Όσο καθυστερεί η συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης-πιστωτών τόσο μεγαλώνει ο λογαριασμός των μέτρων που θα χρειαστούν για να αντιμετωπιστεί η ύφεση στην οποία επιστρέφουμε και να καλυφθούν τα δημοσιονομικά κενά.
Ο βασικός λόγος που ο πρωθυπουργός διστάζει να κάνει το αναγκαίο βήμα για τη διάσωση της χώρας στο ευρώ είναι οι αντιμνημονιακές αυταπάτες στις οποίες στηρίχτηκε το προεκλογικό του αφήγημα και η δυσκολία στελεχών του κόμματός του και της κυβέρνησης να προσαμοστούν στην πραγματικότητα.
Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει στη στροφή την οποία αναγκάζεται να κάνει λόγω χρηματοδοτικού αδιεξόδου επιτείνει την καχυποψία των εταίρων και δυσκολεύει τη συνεννόηση μαζί τους.
Αυτό που θα απελευθέρωνε την πρσοπάθεια συμβιβασμού θα ήταν η συγκρότηση ενός εθνικού μετώπου προώθησης μεταρρυθμίσεων. Η χώρα μας θα ανακτούσε την αξιοπιστία της εκτός συνόρων και θα εξέπεμπε μήνυμα σοβαρότητας και υπευθυνότητας, με ορατά και άμεσα αποτελέσματα για την οικονομία.
Στην πραγματικότητα αυτή η επιλογή, της συναίνεσης, είναι μονόδρομος για τον Α. Τσίπρα αν πραγματικά θέλει να συμβάλει στο πέρασμα της χώρας μας απέναντι. Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι το σωστό εργαλείο μακροπρόθεσμης ανάλυσης.