Ένα νήπιο που ενθουσιάζεται στη θέα της φλόγας ενός κεριού, επιθυμεί να την αγγίξει. Όσο και αν το προειδοποιείς για τον κίνδυνο να καεί, εκείνο επιμένει. Οφείλεις να το αφήσεις να δοκιμάσει, ώστε να αποκτήσει την εμπειρία και να μην το επαναλάβει. Επειδή οι Έλληνες έχουμε βραχύβια μνήμη, έχουμε προ πολλού λησμονήσει τις εθνικές καταστροφές του 1922, του Εμφυλίου Πολέμου 1946-49 και του 1974, για να παραμείνω στον 20^ο αιώνα. Έτσι, είναι μάλλον μοιραίο να υποστούμε ακόμη μία καταστροφή, προκειμένου να αρχίσουμε την πορεία προς την αναβίωση από τις στάχτες μας.

Στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το 63% των πολιτών επικροτεί τις πράξεις της κυβέρνησης, ενώ το 70% επιθυμεί την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, παραβλέποντας το προφανές: ότι η Κυβέρνηση μας οδηγεί ολοταχώς στην οικονομική ασφυξία και στην επακόλουθη έξοδο από το ευρώ. Προς επίρρωση αυτού, καταθέτω ότι μέχρι σήμερα, δηλαδή δύο μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από το σύμπλεγμα του αριστερού και δεξιού εθνολαϊκισμού (το πρώην αντιμνημονιακό μέτωπο), ουδεμία πράξη, νομοσχέδιο ή πρόγραμμα έχει παρουσιασθεί προς την κατεύθυνση της προσέλκυσης κεφαλαίων για παραγωγικές επενδύσεις, την αλλαγή του φορολογικού, την αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης και τη μείωση περιττών κρατικών δαπανών.

Όλες οι πρωτοβουλίες, που έχουν αναληφθεί, είναι προς την κατεύθυνση της είσπραξης χρεών από το Κράτος, της ανακούφισης των πασχόντων, της αύξησης των μισθών των εργαζομένων στη ΔΕΗ και της επαναπρόσληψης απολυμένων από το Δημόσιο. Κατά τα φαινόμενα, ο πρωθυπουργός δεν έχει τις γνώσεις, τις διεθνείς εμπειρίες, την κατάρτιση και τη βούληση να αναλάβει πρωτοβουλίες, να σχεδιάσει και να υλοποιήσει πρόγραμμα ανόρθωσης της χώρας. Δύο μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας φαίνεται να πελαγοδρομεί, να προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες μεταξύ των ευρωπαίων εταίρων και των κρατιστών υπουργών του και να θεωρεί ότι το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης είναι πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Ζει σε έναν φαντασιακό κόσμο, παίζοντας στις καθυστερήσεις έως ότου η Ευρώπη αλλάξει με μία αμφισβητούμενη νίκη των Podemos, αλλά και μία ενδεχόμενη νίκη της Λεπέν. Φαντασιώσεις, που μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο χάος.

Ο  χρόνος για τη σωτηρία της Ελλάδα έχει ολοκληρωθεί πλέον. Η κυβέρνηση αντί να εργάζεται με ταχύτατους ρυθμούς για ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με σκοπό την ανάπτυξη με την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων, αναλώνεται σε άστοχες διαπραγματευτικές συγκρούσεις.  Η ρευστότητα ανύπαρκτη, με τις εναπομείνασες επιχειρήσεις να στερούνται των απαραίτητων κεφαλαίων κίνησης, οι επενδύσεις ματαιώνονται, το έλλειμμα αγγίζει πλέον τα 5 δις ευρώ, ο ρυθμός ανάπτυξης τείνει να ξαναγίνει αρνητικός, ενώ αντιμεταρρυθμίσεις και οπισθοδρόμηση έχουν ήδη εξαγγελθεί σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης.

Στις 20 Μαρτίου οργανώθηκε συνάντηση στην Αθήνα για τη δημιουργία του Σοσιαλδημοκρατικού Φορέα. Δύο είναι οι πιθανές διαδρομές. Αν ο Πρωθυπουργός ακολουθήσει την πρώτη και αποφασίσει να παραμερίσει τους συντηρητικούς, κρατιστές και εθνολαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ και την ομάδα του κ. Καμμένου, τότε εκείνος θα εκφράσει την Σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα. Αν, όμως, ακολουθήσει τη δεύτερη διαδρομή – πράγμα που θεωρώ ως πιθανότερο – τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεί και δεν θα σκοπεύει να εκφράσει την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και να προβεί στις απαραίτητες και ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας. Στην περίπτωση αυτή οι προσπάθειες πρέπει να εντατικοποιηθούν. Το ενιαίο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα θα πρέπει να οριοθετηθεί μεταξύ του δεξιού συντηρητικού φιλελευθερισμού και του αριστερού κρατισμού και απομονωτισμού. Θα πρέπει να δώσει οδικό χάρτη μετάβασης στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, προκειμένου να συνδεθεί με την Ευρώπη, αντί να προσπαθεί να απομονωθεί από την ΕΕ και να συνδεθεί με τη Ρωσία, την Κίνα και την Βενεζουέλα.

