροαριστεράς και τον ρόλο των «58» σε αυτήν. Ο αρχικός ενθουσιασμός και η δημιουργία ενός ρεύματος αυτοοργάνωσης μέσα από τις επιτροπές πρωτοβουλίας ανά την Ελλάδα ακολουθήθηκαν από σκεπτικισμό και καθυστερήσεις. Η άρνηση της ΔΗΜΑΡ να προσχωρήσει στο εγχείρημα, αν και μάλλον προεξοφλημένη, δημιούργησε τους φόβους ότι η όποια προσπάθεια θα κατέληγε σε ένα σχήμα ΠΑΣΟΚ+ και δεν θα ανταποκρινόταν στις προσδοκίες των πολιτών.
Ομως οι ανησυχίες μεγάλωσαν, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να εισαγάγει τον σταυρό προτίμησης και στις ευρωεκλογές. Το κεντρικό επιχείρημα ήταν ότι με τον τρόπο αυτόν αποκτούν πλεονέκτημα οι τηλεπερσόνες, τα στελέχη των κομμάτων και γενικά οι κάθε είδους «γνωστοί». Ως εκ τούτου, το κύριο αίτημα των πολιτών, αυτό της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού έμπαινε σε αμφιβολία. Τι είναι όμως και κυρίως πώς υλοποιείται η ανανέωση στην πολιτική; Και επίσης τι σημαίνει ανανέωση για τη δημοκρατική παράταξη;
Είναι μια διαδικασία κλειστών θυρών, όπου κάποιοι αξιόλογοι βεβαίως άνθρωποι αποφασίζουν ποιοι είναι οι καταλληλότεροι να εκφράσουν τον σύγχρονο πολιτικό λόγο που έχει ανάγκη η χώρα; Οχι βέβαια. Η πολιτική είναι δυστυχώς μια δύσκολη δουλειά. Θέλει αντοχές, θέλει μάχες, θέλει να ματώσεις, θέλει να πείσεις τον πολίτη ότι εσύ και ο φορέας που εκπροσωπείς έχετε δίκιο. Είναι σίγουρο ότι η δημοκρατική παράταξη οφείλει διά των υποψηφίων της να δείξει ότι αντιλαμβάνεται τα αιτήματα των καιρών. Ταυτόχρονα όμως οφείλει να καταλάβει ότι πλειοψηφικές παρατάξεις δημιουργούνται με την παραδοχή ότι ο κάθε πολίτης αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο τα χαρακτηριστικά αυτών που επιθυμεί να τον εκπροσωπήσουν. Ο Ρέντσι στη γειτονική Ιταλία δεν έγινε ο νεότερος πρωθυπουργός της Αριστεράς, γιατί αυτό αποφασίστηκε κάποια Κυριακή απόγευμα!
Ας μη χαρακτηρίζουμε λοιπόν τα αυτονόητα στην πολιτική «αντιστάσεις του παλαιού πολιτικού συστήματος». Γιατί υπάρχει κίνδυνος στην προσπάθειά μας για ανανέωση, να πέσουμε στην παγίδα που εμείς στήνουμε για τους άλλους. Οι πολιτικές μάχες δίνονται στα πεδία. Εκεί όπου θα κριθούν και η Κεντροαριστερά και οι «58»!