Είναι ύβρις για την κοινωνία μας να παρουσιάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ως η ανανέωση του πολιτικού συστήματος! Κι όμως έτσι έχει καταγράψει μεγάλος αριθμός πολιτών την παρουσία του στην πολιτική μας ζωή. Νέοι ηλικιακά, άγνωστοι μιντιακά, ανύπαρκτοι επαγγελματικά θολώνουν απατηλά, όπως και σε άλλα πολλά, την έννοια της «ανανέωσης». Η ευθύνη γι αυτήν την κορυφαία απάτη τους είναι στο μέρος του παλαιού πολιτικού συστήματος. Οι πολίτες βλέπουν να παρελαύνουν και πάλι μπροστά τους τα ίδια πρόσωπα τα οποία έχουν λιγότερο η περισσότερο την βασική ευθύνη της γενικευμένης χρεοκοπίας μας. Θα περίμενε κανείς η έμπρακτη συνειδητοποίηση αυτής της ευθύνης να μεταφράζεται σε μια ισχυρή προώθηση εκ μέρους του παλαιού πολιτικού συστήματος της ανανέωσης σε πολιτικά πρόσωπα, σε πολιτικές ιδέες, σε κοινωνική συμπεριφορά. Το βάσιμο επιχείρημα που αυτό προτάσσει ότι στην πολιτική δεν υπάρχει παρθενογένεση δεν το απαλλάσσει από την ευθύνη του, πρακτικά να αντιτάσσεται στην ανανέωση.
Ο χώρος του Κέντρου και της Σοσιαλδημοκρατίας καθορίζεται βασικά από τα ίδια πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στην πολιτική ζωή για τρεις δεκαετίες. Είναι προφανής η δυσκολία τους οι πολιτικοί αυτοί να δεχτούν την ανανέωση, να προτάξουν pro bono, με δική τους πρωτοβουλία νέα πρόσωπα, ηλικιακά και πολιτικά. Τα πρόσωπα που ακούγονται ως πιθανοί υποψήφιοι αρχηγοί της ΔΗΣΥ είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία του παλαιού πολιτικού συστήματος. Είναι περισσότερο από εμφανές στην κοινωνία ότι η Φώφη Γεννηματά, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Γιάννης Μανιάτης, ο Δημήτρης Ρέππας είναι για δεκαετίες κεντρικά πρόσωπα του παλαιού πολιτικού συστήματος. Το να παρουσιάζονται ως οι φορείς της ανανέωσης δεν πείθουν κανένα, αν δεν προσβάλλουν την νοημοσύνη των πολιτών του μεσαίου χώρου. Όταν δε νέοι άνθρωποι αποφασίζουν να προβάλουν την εύλογη φιλοδοξία τους να ηγηθούν του χώρου απαξιώνονται με απίθανες παλαικομματικές διαδικασίες.
Η κεντροδεξιά παράταξη αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα, αν και μικρότερα λόγω της ανανέωσης της ηγεσίας της με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η προσπάθεια του να ανανεώσει το στελεχειακό δυναμικό του κόμματος του με την από τα κάτω πρόσκληση νέων ανθρώπων να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους με την κατάθεση του βιογραφικού τους και την αξιολόγηση τους είναι ελπιδοφόρος. Εν τούτοις, τα παλαιά πολιτικά πρόσωπα του νεοκαραμανλικού περιβάλλοντος ανθίστανται υποδόρια και ανεύθυνα στην προσπάθεια του νέου αρχηγού να ανανεώσει το κόμμα. Η πιθανή ανάληψη της κυβερνητικής ευθύνης από την αξιωματική αντιπολίτευση θα απαιτήσει εντελώς νέες πολιτικές από αυτές του παρελθόντος οι οποίες θα χρειαστούν την ισχυρή υποστήριξη των πολιτών. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για την επιτυχία τους αυτές οι νέες πολιτικές να εκφέρονται στη δημόσια συζήτηση, να εφαρμόζονται στην εκτελεστική εξουσία από νέους στην πολιτική, άξιους πολίτες. Το μεγάλο στοίχημα της νέας ηγεσίας είναι η κινητοποίηση στην πολιτική των δημιουργικών Ελλήνων που θα εκφέρουν πειστικό στους πολίτες νέο πολιτικό λόγο.
Η ανανέωση βέβαια αποτελεί και ευθύνη των απανταχού νέων δημιουργικών Ελλήνων. Η κριτική από τον καναπέ, η περιχαράκωση των κεκτημένων, η αδιαφορία για τα κοινά βάζουν σε κίνδυνο το μέλλον τους, εκμηδενίζουν την προοπτική μιας παραγωγικής ζωής. Πετυχημένοι επιχειρηματίες, επιστήμονες με γνώση, καινοτόμοι αγρότες και βιοτέχνες, οφείλουν να συστρατευθούν στην προσπάθεια της ανανέωσης. Δίχως την δική τους παρουσία αυτή μένει μόνο στα χαρτιά, προς τέρψη του παλαιού πολιτικού προσωπικού.
Η ελληνική κοινωνία οφείλει να αποδείξει στο άμεσο μέλλον αν διαθέτει εκείνες τις δημιουργικές δυνάμεις που θα τις δώσουν προοπτική επιβίωσης και προόδου. Το μήνυμα ανανέωσης αναμένεται τόσο μέσα όσο κι έξω από την χώρα. Ένα φρέσκο, δυναμικό, με γνώση και αυτοπεποίθηση νέο πολιτικό προσωπικό μπορεί να αλλάξει γρήγορα της διεθνή εικόνα της και κατά συνέπεια και την τόσο αναγκαία διεθνή στήριξη της. Μπορεί επίσης πειστικά και ελπιδοφόρα να συνεγείρει τις εγχώριες δημιουργικές δυνάμεις. Είναι εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη για την επιβίωση μας ως ευρωπαικού κράτους.