Θεωρώντας την τελευταία διαδρομή ως την πλέον πιθανή, τα βήματα που πρέπει να γίνουν προς την κατεύθυνση της ίδρυσης του κόμματος της Σοσιαδημοκρατίας είναι τα ακόλουθα:

1. Θα πρέπει να υπάρξει ένας δημόσιος απολογισμός της πορείας του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα από το 2009 έως σήμερα, τονίζοντας τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά, από την σημερινή ηγεσία του. Να αναλυθούν οι αιτίες για τις οποίες ο λαός τιμώρησε το ΠΑΣΟΚ διαγράφοντάς το από τη συνείδησή του (44% το 2009, 12% το 2012 και 4,7% το 2015). Το δε επικείμενο συνέδριό του οφείλει να αποφασίσει τον τερματισμό λειτουργίας του και την έναρξη των διαδικασιών για ένα ενωτικό συνέδριο ίδρυσης νέου κόμματος.
2. Να πιστέψουμε και να το τεκμηριώσουμε (όχι από ευκαιριακή ή επικοινωνιακή ανάγκη αλλά από πεποίθηση) ότι το νέο δεν γεννιέται από τις στάχτες και τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ αλλά από όλους εκείνους που πιστεύουν στην ύπαρξη ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στην Ελλάδα. Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει μία εξαίρετη παρουσία στη Βουλή, όπως ομολογούν ακόμη και πολιτικοί αντίπαλοι, ασκώντας τεκμηριωμένη και δημιουργική αντιπολίτευση. Όμως ηγείται ενός κόμματος που έχει ήδη ολοκληρώσει την πορεία του.
3. Να αναλύσουμε τους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ – εφ’ όσον παραμείνει ως έχει με τα αριστερίστικα εξαπτέρυγα- δεν μπορεί να εκφράσει την σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα με κύριους ιδεολογικούς πυλώνες το κοινωνικό κράτος σύμφωνα με τις δυνατότητες της χώρας, την αποκήρυξη του κομματικού κράτους και του κρατισμού στη δημόσια διοίκηση, την ελεύθερη οικονομία, την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, την ελάφρυνση της φορολόγησης των επιχειρήσεων, την ισονομία (οι άνθρωποι είναι ίσοι αλλά όχι όμοιοι. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι δεν μπορούν να νέμονται και κατέχουν είτε ίσοι άνισα είτε άνισοι ίσα, ενώ ο Μάρξ έλεγε στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του και από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του), την ενίσχυση της αριστείας και της ιδιαιτερότητας των πολιτών, τη θέση της χώρας στην Ευρώπη, τη δημιουργία κράτους δικαίου και την έμφαση στην εκπαίδευση και την καινοτομία.
4. Να κρατήσουμε ίσες αποστάσεις απέναντι σε όλα τα κόμματα και κινήσεις του χώρου. Δεν επιτρέπεται να επιθυμείς μία νέα αρχή με νέο μητρώο μελών, νέο καταστατικό, νέους και επικαιροποιημένους στόχους και νέα ηγεσία και, συγχρόνως, να μεροληπτείς υπέρ του ΠΑΣΟΚ, στηλιτεύοντας όλους τους άλλους (Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, ΚΙΔΗΣΟ, κ.λπ.).
5. Την πρωτοβουλία για την πορεία προς ένα ιδρυτικό συνέδριο θα πρέπει να αναλάβει ομάδα, στην οποία θα συμμετέχουν οι τρεις προσκαλούντες, έμπειροι πολιτικοί μεγάλης εμβέλειας και απήχησης στην κοινωνία και νέοι, όπως είναι ο Κ. Πιερακάκης, οι δύο ευρωβουλευτές της Ελιάς και στελέχη των άλλων κομμάτων και κινήσεων του χώρου, οι οποίοι πιστεύουν στην αναγκαιότητα δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ελλάδας εκ του μηδενός.

Τον συντονισμό της ομάδας πρωτοβουλίας, όμως, θα πρέπει να έχει ένας έμπειρος και αναγνωρισμένος πολιτικός με προσβάσεις στα ευρωπαϊκά κέντρα. Θα μπορούσε την πρωτοβουλία να αναλάβει ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, εφ’ όσον έχει ήδη δηλώσει ότι η προεδρία του ολοκληρώνεται τον Μάϊο και είναι ήδη απαλλαγμένος από κυβερνητικές ευθύνες, και να καλέσει ο ίδιος πολιτικούς όπως η Διαμαντοπούλου, ο Λυκούδης, ο  Γιαννίτσης, ο  Φλωρίδης, ο  Τσούκαλης, ο Χατζησωκράτης και άλλοι, να συμμετάσχουν στην ομάδα πρωτοβουλίας. Είναι μονόδρομος. Ας γίνει τώρα και όχι αύριο.